Zespół przewlekłego zmęczenia

Od kilku miesięcy jesteś przemęczona a uczucie wyczerpania towarzyszy ci mimo długiego wypoczynku. To może być przypadłość, na którą cierpią najczęściej młode, aktywne kobiety - zespół przewlekłego zmęczenia. Jeszcze ćwierć wieku temu nazywano go hipochondrią, dziś uznawany jest za chorobę cywilizacyjną.

To normalne, jeżeli po długim wysiłku fizycznym lub umysłowym jesteś zmęczona. Jeśli jednak nie możesz odpocząć a uczucie wyczerpania towarzyszy ci przez kilka tygodni to być może cierpisz na zespół przewlekłego zmęczenia (ZPZ). To choroba, na którą najczęściej zapadają ludzie młodzi ( około 30. roku życia) i pracujący co najmniej 12 godzin dziennie. Większość chorych to kobiety pracujące zawodowo, które dodatkowo zajmują się domem i wychowaniem dzieci.
Ze względu na różne i liczne dolegliwości, towarzyszące ZPZ, lekarze często mają problem ze zdiagnozowaniem tej choroby i często osoby na nią cierpiące traktowane są jak hipochondrycy lub symulanci. Bywa też tak, że objawy bagatelizowane są przez samych chorych. Mimo, że zmęczenie nie pozwala im normalnie pracować i żyć, nie szukają fachowej porady. Sądzą, że gdy wypoczną dolegliwości miną. Niestety mimo wysiłków - długiego snu i częstych spacerów, czują się gorzej.

Jako pierwszy i najważniejszy objaw ZPZ wymienia się uczucie przemęczenia utrzymujące się długie miesiące. Dodatkowo występują też kłopoty z pamięcią i trudności z koncentracją; bóle głowy, mięśni, stawów i gardła; zaburzenia snu ( budzisz się zmęczona); kołatanie serca; nadwrażliwość na alkohol i leki; złe samopoczucie po wysiłku fizycznym, które utrzymuje się dłużej niż 24 godziny. Często występuje też zespół jelita drażliwego, czyli ból brzucha, trudny do scharakteryzowania, pojawiający się zwykle godzinę po posiłku; na przemian biegunki i zaparcia, wzdęcia. Na podstawie samych objawów nie można postawić diagnozy, dlatego lekarze zalecają dodatkowe badania, przede wszystkim analizę moczu i krwi.

Przyczyny
Na temat przyczyn tej choroby istnieją dwie teorie: wirusowa i hormonalna. Pierwsza zakłada, że ZPZ wywołuje wirus. Dowodem na to miał być fakt, że u wielu pacjentów choroba zaczęła się po silnym przeziębieniu lub zatruciu pokarmowym a jej pierwsze objawy przypominały alergię (wysypka, zaczerwienienie skóry, biegunka). Potwierdzają to najnowsze badania, ponieważ w mięśniach niektórych chorych znaleziono ślad wirusa wywołującego m.in. zapalenie gardła i opłucnej.
Według drugiej teorii powodem ZPZ są zaburzenia w wydzielaniu jednego z hormonów produkowanych przez nadnercza. Ta substancja pomaga utrzymać organizmowi równowagę w stresowych sytuacjach a jej niski poziom może prowadzić do ZPZ.
Wielu specjalistów uważa, że wpływ na chorobę mają oba te czynniki.

Jednym ze sposobów zmniejszenia dolegliwości, które towarzyszą ZPZ jest odpowiedni sen.
Należy spać co najmniej 8 godzin na dobę. Jeśli masz problemy z zasypianiem, możesz stosować domowe sposoby na bezsenność, np. kąpiele relaksujące z olejkami lub herbaty ziołowe z melisą i walerianą. Równie ważna jest aktywność fizyczna. Wielu lekarzy zaleca maszerowanie w określonym rytmie (3 minuty marsz, 3 minuty odpoczynek). Korzystnie działają też aerobik i ćwiczenia rozciągające na przemian z technikami relaksacyjnymi – joga lub tai – czi. Ważny jest też aktywny wypoczynek ponieważ ZPZ to choroba ludzi przepracowanych, którzy zapominają, że życie to nie tylko praca. Należy korzystać z urlopów minimum dwa razy w roku, po dwa tygodnie. Przy czym urlop powinien być aktywny.
Polecane są również homeopatyczne kuracje oczyszczające, które pomagają oczyścić organizm z toksyn.