Kiedy ślub i dzieci?

Umawiasz się ze znajomymi, liczysz na miły wieczór, ale zamiast tego zostajesz zasypana pytaniami, na które nie masz ochoty odpowiadać. Czujesz się głupio i niezręcznie. I nie wiesz jak zachować się w takiej sytuacji?

Tekst: Monika Doroszkiewicz

Najprościej byłoby powiedzieć: „Przepraszam, ale nie chcę odpowiadać na takie pytania”, ale wtedy może wytworzyć się napięta atmosfera, a tego być nie chciała. W tej sytuacji jedną metodą okazują się być wymijające, ale grzeczne odpowiedzi.

W tej sytuacji możesz zasłonić się tajemnicą umowy, mówiąc, że w kontrakcie zobowiązałaś się do zachowania tej informacji dla siebie. Nie zawsze jednak taka odpowiedź jest prawdopodobna.

Jeśli nie pracujesz w korporacji, to raczej nie będzie miała takiego punktu w umowie. Wtedy możesz powiedzieć, że to zależy od tego, ile zrobisz albo zażartować, że nie tak dużo, żeby nie czekać na podwyżkę.

Nie graj roli nieszczęśliwej sierotki i nie tłumacz się zbyt długo ze swoich wyborów. Skwituj, że lubisz swoją niezależność i masz wielu interesujących mężczyzn wokół siebie, z którymi się przyjaźnisz.

Jesteś z partnerem już wiele lat, ale ze ślubem chcecie jeszcze poczekać. Nie ma jednak świąt i innych rodzinnych spotkań, które obyłoby się bez pytań o datę ślubu. W tej sytuacji, obiecaj po prostu, że kiedy już się zdecydujecie, to z pewnością ciocia, czy babcia otrzyma zaproszenie.

Nietaktownym ciotkom i koleżankom nie przyjdzie w tym momencie do głowy, że może starcie się o dziecko i omawianie tych problemów jest bolesne.

Nie każda para musi decydować się na dziecko. Wytłumacz, że jeszcze nie podjęliście tej decyzji i uważacie, że na dzieci przyjdzie jeszcze czas.

Koleżanka kupiła sobie nową spódnicę i pełna entuzjazmu pyta, jak wygląda. Widzisz wyraźnie, że długość „jedna trzecia” skraca nogi, a duży deseń pogrubia. Nie zamierzasz jednak być niemiła, a jednocześnie chcesz być szczera.

Powiedz przyjaciółce, że wolisz ją w tej czarnej spódnicy, w której wygląda bardzo dobrze i twoim zdaniem powinna mieć więcej rzeczy w tym stylu.

Tekst: Monika Doroszkiewicz