Miałeś trudne dzieciństwo? Zdradzi to pięć cech charakteru

Trudne dzieciństwo nie musi być wyrokiem. Niestety, zdarza się, że przykre doświadczenia wyraźnie wpływają na nasze dorosłe życie. Jak podaje "Zwierciadło", istnieje aż pięć zachowań, na które warto zwrócić szczególną uwagę. Okazuje się, że to właśnie one stanowią swego rodzaju tarczę ochronną, dzięki której świadomie bądź nie, staramy się bronić przed tym, czego doświadczyliśmy we wczesnych latach życia.

Osoby wychowane w rodzinach z problemami lub brakiem emocjonalnego wsparcia często żyją w ciągłym stanie czujności. Z powodu nieprzewidywalnych nastrojów i reakcji rodziców, nauczyły się dokładnie rozpoznawać emocje otaczających je ludzi. Takie dostosowywanie się do bliskich miało na celu zapewnienie przetrwania w środowisku, gdzie poczucie bezpieczeństwa było zaburzone.

Czytaj też: Jest pół-Egipcjanką i pół-Polką. Ojciec zgotował jej piekło

Stosując ten schemat również w dorosłym życiu, staramy się w ten sposób unikać ewentualnego odrzucenia ze strony innych osób. Często może to mieć także związek z fobią społeczną, dlatego nie należy bagatelizować tego typu zachowania.

W dorosłym życiu osoby, które w dzieciństwie były zaniedbywane emocjonalnie lub doświadczyły przemocy, mogą także obrać dwie inne strategie radzenia sobie z tymi jakże przykrymi przeżyciami.

Jednym z efektów trudnego dzieciństwa jest hiperniezależność, gdzie unikamy pomocy i polegania na innych z powodu utraty zaufania do wszystkich wokół. Z drugiej strony istnieje także grupa ludzi cechująca się nadmierną zależnością, objawiającą się potrzebą bliskości, często kosztem własnych granic, wynikającą z braku stabilności emocjonalnej w dzieciństwie. Trauma może prowadzić do lęku przed porzuceniem, co sprawia, że trzymamy się nawet szkodliwych relacji.

Osoby z trudnym dzieciństwem często nadmiernie przepraszają, nawet gdy nie jest to konieczne. To mechanizm obronny, wykształcony w dzieciństwie pełnym niepewności, by unikać gniewu rodziców. Dzieci zaniedbane emocjonalnie uczą się, że ich potrzeby są nieistotne, co prowadzi do poczucia bycia ciężarem i przepraszania za swoją obecność w dorosłości.

Nasze dzieciństwo wpływa na relacje romantyczne poprzez wzorce przywiązania. Jeśli rodzice byli emocjonalnie niedostępni lub krzywdzący, nie mogliśmy zbudować zdrowej więzi.

W dorosłości może to skutkować lękowym stylem przywiązania, gdzie obawiamy się odrzucenia, jednocześnie pragnąc bliskości. Taka osoba może być nadwrażliwa na sygnały odrzucenia i podejmować kroki, dzięki którym będą wciąż mogli trwać w relacji, nawet jeśli nie spełnia on ich oczekiwań.

Zdarza się również, że trudne dzieciństwo jest przyczyną unikającego stylu przywiązania. Powstaje on, gdy nasze emocje były ignorowane przez naszych bliskich. W dorosłości dążymy więc do niezależności, unikając relacji, które według nas mogą być źródłem zagrożenia.

Osoby, które w dzieciństwie zmagały się z zaniedbaniem emocjonalnym lub przemocy ze strony rodziców, często w dorosłości starają się zadowalać innych, by zdobyć ich akceptację. Przed laty uczyli się bowiem, że spełnianie oczekiwań to sposób na uniknięcie konfliktów i odrzucenia. Niestety w konsekwencji takie zachowanie prowadzi to do tłumienia własnych potrzeb i unikania wyrażania uczuć.

Czytaj też: Wyznała prawdę o dzieciństwie. "Tacy rodzice ranią przez całe życie"

Znasz kobiety, które robią coś bezinteresownie dla innych? Zgłoś ją w plebiscycie #Wszechmocne

Zapraszamy na grupę FB - #Wszechmocne. To tu będziemy informować na bieżąco o terminach webinarów, wywiadach, nowych historiach. Dołączcie do nas i zaproście wszystkie znajome. Czekamy na was!

Masz newsa, zdjęcie lub filmik? Prześlij nam przez dziejesie.wp.pl.