Ewa Wachowicz: Porażki uczą więcej niż sukces

Piękny umysł i wspaniała figura. Miłośniczka kuchni. Najbardziej czarująca jurorka popularnego show telewizyjnego TopChef. Tegoroczna laureatka nagrody EKSces EksMagazynu w kategorii kobiecej – Ewa Wachowicz.

Ewa Wachowicz: To prawda, cały czas gotuję, ale w przerwach wychodzę wysoko w góry. Muszę się pochwalić, że w tym roku udało mi się zdobyć Elbrus (5642 m n.p.m.) w Kaukazie. Rok temu było Kilimandżaro, jeszcze wcześniej Mont Kenya i Mont Blanc. Aby uprawiać wspinaczkę, trzeba ćwiczyć. Ja w wolnych chwilach wchodzę na szczyty i spalam to, co zjadam, kiedy jestem na „nizinach”. A jeść – nie ukrywam – uwielbiam!

Wyprawa na Elbrus z pewnością nie należała do łatwych. Po drodze były jakieś przygody? Wejście na Elbrus jest bardzo wyczerpujące dla organizmu, bo na takich wysokościach zaczyna już brakować tlenu. Trudno wykonywać proste czynności, trudno oddychać. A ja, jak się okazało, musiałam jeszcze gotować! Kucharka nie dojechała do bazy na wysokości 3800 m n.p.m. i, siłą rzeczy, cała ekipa popatrzyła w tym momencie na mnie.

Postanowień noworocznych nie robię, natomiast plany jak najbardziej. Jest kolejna góra, na którą chcę wejść - Pico de Orizaba, najwyższy szczyt Ameryki Północnej, jeśli chodzi o wulkany. Czeka mnie więc wyprawa do Meksyku. A w marcu ski tourowe wejście na Ararat na Wyżynie Armeńskiej. Ten rok zapowiada się intensywnie również pod względem zawodowym, ponieważ będzie kontynuacja wszystkich moich programów: „Ewa gotuje”, „Przez żołądek do serca” i „TopChefa”.

W jaki sposób udaje się pani pogodzić rolę prowadzącej aż trzy programy telewizyjne z pasją? Dla mnie moje prywatne życie jest tak samo ważne, jak zawodowe. Nie wyobrażam sobie, żebym mogła zrezygnować z gór i wyjazdów, ponieważ to coś, dzięki czemu ładuję akumulatory. To jest tak samo ważne, jak praca. Żeby mieć siłę do pracy, trzeba wypoczywać, a ja wypoczywam w górach.

I tu, i tu musi być genialna organizacja. Bez tego nie uda się zdobyć szczytu, ani serc publiczności. Przygotowanie, plan - to jest podstawa.

Trzeba mieć bardzo mocną kondycję. Dbam o nią ćwicząc trzy razy w tygodniu. Trenuję z trenerem albo sama. To jest dla mnie tak samo ważne, jak jedzenie, picie czy sen.

Nie sukces nas uczy, a porażka. O tym trzeba pamiętać. Sukces często rozleniwia, natomiast porażka mobilizuje nas do kreatywności, nowych działań, realizacji nowych pomysłów. My o porażkach nie lubimy i nie chcemy mówić, ale to one dodają nam często więcej siły do zmiany, niż sukces.

Mężczyzna jest dla mnie ciekawy i interesujący przez pryzmat swojej inteligencji. Cenię takich, którzy mają dystans do siebie, do życia, świata i poczucie własnej wartości. A także tych z poczuciem humoru. Poważni panowie - to nie dla mnie.

Z komplementów trzeba się cieszyć, trzeba umieć je przyjmować z całym dobrodziejstwem. Reagować na nie uśmiechem. My, kobiety, powinnyśmy je kochać. Zawsze można sprawić komuś przyjemność mówiąc mu komplement i tak samo trzeba je odbierać.

Pewnego razu Janek Nowicki widząc, jak sprzątałam stół, popatrzył na mnie i powiedział: „Boże, jaką ty masz w sobie piękną elegancję.” To mówi mężczyzna patrząc, jak zasuwam ze ścierką po blacie (śmiech). Uważam, że to był wspaniały komplement sytuacyjny!

Rozmawiała: Zofia Kicińska/eksmagazyn.pl