Katar alergiczny

Alergia wziewna, której pierwszym objawem jest wodnisty, cieknący katar - zwykle towarzyszy mu również kichanie - początkowo przypomina przeziębienie. Kiedy górne drogi oddechowe atakuje wirus, także najpierw pojawia się katar i kichanie. W pierwszej chwili wydaje się, że maluch załapał kolejną infekcję.

Alergia wziewna, której pierwszym objawem jest wodnisty, cieknący katar - zwykle towarzyszy mu również kichanie - początkowo przypomina przeziębienie. Kiedy górne drogi oddechowe atakuje wirus, także najpierw pojawia się katar i kichanie. W pierwszej chwili wydaje się, że maluch załapał kolejną infekcję.

Czasem, by stwierdzić, co jest przyczyną kataru, bólu gardła, stanu podgorączkowego, potrzebne są drobiazgowe badania. Dzieje się tak, gdy alergia ujawnia się po raz pierwszy, a wcześniej nie było podstaw, by ją podejrzewać.

Tylko u niemowląt można założyć niemal ze stuprocentową pewnością, że za słabe samopoczucie i niekończący się katar odpowiadają wirusy lub bakterie. Alergia wziewna rozwija się bowiem najwcześniej w czwartym roku życia.

By stwierdzić, co malcowi jest, należy go przede wszystkim obserwować, nie wyciągając pochopnych wniosków, bo te mogą prowadzić do wyolbrzymiania jednych objawów i lekceważenia innych.

Dobrze jest prowadzić notatki i zapisywać, jakie objawy pojawiają się pierwsze, w jakich okolicznościach (np. kaszel astmatyczny pojawia się zwykle nad ranem, a świszczący oddech po wysiłku), ile czasu minęło od podania ostatnich leków, co nietypowego zdarzyło się w tym czasie (np. kontakt dziecka ze zwierzętami, majówka w lesie), czym obecne objawy różnią się od poprzednich.

Katar przeziębieniowy szybko gęstnieje i nabiera wyraźnej białawej barwy. Często towarzyszy mu wysoka gorączka i zaczerwienienie gardła, dziecko jest rozbite, płaczliwe, śpiące, nie ma apetytu.

Katar alergiczny jest rzadszy, bardziej wodnisty i cieknący (kapie z nosa, a nie wypływa). Towarzyszy mu napadowe kichanie (jakby dziecko chciało coś wydmuchać z nosa), powieki niemal natychmiast puchną, a oczy łzawią i bywają przekrwione (co rzadko zdarza się przy przeziębieniu). Jednak jeśli tzw. ekspozycja na alergen nie jest silna, dziecko może nie odczuwać innych dolegliwości niż cieknący katar.

Ciągnący się, nie leczony katar sienny lub przeziębieniowy może łatwo, szczególnie u najmłodszych dzieci, przejść w bakteryjny. Wtedy nabiera on żółtawego lub zielonkawego zabarwienia, gęstnieje i zaczyna nieprzyjemnie pachnieć.

Jeżeli dziecko jest systematycznie narażone na kontakt z alergenem lub (jak w okresie pylenia) na jego duże stężenie, od razu może zareagować podwyższoną temperaturą, obrzękiem gardła, złym samopoczuciem, silnym łzawieniem. Katar może być tylko jednym, wcale nie najgroźniej wyglądającym, objawem.

W takiej sytuacji często w pierwszej chwili myślimy o anginie. Jeśli jednak lekarz, oglądając gardło malca, nie zauważy w nim charakterystycznego dla tej infekcji zaczerwienienia ani powiększenia węzłów chłonnych, przyczyną kłopotów jest alergia.

Konieczne wtedy jest podanie leków antyhistaminowych . Malec, dusząc się od nadmiaru alergenu, kaszle. Jest to napadowy, suchy, płytki kaszel, zupełnie inny niż przy przeziębieniu, ale równie wyczerpujący.

Jedynym miarodajnym ba- daniem stwierdzającym, że dziecko jest alergikiem są testy: skórne, którym podda- je się starsze dzieci (zwykle nie wcześniej niż w trzecim, czwartym roku życia), i krwi, które można wykonać już u niemowlęcia.

Testów skórnych nie robi się w sezonie pylenia, żeby nie narażać dziecka na nasilenie objawów. Badanie krwi polega na określeniu w niej poziomu przeciwciał typu IgE. To badanie może być robione w każdym momencie, także w sezonie pylenia.