tolerancja

Prawie 19 tys. wpłacających osób. 590 tys. zł zebranych na billboardy i 80 tys. zł na bezpośrednią pomoc. Billboardy w 266 miastach i miasteczkach, skumulowany zasięg w mediach społecznościowych przekraczający 1,5 miliona odbiorców oraz dziesiątki materiałów w ogólnokrajowych i lokalnych mediach. Tak akcja „Kochajcie mnie, mamo i tato” wygląda w liczbach. Dodajmy do tego ledwie kilka zniszczonych plakatów i nienawistnych artykułów w skrajnie prawicowej prasie, a całą akcję można uznać za ogromny sukces społeczności LGBT+ i wspierających ją osób.

Ta okładka brytyjskiego "Vogue" przejdzie do historii. Magazyn po raz pierwszy do współpracy zaprosił piłkarza oraz czarnoskórego fotografa. Wydawcy chcieli pokazać solidarność z ruchem Black Lives Matter oraz innymi dyskryminowanymi osobami.

"Ty k…o, ty szm..o, ty dzi..o pie…na. (…) Frajerze, ci...o, pi...o, ty ch..u, za..bie ciebie, powieszę cię za jaja". Kolejne epitety lecą w jego stronę. Projektant Jackob Buczyński stoi na środku miasta, w środku dnia. Obok niego wściekły mężczyzna. Wokół nich masa innych ludzi. Głuchych i ślepych, bo przecież ci, którzy głusi i ślepi by nie byli, jakoś by zareagowali. Ale jednak nie reagują.

Sylwia Chutnik napisała pierwsze opowiadanie w ramach projektu "Wierzymy w wolność" opublikowane na 30-lecie działalności Amnesty International w Polsce. W rozmowie z WP Kobieta wystawia rządzącym niską ocenę. – Najbardziej przeraża mnie odejście od praw człowieka, od idei równości, antydyskryminacji – przyznaje. – Nie udało nam się stworzyć przyjaznego świata dla różnorodnych osób.

Blackout Tuesday – o co chodzi? Trudno nie zwrócić uwagi na pojawiające się w mediach społecznościowych czarne kwadraty. Co oznaczają i dlaczego widnieje przy nich hasło "Blackout Tuesday"? To gest solidarności z osobami czarnoskórymi.

Olga Frycz nieraz pokazywała, że jest osobą otwartą i tolerancyjną – wystarczy przypomnieć sobie jej udział w akcji Kampanii Przeciw Homofobii w 2019 roku. Teraz aktorka zabrała głos, by sprzeciwić się rasizmowi. Wystarczyło jedno zdjęcie.

Jakub i Dawid, popularna homoseksualna para, opublikowali na swoim profilu na Facebooku poruszający list swoich fanów. Mężczyźni pojechali w święta do rodziny jednego z nich. Liczyli, że bliscy chcą wykorzystać okazję, by naprawić relacje z nimi. Prawda okazała się być inna.

Zara w sklepie internetowym oferuje "koszulę z bambusem". A w zasadzie oferowała, bo pod presją krzyczących o rasizmie internautów, oferta została usunięta. Tylko że zupełnie niepotrzebnie.

Edukacja seksualna to nie tylko "gadanie o seksie", ale też o wartościach – w tym – tolerancji. Nie ma też nic wspólnego z seksualizacją. Dziecko jest bowiem istotą seksualną od urodzenia. Wychowywać tę istotę tak, żeby nie okazało się, że rodzic jest ostatnią osobą, na której może polegać jako nastolatek, to sztuka.

– Rodzice powiedzieli mi, że nie chcą, żeby ich dzieci przykładały rękę do "gejowskiej propagandy" – przyznaje Oskar Netkowski, dziennikarz Wirtualnej Polski. Rzecz w tym, że ta "propaganda" jest potrzebna. Czasem może uratować życie.

W przeciwieństwie do trzech sióstr z dramatu Czechowa, którym dni schodziły na marzeniach o wielkomiejskim życiu, siostry Godlewskie wzięły sprawy w swoje ręce. Monika i Małgosia na pograniczu rozpoznawalności balansowały od jakiegoś czasu. Wypłynęły na brawurowym wykonaniu piosenki, wrzuconym do sieci tuż przed Świętami.

- W Berlinie, w którym zdarzyło się tak wiele złego, udało się stworzyć otwarte miasto. Jest w nim miejsce dla pań w chustach i dla panów w makijażu. A wyobraża sobie pani ich wieczorem na polskiej ulicy? No właśnie. Żydzi także spotykają się z wielką nietolerancją - mówi nam dr Ruta Śpiewak, socjolożka o żydowskich korzeniach. Wzburzona polskim antysemityzmem, napisała list otwarty do władz.

We współczesnym świecie coraz częściej otacza nas odmienność, różnorodność i wielokulturowość. Naturalnym prawem człowieka jest prawo do własnych poglądów, wierzeń czy gustów. Różnimy się upodobaniami, pasjami, religią, czasem także orientacją seksualną czy kolorem skóry.

Dzieci nie rodzą się rasistami, są ufne, ciekawe świata i zakładają, że wszyscy są dobrzy. Nietolerancyjnych przekonań nabierają obserwując i słuchając dorosłych. Można je nauczyć, że wszyscy są równi bez względu na kolor skóry, pochodzenie. Tolerancyjnym dzieciom, a potem dorosłym żyje się lepiej, bo mają przekonanie, że świat i ludzie są dobrzy.