Zdarza się, że rodzice stają na głowie, żeby uśpić maluszka, a on wciąż płacze, albo robi wszystko, żeby zatrzymać przy sobie mamę, czy tatę. Problemy z zasypianiem to normalny etap w dziecięcym rozwoju, przechodzi przez to prawie każdy rodzić. Mogą się pojawić w każdym wieku, najczęściej jednak w drugim roku życia dziecka. Warto wiedzieć, jak sobie z tym radzić.
Zdarza się, że rodzice stają na głowie, żeby uśpić maluszka, a on wciąż płacze, albo robi wszystko, żeby zatrzymać przy sobie mamę, czy tatę. Problemy z zasypianiem to normalny etap w dziecięcym rozwoju, przechodzi przez to prawie każdy rodzić. Mogą się pojawić w każdym wieku, najczęściej jednak w drugim roku życia dziecka. Warto wiedzieć, jak sobie z tym radzić.
Noworodki śpią i budzą się we własnym rytmie, często również w nocy i z płaczem. Nie ma w tym nic niepokojącego, bo w ten sposób sygnalizują swoje potrzeby. Trzeba tylko dociec, co jest tego powodem: może maluszek jest głodny, ma mokrą pieluszkę, kolki albo potrzebuje czułości mamy. Kilkumiesięczne dzieci potrafią już odróżniać dzień od nocy. Im są starsze, tym mniejsze mają problemy ze snem. Poza tym potrafią już zakomunikować swoje potrzeby, a rodzice wiedzą, co robić.
Kiedy dziecko nie chce spać, warto wykazać się cierpliwością i przede wszystkim poznać przyczyny problemów z zasypianiem, żeby móc zmienić sytuację. Zadbaj o dobre warunku snu. Znajdź dla dziecka w domu właściwe miejsce na łóżeczko. Nie może ono stać obok kaloryfera, czy naprzeciwko okna od wschodu, gdzie od rana świeci ostre słońce i przeszkadza w spaniu. Wieczorem pokój powinien być wywietrzony, a temperatura wynosić 20 stopni C. W cieplejsze dni możesz zostawiać uchylone okno.
Dziecko, żeby dobrze spać, musi też mieć wygodne łóżeczko, dopasowane do swojego wzrostu, materac powinien być nowy, nie za twardy i nie za miękki. Nie kładź malucha na poduszce, albo niech będzie ona płaska. Po pierwsze wielka poducha źle działa na kręgosłup, a po drugie dziecko może wtulić w nią buzię, co utrudni oddychanie. Piżamka niech będzie bawełniana i przewiewna.
Wprowadź zasady. Zasypianiu nie sprzyja nieregularny tryb życia, kiedy dziecko raz kładzie się o 19 i wstaje o 7, a innego dnia nie śpi do 23 i budzi się o 11. Wtedy jego organizm jest rozregulowany. Wprowadź zasady i przestrzegaj ich konsekwentnie. Codziennie kąp malucha o tej samej porze, np. po dobranocce, zakładaj piżamkę, czytaj przed snem. Dopuszczalne są pojedyncze odstępstwa, kiedy np. jesteście na wakacjach. Najważniejsze jest, żeby miało uporządkowany rytm dnia i nocy. Ono nie lubi chaosu.
Dbaj o aktywny dzień. Jeśli dziecko będzie miało dzień pełen zabaw, jazdy rowerem, poczuje zmęczenie i będzie chciało zasnąć, bo organizm potrzebuje regeneracji. Zdarza się, że maluch nie chce spać, bo nie jest zmęczony.
Usypiaj dziecko. Małe dzieci czują się bezpiecznie, kiedy śpią z rodzicami. Lubią ich obecność i bliskość. Czasami trudno im zasnąć, jeśli nie wiedzą, gdzie są ukochani rodzice, bo leżą sami w ciemnym pokoju. Ustaw łóżeczko dziecka w pobliżu swojego. Kiedy śpi już we własnym pokoju, poczytaj mu książeczkę na dobranoc, utul. Jeśli boi się ciemności, zostaw zapaloną lampkę nocną. Pamiętaj jednak, że światło powinno być łagodne. Kiedy zaśnie, zgaś ją, żeby nie przyzwyczajać do spania przy zapalonym świetle, bo to może zakłócać odpoczynek.
Wycisz i uspokój dziecko. Maluchy też mają swoje kłopoty. Kiedy dziecko jest rozdrażnione i zdenerwowane, może mieć problemy z zasypianiem. Zanim położysz je spać, postaraj się, żeby się wyciszyło. Dorosły po ciężkim i pełnym emocji dniu też często nie może zasnąć. Nie krzycz więc na nie i nie strofuj; weź je na kolana, pogłaszcz, poczytaj mu książeczkę. Zdarza się też, że dzieci mają koszmary senne, dla malucha jest to o wiele trudniejsza sytuacja, niż dla dorosłego, bo ono jeszcze nie do końca odróżnia rzeczywistość od fikcji. Może myśleć, że to, co dzieje się we śnie, dzieje się naprawdę. Zastanów się, co powoduje złe sny, może trudna sytuacja w rodzinie, albo problemy w przedszkolu. A może malec ma po prostu bujną wyobraźnię. Pomóż dziecku pokonać troski, wytłumacz, że to, co dzieje się we śnie, jest tylko na niby.
Zadbaj o ciszę. Trudno wypoczywa się w hałasie i chaosie. Nie oznacza to jednak, że kiedy dziecko śpi trzeba chodzić na palcach po mieszkaniu. Niektóre lubią ciszę, innym ona przeszkadza. Niemowlęta lepiej zasypiają przy dźwiękach włączonej suszarki do włosów, która przypomina im szum w brzuchu mamy. Starsze czasami wolą słyszeć z drugiego pokoju ciche głosy rodziców, czy grający telewizor. Można im też włączyć cichutko radio. Wtedy czują się bardziej bezpieczne, nie mają wrażenia, że są całkiem same.
Obserwuj, czy maluch jest sową, czy skowronkiem. Dzieci, podobnie jak dorośli, nie zawsze należą do rannych ptaszków. Niektóre lepiej funkcjonują wieczorem, a rano nie można ściągnąć ich z łóżka. Inne potrzebują mniej godzin snu w porównaniu do swoich rówieśników. I nie ma potrzeby, żeby na siłę kłaść je spać zaraz po dobranocce. Nawet jednak urodzone sowy nie powinny brykać do północy.
