Beagle – pies dla aktywnych

Niewysokie, o krótkiej sierści i ciemnych rozumnych oczach. Niezwykle zwinne i ruchliwe. Kiedyś pomagały przy polowaniach na zające i króliki, potem stały się ulubieńcami królowej Elżbiety I. Dziś coraz częściej pojawiają się w naszych domach jako czworonożni przyjaciele. Czasy się zmieniają, ale beagle, bo o nich tu mowa, wciąż pozostają tak samo wierne, aktywne i zachwycające swą psią urodą.

Niewysokie, o krótkiej sierści i ciemnych rozumnych oczach. Z ogonem lekko zadartym ku górze wyglądają bardzo sympatycznie. Niezwykle zwinne i ruchliwe. Kiedyś pomagały przy polowaniach na zające i króliki, potem stały się ulubieńcami królowej Elżbiety I. Dziś coraz częściej pojawiają się w naszych domach jako czworonożni przyjaciele całej rodziny. Ostatnio jednego z nich można nawet podziwiać w jednej z telewizyjnych reklam. Cóż, czasy się zmieniają, ale beagle, bo o nich tu mowa, wciąż pozostają tak samo wierne, aktywne i zachwycające swą psią urodą.

Beagle jest przedstawicielem psów myśliwskich – gończych. Jego ojczyzną jest Anglia i tu też przez wieki wykorzystywano jego niesamowitą zdolność tropienia zwierzyny. Psy te należały do najmniejszych czworonogów gończych. I może właśnie dzięki temu cieszyły się tak ogromną popularnością. Zawsze zwinne i energiczne – a to zalety nie bez znaczenia. Przede wszystkim jednak odnosiły sukcesy ze względu na swój świetnie rozwinięty zmysł węchu.

Beagle to jednak bardzo stara rasa. Istnieją teorie mówiące o tym, że psy te wywodzą się ze starożytnej Grecji. Potem upodobali je sobie Rzymianie, którzy przywieźli je następnie na wyspy Brytyjskie. Wiele lat później beagle miał niemal każdy szanujący się posiadacz ziemski w Anglii. Wielką wielbicielką rasy okazała się też królowa Elżbieta I. I to właśnie po części dzięki niej psy te trafiły na salony. Z czasem beagle w polowaniach uczestniczyły już coraz rzadziej. Dziś towarzyszą jeszcze myśliwym w Anglii i USA. W Europie natomiast częściej są trzymane jako zwierzęta domowe. Natura psa gończego jednak im pozostała. Stąd też, psiaki te uwielbiają ruch, a gdy poczują jakiś ciekawy trop potrafią uparcie nim podążać bez względu na wszystko. Dobrze ułożone potrafią jednak być posłuszne i wierne swoim właścicielom. I choć bywają dość absorbujące to, trzeba przyznać, że potrafią być bardzo wdzięczne za okazaną im miłość i poświęcony czas.

Beagle są niewysokie (zazwyczaj 33-40 cm), a mimo to, bardzo proporcjonalnie zbudowane. W zasadzie można byłoby pokusić się o stwierdzenie, że świetnie wpisują się w wyobrażenie wyglądu tradycyjnego psa. Dość masywne (ale nie grube), o silnej sylwetce, zakończonej ogonem zawadiacko noszonym wysoko do góry. Uroku dodaje im też łaciata sierść – zazwyczaj biało-czarno-brązowa. Nie można też oczywiście zapomnieć o długich, swobodnie zwisających uszach, które sprawiają, że beagle wyglądają bardzo dostojnie i elegancko.

Beagle są bardzo przyjacielskie. Od wieków żyły w dużych grupach, dlatego też kochają towarzystwo. Niekoniecznie musi być to oczywiście drugi pies, ponieważ przywiązują się również do człowieka. Potrzebują jednak dużo uwagi i poświęconego im czasu. Gdy przebywają dłużej same stają się nieszczęśliwe i osowiałe. Z tego też powodu beagli nie poleca się osobom, które całe dnie przebywają poza domem. Przede wszystkim jednak psy tej rasy są bardzo aktywne. Uwielbiają bawić się i biegać. Najlepiej jest więc, jeśli na zakup beagla decydują się osoby mieszkające w domku jednorodzinnym z ogródkiem, po którym mógłby się ich czworonożny przyjaciel swobodnie poruszać. Ale i to okazuje się nie wystarczające. Z beaglem trzeba bowiem chodzić na długie spacery (wówczas najlepiej też wybierać różne trasy). Jednocześnie trzeba bardzo uważać, by się nam nie wymknął, gdy poczuje jakiś atrakcyjny trop i odezwie się w nim natura psa gończego.

Beagle świetnie nadają się jako towarzysze dla osób, które lubią aktywnie spędzać każdą wolną chwilę. Psy tej rasy okazują się dobrym kompanem do wspólnego biegania. Dobrze bawią się również goniąc za swoim właścicielem jadącym na rowerze.

Beagle żyją dość długo, bo około 15-16 lat. Jest to rasa, która uważana jest za raczej zdrową. Właściciele tych psów podkreślają, że rzeczywiście ich czworonożni przyjaciele nie chorują w ogóle lub naprawdę bardzo rzadko.

Ważne jest natomiast by pilnować diety beagla. Psy te bowiem są łakomczuchami. Mają w związku z tym również tendencje do tycia. Należy więc uważać na to co, kiedy i w jakich ilościach dostaje nasz pupilek. Dietę najlepiej jednak skonsultować wcześniej ze specjalistą.

Jak każdy pies także beagle gubi owłosienie. Jego sierść jest jednak krótka, więc linienie nie staje się zmorą dla jego właścicieli. Nie potrzeba też tu rzadnych specjalnych zabiegów fryzjerskich. Wystarczy regularne szczotkować, by nasz przyjaciel dobrze wyglądał.