Boję się spać sama

Mam 35 lat, a nadal boję się zostać sama w domu, gdy np. mój mąż wyjeżdża. Wtedy nocuję u rodziców. Mam też problem, ponieważ nie mogę zasnąć, gdy wiem, że w korytarzu nie pali się światło.

Mam 35 lat, a nadal boję się zostać sama w domu, gdy np. mój mąż wyjeżdża. Wtedy nocuję u rodziców. Mam też problem, ponieważ nie mogę zasnąć, gdy wiem, że w korytarzu nie pali się światło. Z natury jestem lękliwa, ale najbardziej boję się nocnego włamania, choć ani mi, ani nikomu z najbliższego otoczenia nic takiego nigdy się nie przydarzyło. Jak przełamać ten strach, czy brać jakieś leki?

Tego rodzaju irracjonalne lęki, najczęściej mają jakieś głębsze podłoże i może być ciężko tak „po prostu” przełamać strach. Leki są rozwiązaniem na krótką metę, bo pomagają niwelować objawy, nie rozwiązując problemu. Mogą na początku podnieść komfort życia, nie powinny jednak być ostatecznym rozwiązaniem. Aby odnaleźć przyczynę tych stanów i nauczyć się radzić sobie z lękiem, konieczna wydaje się współpraca z psychoterapeutą.

Joanna Boj