Zbij gorączkę

Temperatura ciała zdrowego człowieka, w zależności od miejsca pomiaru, wynosi 36-37°C (pod pachą lub w pachwinie) albo 36,5-37,5°C (w jamie ustnej)
. Nie wpadaj w panikę, kiedy termometr wskazuje o 0,5-0,7°C mniej lub więcej. Taka zmiana może pojawić się w reakcji na wysiłek fizyczny, brak snu, posiłek, wysoką temperaturę otoczenia, a także u kobiet w ciąży i podczas owulacji. *O gorączce mówimy wtedy, gdy temperatura ciała podwyższy się o 1,5-3,0°C ponad normę. Zdarza się to podczas zakażeń bakteryjnych lub wirusowych, takich jak angina, grypa czy choroby zakaźne wieku dziecięcego. Zwykle nie trwa dłużej niż 3 dni. *Temperatury mniejszej niż 37,8-38°C nie trzeba obniżać, chyba że czujesz się bardzo źle. Gorączka to znak, że organizm broni się, walczy z chorobą. I, jeśli to możliwe, nie powinno się tego zmagania przerywać. Jeśli dojdzie do dużego wzrostu temperatury albo trwa ona zbyt długo, należy zacząć zbijanie gorączki. Leczenie warto rozpocząć od naturalnych metod. Obniżają one gorączkę równie
skutecznie, a w przeciwieństwie do tabletek, na dłużej i często bezpowrotnie.
* Okłady Do ich przygotowania możesz użyć kawałka bawełnianego materiału albo ręcznik. Po zanurzeniu go w zimnej wodzie, starannie wyciśnij, po czym połóż na czoło, kark, owiń nadgarstki i łydki. Okłady zmieniaj, kiedy tylko staną się ciepłe, aż do momentu obniżenia temperatury.
*Kompres na łydki można zrobić również jako tzw. mokre skarpety. W bawełnianych skarpetach odetnij stopki, pozostały fragment namocz w zimnej wodzie, dokładnie wyciśnij i załóż. Okłady powinny sięgać kolan. Na nie nałóż tej samej długości lub dłuższe suche skarpety wełniane ze stopami.

Kąpiel Wlej do wanny wodę o temperaturze niższej o stopień od temperatury ciała osoby, która ma gorączkę. Następnie ułóż w wannie chorego i stopniowo, bardzo wolno, dolewaj zimnej wody.W kąpieli trzymaj go do chwili, kiedy temperatura ciała spadnie poniżej 37°C. Pilnuj jednak, aby nie była mniejsza niż 36,6 st. C, gdyż może dojść do osłabienia organizmu. Potem należy położyć chorego w suchej piżamie do łóżka.

Kąpiel gąbkowa *Namocz gąbkę w letniej wodzie z dodatkiem kilku kropli olejku lawendowego, eukaliptusowego lub rumiankowego. *Przecieraj skórę pleców, ramion, brzucha przez chwilę, po czym zrób przerwę. Pozostałe części ciała przykryj, aby uniknąć wychłodzenia.

Mokre zawijanie *Na łóżku rozłóż koc, na nim prześcieradło lub *kilka dużych ręczników, namoczonych w chłodnej wodzie (20 st. C) i wyciśniętych. Owiń w nie chorego, aż do pach, a następnie opatul wełnianym kocem po szyję. Na koniec okryj jeszcze jednym kocem. Okład po 10 minutach powinien zacząć się nagrzewać. Sprawdź jego temperaturę, wsuwając rękę między skórę a okład. Jeśli jest ciepły, zmieniaj prześcieradło lub ręczniki co 15-20 minut, aż chory poczuje ulgę. Jeśli okład nadal jest zimny, zdejmij go i energicznie natrzyj ciało suchym ręcznikiem.

Suche zawijanie *Ciało osoby, która ma gorączkę, *posmaruj mieszaniną sporządzoną (w równych częściach) z octu winnego i zmiażdżonych główek czosnku. Potem zawiń chorego w suche prześcieradło oraz w dwa lub trzy koce i połóż do łóżka. Niebawem zacznie się on pocić, a temperatura spadać. Po upływie około 15 minut odkryj go, natrzyj ręcznikiem zamoczonym w chłodnej (25°C) wodzie, wytrzyj do sucha i ubierz w czystą piżamę. Uwaga - tej metody nie powinny stosować osoby z chorobami układu krążenia. *
*Akupresura Punkty, odpowiadające za temperaturę ciała, znajdują się na zewnętrznej stronie rąk, obok stawu łokciowego. Tam zlokalizowane są różne zagłębienia między poszczególnymi kośćmi tego stawu. Właśnie w tych miejscach należy osobie, która ma gorączkę, wykonać specjalny masaż. Najpierw bardzo mocno uciskaj, a następnie przez 10 sekund mocno przesuwaj skórę tam i z powrotem, na początku na lewej ręce, potem na prawej. Masaż wykonuj 3 razy dziennie. W przypadku wysokiej gorączki należy robić taki masaż nawet 5–7 razy dziennie.Po ustąpieniu gorączki, dla utrwalenia efektu, warto masować te miejsca jeszcze przez kilka dni, przynajmniej 1-2 razy dziennie.

Napotne herbatki *Pocenie również obniża temperaturę ciała. *Po wypiciu napotnego naparu chory powinien położyć się do łóżka, by nie dopuścić do wychłodzenia organizmu. Nie wolno zapominać o zmianie bielizny i pościeli na suche, kiedy tylko zwilgotnieją.
Napar z lipy: łyżkę kwiatu lipy zalej szklanką wrzątku. Po 10 minutach przecedź, możesz posłodzić miodem (najlepiej lipowym, akacjowym albo malinowym). Chory powinien wypić, a następnie położyć się do łóżka.
Napar z bzu czarnego: 2 łyżeczki kwiatu zalej filiżanką wrzątku. Należy pić 3 razy dziennie.
Napar z babki lancetowatej: 3 łyżeczki świeżych liści rozetrzyj, wymieszaj z wodą i podgrzej do wrzenia. Powinno się pić 3 razy dziennie.
Napar wieloziołowy: wymieszaj 15 g malin (mogą być suszone), 15 g kwiatostanu lipy, 15 g ziela uczepu, 15 g lebiodki pospolitej, 10 g ziela pierwiosnka, 20 g korzenia babki lancetowatej, 10 g kwiatu bzu czarnego. Jedną łyżeczkę mieszanki wsyp do 1/2 szklanki gorącej wody, parz pod przykryciem przez 10 minut. Należy pić 3-4 razy dziennie po jedzeniu.

Kiedy potrzebny jest lekarz? 1. Gorączce towarzyszy silny ból głowy, zesztywnienie karku, wysypka lub nadwrażliwość na światło.
2.Termometr wskazuje ponad 39,4°C. 3.Choremu dokucza także silny ból brzucha albo zaburzenia w oddawaniu moczu. 4. Dziecko poniżej 3. miesiąca życiama temperaturę 38,3°C lub więcej.

1. Temperatura ciała powyżej 38,3°C utrzymuje się dłużej niż 72 godziny. 6. Gorączkujący cierpi na choroby serca, układu oddechowego, cukrzycę lub inne, które wymagają stałej opieki medycznej.

(EA)