Poślubne marzenia

Dziś, kiedy wiele par żyje ze sobą przed ślubem, to temat lekceważony. No bo skoro już razem sypiamy, to czy warto myśleć o tym, co będzie się działo w naszej sypialni, kiedy założymy obrączki? Albo kiedy zamieszkamy razem, połączeni kredytem, kotem albo potomstwem? Warto, bo zmiana sytuacji często zmienia podejście do seksu. Jeśli zawczasu zastanowimy się nad tym, jakie mamy oczekiwania, może uda się nam znaleźć część wspólną. To łatwiejsze, gdy rozumiemy, że czasem coś, co nie ma nic wspólnego z seksem ani z naszym uczuciem do partnera, psuje nam radość seksu z nim – mówi Katarzyna Miller, psychoterapeutka.

Katarzyna Miller: Zacznę od anegdoty. Tuż przed zawarciem małżeństwa z zakrystii wypada pan młody. Radosny, pospiesznie zapina spodnie. „Coś ty taki zadowolony? – pyta go drużba – za chwilę tracisz wolność!”. „Ty nie wiesz, z kim ja się żenię! To kobieta moich marzeń. Właśnie zrobiła mi najwspanialszą laskę. Teraz będzie tak co noc!”. Po chwili z zakrystii wychodzi panna młoda, także szczęśliwa. Ją z kolei o powód radości pyta druhna. „Przed chwilą zrobiłam ostatnią laskę w życiu!” – odpowiada panna młoda.

Jeśli jednak jest tak jak w tym dowcipie, to nie tylko nasze oczekiwania, ale i upodobania różnią się i to zdecydowanie.

Na pewno. Chłopaki po prostu myślą, że będą mieli to, co chcą, czyli seks w domu ze swoją kobietą, która jest zawsze pod ręką. Dziewczyny jednak zdecydowanie rzadziej marzą, że wreszcie będą miały przy sobie co noc kochanka. W Polsce nadal nie wolno kobietom mieć takich pragnień. I ogromna część nie myśli o tym, że po ślubie będzie mieć co noc seks. Myśli za to i marzy o tym, że wyjdzie wreszcie z domu rodzinnego i będzie mieć swój własny dom.

Sypialnia też ma być w tym wymarzonym domu, ale nie jest tym najważniejszym pomieszczeniem. A jeśli jest, to na pewno nie z powodu seksu. Kobiety więcej uwagi poświęcają urządzaniu jej niż temu, co by tam się mogło zadziać. Ja tę potrzebę, która pcha kobiety do ślubu, nazywam potrzebą gniazdowania. Przez analogię do ptaków, które w okresie godowym budują gniazda. Ludzie też mają potrzebę, by sobie uwić miłe gniazdko. Oczywiście, kobiety cieszą się, że w tym gniazdu jest ich samczyk luby, który będzie im wyśpiewywał miłosne trele. Cieszą się, że ktoś je pragnie, że ktoś je pokochał. I to są te ich całe fantazje.

Co napłakał, bo ten samczyk luby ma je tylko pieścić i komplementować. Kochać fizycznie, owszem, czasem, ale bez szału, bo też seks nie jest celem życia kobiet. Oczywiście, nie jest też celem życia mężczyzn, choć oni akurat lubią tak o sobie myśleć, jednak nie wszyscy i nie zawsze. Mężczyźni też potrzebują czuć się chciani i kochani. I jeśli któryś jest źle traktowany przez swoją kobietę, to on często ucieka wtedy w romans, w świat prostytucji, pornografii, a najczęściej masturbacji. Znam pięknych mężczyzn, którzy wiążą się z szarymi myszami. Dlaczego? Bo czują się przez nie kochani, doceniani. Przy nich są bezpieczni, nie muszą bać się wielkiej namiętności i zazdrości. A więc te obsesje, motywacje i cele seksualne mężczyzn są mocno podrasowane w naszej kulturze.

No właśnie, bo mężczyźni potrafią znacznie bardziej świadomie niż kobiety rozróżnić materiał na żonę i na kochankę... A wracając do sypialni i seksu: on jest często ważny dla kobiet, które mają frajdę z seksu, a to często te, które jako nastolatki odkryły masturbację. One też wiedzą, czego chcą, i nie dadzą się zbyć. Nie są uzależnione od mężczyzny, nie muszą mu się całe oddawać i czekać tylko na to, co dostaną. Oczywiście, masturbację można odkryć i później, a orgazm z kolejnym partnerem, jeśli się nie udało z pierwszym.

W „Dlaczego kobiety uprawiają seks” przeczytałam, że my chcemy czuć się pożądane i atrakcyjne. To sedno naszej seksualności. Nie superorgazmy. A w „Dlaczego mężczyźni pragną seksu, a kobiety potrzebują miłości” Allana i Barbary Pease, znalazłam kolejną różnicę, zdaniem autorów mężczyźni chcą mnóstwo seksu, a kobiety seksu na wyłączność… Mężczyźni chcą seksu na podniesienie swojej męskości, bo im się od dziecka mówi, że prawdziwy mężczyzna wciąż go chce. Kobiety chcą seksu dla potwierdzenia tego, że dla tego oto mężczyzny są kimś jedynym. Zgadzam się więc z tym, że kobiety chcą być upragnione, a dzieje się tak z powodu, o którym wciąż mówimy: wiele kobiet wynosi z domu rodzinnego ogromną dziurę w poczuciu ważności. W tych domach są tylko tym kimś, kto ma „przynieść, wynieść, pozamiatać”. Są oczywiście królewny, które były słoneczkiem tatusia, i one biorą od mężczyzn to, co chcą i potrzebują, biorą też przyjemność seksualną, bo wiedzą, że im się należy to, co najlepsze, i że mogą to mieć. Ale takich kobiet
jest niewiele. Ogromna większość to te, które nazywam wygnanymi z raju. One miały tatusia do pewnego momentu, a potem już nie. Taki tatuś wielbił córeczkę, a jej mamy nie, a potem odszedł i wcale się z córką nie spotykał. A więc ona miała tę wielką miłość, ten raj i go utraciła. A to sprawia, że ma przekonanie, że miłość się traci, że każdy mężczyzna porzuci. Kiedy takie przekonanie się ma, to w każdym związku czeka się na porzucenie i strasznie stara, by to nie nastąpiło. Jednak zabieganie o mężczyznę każdego z nich strasznie zmęczy i znudzi, a na pewno nie zatrzyma.

Kobieta „wygnana z raju” seksem się nie interesuje, jej rozwój został przerwany, kiedy ojciec ją odrzucił, a więc gdy była dziewczynką. Przytulanie, całusy i chwalenie, że śliczna, to wszystko, czego pożąda. A jeśli już myśli o seksie, to seks ma być wtedy, kiedy ona jest gotowa, i taki ma być ten seks, jak ona by chciała. Mężczyzna ma się liczyć z jej złymi dniami, z jej smutkiem, z jej wyobrażeniami o tym, jak powinien wyglądać i się zachowywać. Czyli ona będzie centrum zarządzania ich związkiem. A jeśli nawet przez miesiąc nie będzie miała nastroju, to on nie ma być zniechęcony czy sfrustrowany. Wciąż tak samo ma być w nią zapatrzony, tak samo jej pożądać i podziwiać. Jedyne, co możemy im poradzić, to żeby zdały sobie sprawę, że tylko pracując nad swoim poczuciem wartości, mogą załatać tę dziurę. A gdy to się im uda, zrozumieją, że seks jest należną i ważną przyjemnością zmysłową.

Warto jej poświecić czas i uwagę, fantazjować o seksie, a nie o firankach w oknie... Dziewczyna, kiedy się zakocha w jakimś chłopaku, to marzy, że idą razem na spacer nad jezioro i on mówi jej, że jest cudowna, i ją całuje. Chłopcy w tym czasie myślą o seksie i to wprost. Tego się nie zmieni, to biologia. Ale to, co można zmienić, też okazuje się trudne. Na przykład mężczyźni lubią mówić, że kobiety są nie do zrozumienia. Ale gdyby zadali sobie trud, by je zrozumieć, nie musieliby panicznie się bać i wycofywać, gdy tylko poczują, że ona chce od nich czegoś, ale oni kompletnie nie rozumieją czego.

Są przyzwyczajone do tego, że są dobrze traktowane, szanowane, że okazuje się im sympatię i uczucie. Wybierają więc intuicyjnie odpowiednich facetów. Tych, z którymi dobrze się czują. którzy potrafią kochać, bo sami nie mają dziury w poczuciu wartości. Kobiety wygnane z raju zawsze wezmą na partnera kogoś niewłaściwego. Nauczono je, że jak ktoś jest miły, to na pewno jest fałszywy albo czegoś zaraz będzie chcieć! Trudno im będzie zaznać szczęścia w związku, bo chcą być strasznie mocno kochane! Ale ich faceci też! Wciąż się więc nawzajem rozliczają: ty mnie kochasz za mało, ty mnie kochasz nie tak, ty mnie kochasz nie tak, jak ja potrzebuję! Trwają przy swoich kompleksach i nawzajem oskarżają. Zaczyna się walka. Seks staje się poligonem i coraz częściej pada groźba: „za karę nie będzie seksu!”.

Bycie parą uprawiającą seks przed ślubem nie wszystkich uczy, jaki partner jest w seksie. Jeśli para mieszka ze sobą długo przed ślubem, to owszem, oboje już wiedzą, jak im jest. Ale jeśli kochają się z doskoku, w różnych miejscach, w hotelu, w mieszkaniu przyjaciółki, pod nieobecność rodziców we własnym pokoju, to przeważnie się spieszą, stresują. Marzą wtedy o spokoju, nieograniczonym czasie dla siebie, powolnych pieszczotach, wielokrotnych aktach miłosnych, czułych szeptach. Szczególnie kobiety chciałyby, żeby luby poświęcał im dużo czasu i uwagi. Miał czas na rozbieranie, oglądanie, podziwianie, całowanie… Jest taki dowcip, smutny jak i ten poprzedni: „Kiedy kobiety przestaną udawać orgazm? Wtedy, kiedy mężczyźni przestaną udawać grę wstępną”. Kobiety uwielbiają grę wstępną. Ich całe ciało jest do tego stworzone. To je rozluźnia. Wtedy odpływają od codzienności, o której przecież muszą myśleć znacznie więcej niż mężczyźni. Czują się wtedy sexy i tak odbierają partnera.

Ale tej gry wstępnej we wspólnej sypialni niekoniecznie musi być tyle, ile kobieta oczekiwała... Jasne! A kobieta, zwłaszcza ta jeszcze nierozwinięta seksualnie, pragnie, by jej partner obdarował ją orgazmem, czyli był skupiony na niej, cierpliwy, czuły, ale i wiedział, czego ona potrzebuje. Kobiety w ogóle marzą, żeby mężczyzna wiedział, czego one pragną. To jest, niestety, marzenie ściętej głowy. Do tego, by sam odgadł marzenia kobiety, potrzebny byłby Don Juan, a taki, nawet jak się trafi, to nie będzie się żenił. I jest pat, bo dziewczyny nie są uczone tego, że mają prawo mówić o swoich potrzebach. Poza tym boją się, że będą posądzone o egoizm. Wstydzą się też prosić na przykład o orgazm łechtaczkowy przed penetracją, a bardzo wiele tego właśnie potrzebuje. Tylko niektórzy mężczyźni o tym wiedzą. Bardzo powszechne jest męski prosty seks, a kobiety wolą żyć bez seksu, jeśli nic innego nie mogą dostać. I tak się często kończy.

Jeśli para planuje poważny związek, czasem rozmawia o wzajemnych oczekiwaniach i wyobrażeniach, ale niestety rzadko. Częściej myślimy: „jakoś się ułoży”. I w efekcie na przykład dzieci pojawiają się, zanim cokolwiek postanowimy, bo też wiedzę o antykoncepcji mamy taką jak każdy widzi. A kiedy już są dzieci, to bardzo często seks szlag trafia. Z wielu powodów. Związek przestał być przyjemnością, a stał się obowiązkiem, a z tym młodzi ludzie często nie wiedzą, co robić. Najczęściej się „spinają”, boją, denerwują. To nie sprzyja rozkoszy. U nas dzieci wychowuje się bez świadomości tego, że rodzice są istotami seksualnymi. Dzieci też mają być bezpłciowymi aniołkami. Rodzice przestają się przy nich całować, przytulać, dotykać. Taki mają wzór ze swoich domów. Kończy się zabawa, zaczynają się schody. Frustracja seksualna, różnie rozwiązywana. Przez kłótnie, ciche dni, pracoholizm, oddalenie. Skupienie na obowiązkach i jakimś uzgodnieniu mijania się obok. Wtedy we wspólnej sypialni robi się niemiło. Żeby było miło,
trzeba się napracować. I bardzo wspierać wzajemnie. A nie bawić w ulubione gry małżeńskie, u wszystkich takie same: „Bo to wszystko twoja wina!”.

Warto uzgadniać wzajemne postawy i potrzeby. Poznawać siebie i partnera. Nie bać się, kiedy wyjdzie na jaw, że się różnimy. To wcale źle nie rokuje, tyle że nikt nas nie uczy, jak sobie z tym radzić. Te różnice i tak wyjdą w praniu, czyli w życiu. W dodatku to normalne, że się różnimy. I ciekawe. Znacznie bezpieczniej jest zajmować się negocjacjami, uzgodnieniami, na początku, kiedy się lubimy, pożądamy, jesteśmy dla siebie jeszcze atrakcją. A nie gdy już na siebie syczymy ze złości i rozczarowania. Seks to część życia niebagatelna. Można uzgodnić, że jest nam w związku niezbędny albo że mało ważny. Byle byśmy oboje byli z tych uzgodnień zadowoleni i ich świadomi.

Ludzie mówią, że jest dobrze, żeby lepiej się poczuć albo z niewiedzy, że może być naprawdę im w seksualności przyjemnie. Wychowywani jesteśmy „od przyjemności”, a nie „do przyjemności”. No to jakie mamy mieć związki? Może być nam razem dobrze niezależnie od tego, jakie mieliśmy fantazje przedślubne, ale musimy pogodzić się z tym, że ta druga osoba nie jest do spełniania naszych oczekiwań. Każdy sam musi wziąć odpowiedzialność za siebie, także za swoje oczekiwania dotyczące seksu i za ich realizację.

Rozmawiała Beata Pawłowicz /zwierciadło.pl

Polecamy w numerze 4/2014

Danuta Stenka – szkoła uczuć

Matka z poprawczaka

TEMAT MIESIĄCA: Moi rodzice się starzeją