Jestem opiekunką trzyletniego chłopca. Dziecko rozwija się prawidłowo, jest mądre i bardzo grzeczne, jednak niepokoi mnie jego nadmierna fantazja. Ciągle zmienia się w „panią Agatkę”.
Jestem opiekunką trzyletniego chłopca. Dziecko rozwija się prawidłowo, jest mądre i bardzo grzeczne, jednak niepokoi mnie jego nadmierna fantazja. Ciągle zmienia się w „panią Agatkę”. Chodzi o panią prowadzącą zajęcia muzyczne, na które chodził kilka miesięcy temu. Martwię się tym, że nie chce być sobą, lecz kimś zupełnie innym, kogo już pewnie ledwie pamięta, a w dodatku osobą przeciwnej płci. Często mówi o sobie w rodzaju żeńskim.
Dzieci w tym wieku mają bardzo rozwinięta fantazję i bujną wyobraźnię. Czy malec wciela się wyłącznie w rolę pani od muzyki, czy również innych osób? W tym, co Pani pisze, nie widzę niczego niepokojącego. Przypuszczam, że chłopca zafascynowała muzyka, może sama pani prowadząca zajęcia … Nie wiem, czy mówienie o sobie w rodzaju żeńskim ma związek z tą panią, czy jeszcze z czymś innym. Czy malec chodzi do przedszkola, a jeśli tak, to czy także tam wychowawczynie dostrzegają podobne problemy? Jak na całą sprawę reagują rodzice chłopca? Czy opisany przez Panią problem pojawił się w chwili poznania pani od muzyki, czy wcześniej? Jak widać, w związku z zachowaniem chłopca pojawia się sporo pytań. Myślę, że warto rozmawiać o tym z rodzicami, z przedszkolnymi nauczycielkami, może z psychologiem. Im więcej zostanie wyjaśnione, tym mniejsze będą powody do niepokoju.
