Rodzice się rozstają - jak mądrze przygotować dziecko?
Czasem miłość nieuchronnie się kończy i trzeba podjąć decyzję o rozwodzie. Masz wiele związanych z tym obaw. Łamiesz sobie głowę, co będzie lepsze dla dobra dziecka: rozstać się z partnerem i próbować szukać swojego szczęścia gdzie indziej, czy zostać z ojcem dziecka i męczyć się przez następne lata.
02.12.2011 | aktual.: 03.12.2011 12:16
Czasem miłość nieuchronnie się kończy i trzeba podjąć decyzję o rozwodzie. Masz wiele związanych z tym obaw. Łamiesz sobie głowę, co będzie lepsze dla dobra dziecka: rozstać się z partnerem i próbować szukać swojego szczęścia gdzie indziej, czy zostać z ojcem dziecka i męczyć się przez następne lata. Co zrobić, jak podejść do tego problemu, jak powiedzieć o tym dziecku, żeby zaoszczędzić mu cierpienia?
Mówić prawdę
Badania wykazują, że dzieci lepiej sobie radzą w przyszłości, gdy ich rodzice rozstali się i założyli nowe, szczęśliwe rodziny. Gorzej w życiu wiedzie się tym dzieciom, i późniejszym dorosłym, którzy dorastali w domach pełnych przemocy lub choćby milczącego napięcia, w których rodzice nie kochali się nawzajem, unikali się lub wzajemnie oskarżali o nieszczęśliwe życie.
Dlatego, jeśli już obydwoje wspólnie rozważyliście za i przeciw i przynajmniej jedna strona jest całkowicie pewna, że chce się rozstać, dopiero wtedy możecie zakomunikować to dziecku. Chociaż to może być bardzo trudne, warto, dla dobra malucha, aby mówić spójnym językiem i dawać mu podobne komunikaty. Nie oskarżajcie się nawzajem, wyjaśniajcie, że już przestaliście się kochać ale, że zawsze będziecie kochać dziecko. Ono nie może czuć się odpowiedzialne i winne tej tragedii.
Zapewniajcie je o swojej miłości, dawajcie szczególną uwagę i troskę w tych trudnych chwilach. Dziecko może mieć poczucie, że rozsypuje mu się cały dotychczasowy świat. Wyjaśniajcie, że będzie miało kontakt zarówno z mamą jak i tatą, przytulajcie, wyjaśniajcie, jak teraz wszystko będzie wyglądać. Zadbajcie o odpowiedni czas i miejsce, kiedy je o tym powiadomicie. Oswajajcie je powoli i stopniowo przygotujcie do nowej sytuacji. Nie możecie powiedzieć mu o tym np. tuż przed wyjściem do przedszkola, bo dziecko potrzebuje czasu i rodziców, aby pomogli mu to wszystko zrozumieć.
Im więcej rzeczowych i konkretnych informacji dziecko dostanie, tym łatwiej przyjdzie mu oswoić się z nową sytuacją i odzyskać równowagę.
POLECAMY:
Odpowiedzialność rodziców
Pamiętaj, że to rodzice są odpowiedzialni za dziecko i to ono potrzebuje wsparcia dorosłych. Pomóż swemu dziecku przeżyć wasze rozstanie, nigdy nie czyń go powiernikiem swojego cierpienia czy obaw. Zwróć się po pomoc do rodziny, przyjaciół lub terapeuty, ale nie obciążaj tym dziecka. Ono nie udźwignie takiego ciężaru. Nie wypowiadaj się źle przy dziecku o jego tacie, bo stawiasz je w bardzo trudnej sytuacji. Dziecko kocha zarówno i mamę, jak i tatę i nie jest w stanie poradzić sobie z takim konfliktem lojalności.
Starajcie się godnie rozstać i nie zalewać dziecka swoją goryczą i wzajemnymi oskarżeniami. Taką nienawiścią wyrządzacie mu ogromną szkodę, bo traci zaufanie do najbliższych sercu osób i przestaje czuć się bezpiecznie. Jeśli obserwuje ciągłe kłótnie i rodziców agresywnie traktujących siebie nawzajem, w przyszłości może mieć kłopoty w nawiązaniu zdrowej, głębokiej relacji, będzie traktować partnera bez szacunku i agresywnie.
Nie ukrywaj uczuć
Nie musisz jednak ukrywać swoich prawdziwych emocji. Masz prawo przeżywać rozstanie z partnerem na swój własny sposób. To przecież bardzo trudna sytuacja, kiedy miłość się kończy, trzeba się przyznać przed sobą do porażki i zmienić całe swoje życie. Możesz płakać przy dziecku, ale pozwól na przeżywanie bólu i na płacz, także jemu. Dziecko może zareagować smutkiem, złością czy wycofaniem. Rozmawiaj z nim jak najczęściej, pytaj o to, co przeżywa. Może być złe, smutne, przygnębione i chce podzielić się z tobą swoimi uczuciami.
Silne uczucia nie znikną, jeśli się je zlekceważy, dlatego nie pocieszaj i nie bagatelizuj jego przeżyć. Ono potrzebuje twojego zrozumienia i pomocy w uporaniu się z trudnymi emocjami. Dziel się też swoimi odczuciami. Nauczysz dziecko w ten sposób, że wszystkie uczucia są w porządku i że można je przeżywać i wyrażać. Zapewniaj je jednak, że wszystko się ułoży, bo ono bardzo potrzebuje mieć w tobie oparcie.
Jeśli twoje dziecko nie będzie musiało tłumić swoich uczuć, one w końcu przeminą. Staną się mniej intensywne tylko wtedy, gdy dasz dziecku uwagę, zrozumienie i akceptację. Pomożesz mu w ten sposób zrozumieć nową sytuację, ukoić ból i rozczarowanie i zmniejszyć lęk przed zmianą.
Adriana Klos - psycholog i psychoterapeuta warszawskiego Ośrodka Rozwoju i Psychoterapii "Strefa Zmiany". Pomaga ludziom borykającym się z problemami depresji, lęków, z kryzysami w związkach, w relacjach z ludźmi, z syndromem DDA.
(ak/sr)
