ukraińcy w polsce

Część z nas po godzinach spędzonych na wolontariacie na rzecz obywateli Ukrainy traci siły, by działać dalej, część boi się o to, co będzie dalej i już myśli, gdzie zbudować schrony, a część obawia się dalszego napływu uchodźców. Jedno jest pewne - jak mówi socjolog Tomasz Sobierajski, emocje stygną, bo zaczęliśmy się przyzwyczajać do sytuacji, w jakiej się znaleźliśmy. Dopuszczamy do siebie myśl, że życie toczy się dalej, i coraz mniej osób ma opory, by pokazywać je w mediach społecznościowych. Ekspert ostrzega jednak, że przed nami kolejne fazy, a jedną z nich jest uczucie zniechęcenia, gniewu i znieczulenia.

Obywatele Ukrainy, Białorusi czy Rosji coraz chętniej składają papiery na polskie uniwersytety. Na niektórych kierunkach swoją liczebnością przewyższają Polaków. Władze uczelni czerpią z tego korzyści. Sytuacja zaczęła być kontrowersyjna w momencie, gdy okazało się, że na Uniwersytecie Adama Mickiewicza to cudzoziemcy zdobyli pierwsze miejsca na liście kwalifikacyjnej i zostawili Polaków daleko w tyle.

27-latka z Tarnopola od siedmiu lat żyje w Polsce. Dziewczyna cieszy się, że układa sobie tutaj życie, ale jednocześnie czuje, że Polacy nie dają jej zapomnieć, skąd pochodzi. - Nie odbieram telefonów od rodziny, gdy jestem w miejscach publicznych - przyznaje.

Ze strachu przed wojną Olena i Vadim, rodzice dziesięciorga dzieci, postanowili opuścić Ukrainę i znaleźć schronienie w Polsce. Choć mieszkają w Legnicy już od czterech lat, przegrali z biurokracją. Ich bliscy nie tracą jednak nadziei i apelują do Andrzeja Dudy.