Grecka bogini młodości Hebe - córka Hery i Zeusa - na Olimpie nalewała bogom nektar i rozdawała ambrozję. Jej imieniem nazwano roślinę o wielkiej urodzie.
Grecka bogini młodości Hebe - córka Hery i Zeusa - na Olimpie nalewała bogom nektar i rozdawała ambrozję. Jej imieniem nazwano roślinę o wielkiej urodzie.
Hebe jest rośliną wieloletnią. Należy do rodziny Scrophulariaceae, w skład której wchodzi około stu gatunków. W naturze występowała początkowo w Nowej Zelandii, Ameryce Południowej, Australii i Nowej Gwinei, rosnąc od morskich wybrzeży aż po górskie zbocza.
W Europie najczęściej spotykane są Hebe bukszpanolistna (H. buxifolia - H. odora), o ciemnozielonych liściach, Hebe pstra (H. speciosa Variegata - spotykana czasem pod nazwą Veronica speciosa), o jasnokremowych liściach z małą plamką zieleni i Hebe Andersona (H. andersonii Variegata), popularna w uprawie doniczkowej, ma zielone liście o żółtokremowych brzegach.
W naszym klimacie Hebe rośnie dobrze zarówno w doniczce, w skrzynce balkonowej jak i na grządce. Nadaje się na różne stanowiska - mieszane rabaty, ogrody skalne i jako roślina okrywowa. Może tworzyć niziutkie żywopłociki lub rosnąć pojedynczo. Zależnie od gatunku i rodzaju uprawy może mieć od 15 cm do ponad 100 cm wysokości i 30-40 cm szerokości. Hebe jest stosunkowo łatwa w uprawie. Krzewy Hebe przypominają wyglądem iglaki albo wrzosy. Na nierozgałęzionych, sztywnych pędach rosną wiecznie zielone, eliptyczno-jajowate, skórzaste, lśniące na wierzchu liście. Ułożone są naprzeciwlegle parami, a każda kolejna para leży na krzyż w stosunku do poprzedniej.
Hebe zakwita pod koniec lata lub na początku jesieni. Na szczycie pędu, w kącikach liści, pojawiają się rurkowate, czteropłatkowe kwiaty, zebrane w kłosowate grona. Kwiaty białe oraz w różnych odcieniach koloru niebieskiego, różowego i fioletowego prawie nie pachną, utrzymują się za to bardzo długo.
Roślina wymaga jasnego stanowiska, osłoniętego od wiatru, ale dobrze rośnie też w półcieniu. Hebe lubi towarzystwo innych niewysokich krzewów tworzących mikroklimat. Można ją, w zależności od potrzeb, przycinać wiosną i prowadzić na krzewinkę (często przycinając) lub drzewko (pozostawiając jeden główny pęd i formując koronkę).
Rośliny doniczkowe wystawiamy od późnej wiosny do jesieni na zewnątrz. Optymalna temperatura latem wynosi 16-18°C. Zimą powinna być znacznie niższa (4-8ºC). Ze względu na różną mrozoodporność rośliny rosnące w gruncie wymagają okrycia u podstawy torfem lub drobniutkimi trocinami (nigdy korą!) lub wykopania i przeniesienia do chłodnego, jasnego pomieszczenia.
Latem i jesienią roślinę należy podlewać obficie, zimą mniej. Od wiosny do lata powinno się ją regularnie, raz w tygodniu, nawozić. Uwaga! - Roślina nie toleruje wapna!
Dla hebe najodpowiedniejsza jest wilgotna, żyzna ziemia kompostowa o odczynie lekko kwaśnym do obojętnego. W uprawie doniczkowej nie zapominajmy o ułożeniu warstwy drenażu na dnie. Rośliny, które dobrze przezimowały, należy wiosną przesadzić do nowego podłoża. Roślinę rozmnaża się w czerwcu i lipcu z sadzonek wierzchołkowych.
Rośliny do zdjęć udostępniła kwiaciarnia „BACCARA” z Gdańska.
