Na swój sukces długo pracowałam - Edyta Herbuś

Taniec kosztował mnie dużo wyrzeczeń. Nie jeździłam na przykład na wycieczki, żeby mieć więcej czasu na treningi i naukę. Wiele osób nie zdaje sobie sprawy z tego, ile wysiłku trzeba włożyć w to, żeby dobrze tańczyć. Ile to kosztuje wysiłku, wyrzeczeń.

Oczywiście, że tancerką! Zawsze nią będę, pomimo tego, że jestem otwarta na nowe doświadczenia i propozycje. Kocham taniec i jest on zawsze na pierwszym miejscu. Ale to nie znaczy, że nie chcę spróbować nowych rzeczy, zyskać nowe hobby, rozwijać się w innej dziedzinie. Jak zaczęła się pani przygoda z tańcem?

Pochodzę z Kielc. Gdy byłam mała, miałam 9 lat, pewnego dnia zobaczyłam na ulicy plakat informujący o nowej szkole tańca. Zapisałam się do tej szkoły i już dosłownie po pierwszych zajęciach wiedziałam, że taniec to moja przyszłość. Dziś sama nie wiem, jak sobie dałam radę ze wszystkim. Bardzo dużo trenowałam. Wiedziałam, że rodzice nie będą protestować, dopóki będę miała dobre oceny. No więc je miałam - moja średnia ze szkoły wynosiła ponad 5. Taniec kosztował mnie dużo wyrzeczeń. Nie jeździłam na przykład na wycieczki, żeby mieć więcej czasu na treningi i naukę. Wiele osób nie zdaje sobie sprawy z tego, ile wysiłku trzeba włożyć w to, żeby dobrze tańczyć. Ile to kosztuje wysiłku, wyrzeczeń. Powoli jednak, dzięki programowi "Taniec z gwiazdami" to się zmienia.

Bez przesady... Ale to prawda, tancerze występujący w tym programie przestali być anonimowi.

Tak jak powiedziałam, nie czuję się aktorką. Ale z chęcią skorzystałam z propozycji producentów. Staram się jednak nie być zupełnym ignorantem. Pobieram prywatne lekcje aktorstwa u Jacka Rozynka. Pracuję też nad dykcją. Zdobyta wiedza przydaje mi się również podczas nagrywania prowadzonych przeze mnie programów w MTV. Wiem, że oglądalność serialu "Na Wspólnej" jest bardzo duża. Kreowana przeze mnie rola koleżanki Igora, którą gra Kuba Wesołowski, została zauważona. Niektórzy znają mnie głównie z tego serialu i nie kojarzą z "Tańcem z gwiazdami".

Przyznam się, że spodobała mi się praca na planie filmowym. Jeśli otrzymam w przyszłości propozycje zagrania w innych produkcjach, na pewno z nich skorzystam.

Staram się tym nie przejmować i robić swoje, chociaż czasami jest mi przykro. Ale ci, co mnie znają, potrafią oddzielić prawdę od fałszu.Dlaczego zgodziła się pani na udział w programie "Jak oni śpiewają"?

Pomyślałam, że nauczę się czegoś nowego, poznam nowych ludzi i przy tym będę się dobrze bawić. Nie jestem piosenkarką! Mam do tego wszystkiego dystans i po prostu chcę wykorzystać ten program i zdobyć nowe doświadczenie. Przyznam się jednak, że strasznie denerwuję się występami. Mam ogromną tremę.

- Starałam się zapamiętać jak najwięcej. Uwagi pani Edyty Górniak są bardzo cenne. Szkoda, że to była tylko jedna lekcja.

Jedną z najtrudniejszych decyzji w moim życiu była decyzja o przeprowadzce z Kielc do Warszawy. Kocham Kielce, ale w pewnym momencie poczułam, że jako tancerz nic więcej tam nie osiągnę. Zamierzałam przyjechać do Warszawy tylko na jakiś czas, gdyż chciałam wyjechać do Londynu uczyć się tańca od tamtejszych mistrzów. Tak się jednak wszystko ułożyło, że zostałam w stolicy na stałe.

Przyznam się, że cieszy mnie urządzanie mieszkania. Dobrze jest mieć swój kąt. Na to, co mam, pracowałam ciężko wiele lat. Szybko musiałam się usamodzielnić, bo stroje tancerzy drogo kosztują, podobnie jak lekcje u dobrych tancerzy.

Nie zastanawiałam się nad tym. Jestem spontaniczna, ubieram się w to, co mi się podoba.

*Dziękuję za rozmowę*