"Jestem dziewczyną z Polski i mam głos przy stole NATO". 18-letnia Marcelina Maciąg inspiruje

– To była podróż, która zaczęła się, gdy byłam ośmiolatką. A może i wcześniej – mówi Marcelina. W tym wyznaniu nie ma ani grama przesady. Bo choć młoda warszawianka ledwo skończyła 18 lat, właśnie zdała maturę i szykuje się do wyjazdu na Stanford, to już znalazła się w gronie zarezerwowanym dla światowych liderów młodego pokolenia: jako jedyna osoba z Polski została wybrana przez Sekretarza Generalnego NATO do Youth Advisory Board, które skupia młodych liderów oraz aktywistów z 10 różnych krajów, w wieku od 18 do 35 lat. W tym gronie Polka jest najmłodsza.

Jej ścieżka do NATO nie zaczęła się jednak od polityki. – Moją pierwszą inicjatywą był projekt "Marcelina na tropie" – wspomina. – Tropiłam street art, parki narodowe, zawody, pasje… Chciałam pokazać moim rówieśnikom, że świat jest piękny i że nie trzeba wielkich pieniędzy ani zagranicznych wyjazdów, żeby go odkryć.

W trakcie tej "podróży tropicielki" Marcelina odkryła swoją prawdziwą pasję – działalność społeczną. W wieku kilkunastu lat dołączyła do "Gadki Senackiej" (dziś: Senat Młodych). Potem dwukrotnie została wybrana do Parlamentu Młodych RP. Ale prawdziwy przełom przyszedł, kiedy stanęła na czele Młodzieżowego Sejmiku Województwa Mazowieckiego. – W latach 2022–2024 kierowałam pracą 51 młodych radnych i 9 komisji tematycznych. Zrealizowaliśmy 16 projektów społecznych. Jednak moim celem było coś więcej: żeby te projekty trwały także po naszej kadencji. Nie chciałam, żeby były czymś chwilowym, jednorazowym, tylko trwałym – opowiada 18-latka.

Kiedy inne nastolatki planują, jak świętować osiemnaste urodziny, Marcelina zdecydowała się na coś zupełnie innego. – Zamiast hucznej imprezy postanowiłam założyć fundację – wyznaje. – Pomogli mi w tym rodzice. Fundację nazwałam "Kintsugi", od japońskiej sztuki sklejania potłuczonych naczyń złotem, które scalone stają się jeszcze bardziej wartościowe i silniejsze. Dla mnie to metafora zdrowia psychicznego, bo tak jak w Kintsugi pęknięcia nie są powodem do wstydu, lecz dowodem siły i drogi, którą się przeszło, tak samo w życiu blizny emocjonalne mogą stać się źródłem mocy, empatii i nowego początku – tłumaczy Marcelina.

Zdrowie psychiczne to dla niej temat najważniejszy – i szczególnie osobisty. – Gdy miałam 13 lat, przyjaciółka powiedziała mi, że się okalecza i ma myśli samobójcze. Prosiła, żebym nikomu nie mówiła. Nie miałam wtedy narzędzi, żeby jej pomóc, a nie wiedziałam, co zrobić. Nasz system edukacji nie był na coś takiego przygotowany: nie wiedzieliśmy o telefonach zaufania ani żadnej innej formie wsparcia. Zaczęłam szukać wokół siebie dobrych ludzi, dzięki którym moja przyjaciółka nie czułaby się samotna – wspomina.

Dziewczynce udało się pomóc. To doświadczenie stało się dla Marceliny motorem do działania – zrozumiała wtedy, że wsparcie psychologiczne w szkołach to nie luksus, a konieczność. Tak narodziła się "Niebieska skrzyneczka zdrowia psychicznego dzieci i młodzieży" wprowadzona przez Marcelinę w ramach Młodzieżowego Sejmiku Województwa Mazowieckiego na Mazowszu, a dziś największe przedsięwzięcie Fundacji Kintsugi.

Jak tłumaczy jej twórczyni, jest to miejsce w szkołach, gdzie uczniowie mogą anonimowo zgłaszać swoje problemy, również w imieniu rówieśników. Projekt działa już w 100 placówkach – od września dołączy kolejnych 300. Wspiera ponad 100 tysięcy uczniów. Przede wszystkim jednak uratował życie niejednej osobie. – Pewna uczennica podstawówki wrzuciła do skrzyneczki wiadomość. Dzięki temu szkoła zareagowała na czas. Gdyby nie to, jej życie mogło się skończyć, tak się jednak na szczęście nie stało.

Marcelina zaznacza, że jest apartyjna. – Chcę działać dla młodych ludzi, niezależnie od ich poglądów. W sejmiku udało nam się utrzymać apolityczność pomimo różnorodności – podkreśla.

Za tę postawę płaci jednak wysoką cenę. – Hejt? Ogromny. Dla niektórych niemożliwe do przyjęcia jest to, że mogę być niezależna. Że nie stoję ani za lewicą, ani za prawicą – mówi, nie kryjąc, że z powodu hejtu wylała morze łez. Nie zamierza się jednak poddawać, zwłaszcza że cel, jaki sobie wytyczyła, jest ambitny. – Chcę zostać pierwszą prezydentką Polski. Wierzę, że kobiety w polityce są niezbędne, wnoszą unikalne perspektywy.

Marzę też, aby jako prezydentka zainicjować prawo, które zakończy anonimowy hejt w internecie. Wiem, że mam dopiero 18 lat, tymczasem żeby zostać prezydentem Polski, trzeba mieć co najmniej 35. Właśnie dlatego działam. Chcę zdobyć jak największe doświadczenie i jak najwięcej się nauczyć – mówi Marcelina.

Droga do Młodzieżowej Rady Doradczej NATO nie była prosta – proces rekrutacyjny trwał kilka miesięcy, obejmował m.in. przygotowanie eseju oraz nagranie filmu. Trzeba też było wykazać się doświadczeniem w działalności społecznej; Marcelina Maciąg w ciągu ostatnich lat poświęciła na nią blisko 2 tys. godzin. Zaowocowało to tym, że trafiła do elitarnego grona, w przypadku którego wysokość akceptacji zgłoszeń wynosi zaledwie 0,5 procent.

Od września Polka rozpoczyna studia na Stanfordzie – kalifornijska uczelnia ma jeden z najniższych wskaźników przyjęć i jeden z najtrudniejszych procesów rekrutacyjnych dla międzynarodowych studentów. W sumie z amerykańskich uczelni Marcelina dostała aż 13 ofert. To ogromny sukces. – Traktuję studia jak inwestycję. Chcę zdobyć wiedzę, żeby działać jeszcze lepiej – zapewnia. Do listy swoich sukcesów Marcelina może dopisać również liczne nagrody, takie jak m.in. miejsce wśród TOP 50 najlepszych uczniów świata czy tytuł "Ambasadora Młodego Pokolenia RP – Wzór godny naśladowania".

Najnowsza inicjatywa Polki to ruch Youth Kindness Revolution, który ma łączyć młodych ludzi wokół idei życzliwości, dobra i empatii. Jak 18-latka godzi to wszystko z życiem codziennym? – To jak żonglerka. Bardzo pomagają mi rodzice, którzy są moim największym życiowym wsparciem – nie ukrywa. – Kiedy coś jest twoją pasją i masz wokół siebie wspierającą rodzinę, to wszystko da się połączyć.

Inspirują ją najbliżsi. Gdy była małym dzieckiem, dziadkowie zabrali ją na Brave Festival we Wrocławiu – wydarzenie skupiające ludzi, którzy otwarcie mówią o tym, skąd pochodzą, jakie wyznają wartości, w co wierzą, co jest dla nich ważne. – Dziadkowie pokazali mi świat, który potem zaczęłam tropić – mówi Marcelina.

Autorytetem jest dla niej Michelle Obama, której wystąpienia z wielkim zainteresowaniem wysłuchała podczas Impact’24 w Poznaniu. – Jej słowa o tym, że każdy lider powinien wyciągnąć rękę do młodszej osoby i pomóc jej wzrastać, dzięki czemu będziemy szybciej budować silniejsze społeczności, zapamiętam na zawsze. Michelle Obama mówi o tym, że musimy budować mosty i dążyć do realizacji swoich marzeń, nie zważając na stereotypy ani bariery płciowe – podkreśla.

Dziś Marcelina Maciąg sama podaje rękę. Inicjuje projekty, wygłasza prelekcje, doradza NATO. I nie zamierza na tym poprzestać. – Jeśli wszystko pójdzie zgodnie z planem, to dopiero początek – zapewnia.