maciej kucharski

Hexenschuss potrafi człowieka wyprowadzić z równowagi, zepsuć mu wakacje, doprowadzić do rozpaczy podczas weekendowego wypadu za miasto, a nawet zmusić do pozostania w łóżku przez kilka dni.

Zamiast „dzień dobry!” w Chinach najczęściej usłyszeć można pozdrowienie: „Czy już jadłeś?” – Chi fanle ma? Ten popularny zwrot oznacza dosłownie: „czy już jadłeś ryż?”. Ryż i ziarna innych zbóż, określane jako „fan”, to podstawa kuchni chińskiej.

„Co ma piernik do wiatraka!!”, albo „stary z niego piernik!”. Mało słodyczy można wyczuć w tych powiedzeniach! Trochę to zaskakujące, bo pierniki w Polsce to jedne z najbardziej popularnych i lubianych ciast.

Kiedyś była wyznacznikiem statusu społecznego i bogactwa, podobnie jak pralka automatyczna, czy maszyna do mycia naczyń. Dziś spowszedniała i potaniała. Można ją kupić za nieduże pieniądze nawet w hipermarkecie.

Śniadanie kontynentalne to straszak dla polskich turystów. W naszym kraju tego typu lekki posiłek jest wyśmiewany jako francuska fanaberia. Powszechnie uważa się, że nie można się nim najeść, a jego cena w hotelach jest wręcz nieprzyzwoicie wyśrubowana.

Brzydko pachnie, powoduje wzdęcia i puchnięcie wątroby, wywołuje łzawienie. A przy tym - podobno - zapobiega nowotworom, świetnie nadaje się do wszelkich kuracji odchudzających, leczy zakażenia i podnosi poziom „dobrego” cholesterolu.

Świnie w Teruel w Aragonii nie mają łatwo. Miasto słynie z produkcji najbardziej wykwintnych szynek, znanych w całej Hiszpanii. W najmniejszym lokaliku i w najskromniejszym barze ogromne ilości szynek pysznią się zawieszone pod sufitem, ociekające tłuszczem i dojrzewające.

Barcelona niczym gigantyczny potwor pożera każdego dnia tysiące turystów! Co kilka minut na nowym lotnisku ląduje samolot z kompletem pasażerów. W mieście hordy młodych, rozkrzyczanych ludzi przemieszczają się od klubu do klubu.

Kminku nigdy nie zauważałem. Był dla mnie „przeźroczysty”. Wydawało mi się, że jest przyprawą neutralną, nie narzucającą się, po prostu naturalnym składnikiem wielu polskich potraw. Do głowy mi nie przyszło, że można go nie lubić.

Czekolada przy tym smakołyku wygląda niewinnie! Lukrecja jest czarna niczym smoła, a do tego smakuje jak połączenie syropu na kaszel z gumą do żucia. Dzieci i dorośli opychają się nią głównie we Francji, Holandii i w Niemczech.

Nawet atak groźnej niemieckiej E-coli, która nad Odrą siała spustoszenie, nie zaszkodził polskiemu ogórkowi. Co prawda ceny przez moment zmalały, a na targowiska padł blady strach. Szybko jednak zwyciężył zdrowy rozsądek i... miłość Polaków do kiszonych ogórków.

W tym roku czereśniożercy nie mieli powodów do radości. W maju ostatni podmuch zimy zniszczył część kwiatostanów. Potem pojawiały się na przemian susze, burze gradowe i gigantyczne ulewy.

Dopiero ostry sprzeciw włoskiego znajomego uświadomił mi, że chrzanu można nie lubić. Chrzan jest nierozerwalnie związany z polską kuchnią, stanowi niezwykle ważny element naszej tradycji kulinarnej. Bez niego nie byłoby dobrych ogórków kiszonych, doskonałej ćwikły i wybornej musztardy do potraw z grilla.

Lody w naszych czasach to banalny deser. Można je dostać przez cały rok w każdym osiedlowym sklepiku czy w hipermarkecie. Lodów u nas tyle, ile dusza i ciało zapragną: w papierkach, pucharkach i w wafelkach.

Oczka z ziela angielskiego! To jedno z moich najwcześniejszych kulinarnych wspomnień. Takie oczka miały zimne ryby w galarecie lub gorący wigilijny karp oblany śmietaną. Najbardziej jednak podobały mi się czarne jak węgielki oczy żabki z ogórka, która siedziała na sałatce jarzynowej zrobionej przez jedną z moich ciotek.

Austriacki przemysł turystyczny wyciska cesarzową Elżbietę jak cytrynę. Każdego roku nieszczęśliwa małżonka Franciszka Józefa przynosi Austrii milionowe zyski. W tym roku będzie tak samo.

Dochodzimy do szeroko otwartych drzwi i nagle stajemy przed trudnym wyborem: na prawo „seks” na lewo „kwiaty”. W przypadku prac wybitnego fotografa Roberta Mapplethorpa jest to jednak wybór pozorny. Jego fotografie zawierają bowiem taki sam ładunek naturalnego piękna jak i fascynującego erotyzmu.

O mało się kiedyś nie pobiłem z bratem, który twierdził, że ananasy rosną na drzewach. Co prawda nie miałem wówczas pojęcia gdzie, kiedy i jak ananasy dojrzewają, jednak pewien byłem jednego: z drzewem te egzotyczne owoce mają naprawdę mało wspólnego.

Współczesna kuchnia polska boi się szafranu! Książki kucharskie raczej omijają tę wysublimowaną przyprawę. Jest kilka powodów takiego stanu rzeczy. Najważniejszy z nich to... cena! Szafran uważany jest za raczej zbędny dodatek, który co prawda daje dość elegancki efekt i wyraźny smak, jednak zbyt dużo kosztuje.

Stara książka kucharska z NRD podawała przepis na risotto. Lekki, łatwy i przyjemny. Wystarczyła szklanka ugotowanego ryżu, bulion z kostki, warzywa z mrożonki i ewentualnie trochę jakiegoś mięska. Choć z tym ostatnim jak wiadomo w czasach kryzysu zawsze był problem.