Małżeństwo: wspólnota całego życia

Czym jest ślub w Kościele? Kto go udziela? Jak się do uroczystości przygotować? Wiedza związana z udzielanym przez Kościół katolicki sakramentem małżeństwa jest bogata i bardzo ciekawa. Na pytania narzeczonych odpowiada ksiądz Rafał Wiśniewski.

Do zawarcia sakramentu małżeństwa dochodzi pomiędzy mężczyzną i kobietą, którzy tworzą ze sobą wspólnotę całego życia. Małżeństwo, podniesione do rangi sakramentu, ma na celu dobro małżonków - wzajemną miłość, oraz zrodzenie i wychowanie potomstwa. Wyjątkowość tego sakramentu, jeśli można użyć tego określenia, wskazuje na istotne przymioty małżeństwa, którymi są jedność - monogamia i nierozerwalność - dozgonność, trwanie aż do śmierci. Nowy Testament widzi w małżeństwie obraz więzi łączącej Chrystusa z Kościołem. Dlatego też dla Kościoła katolickiego więź ta stanowi podstawę nierozerwalności związku małżeńskiego.

Małżeństwo, zgodnie z zamysłem Boga, służy zbawieniu człowieka, które Jezus Chrystus podniósł do godności sakramentu (tego, co święte). Każdy ochrzczony zawierając małżeństwo powinien mieć świadomość, że zawarte małżeństwo jest równocześnie małżeństwem sakramentalnym i żaden ochrzczony nie może zawrzeć ważnego małżeństwa, które nie byłoby równocześnie sakramentem.

Małżeństwo jest sakramentem, którego udzielają sobie nowożeńcy w obecności księdza i dwóch pełnoletnich świadków. Sakrament małżeństwa nie jest udzielany przez księdza, bo to narzeczeni ślubują sobie nawzajem miłość, wierność i uczciwość małżeńską, wzywając pomocy w dochowaniu tego ślubu Boga wszechmogącego i wszystkich świętych.

Ważne małżeństwo pomiędzy ochrzczonymi nazywa się zawartym, jeśli nie zostało dopełnione; zawartym i dopełnionym, jeśli małżonkowie podjęli w sposób ludzki (świadomy i dobrowolny) akt małżeński. Przez sakrament małżeństwa Duch Św. sprawia, że jak "Chrystus umiłował Kościół i wydał za niego samego siebie" (por. Ef 5,25), tak małżonkowie starają się podtrzymywać i umacniać swoje małżeństwo przez wzajemne oddanie i niepodzielną miłość, aby łącząc czynniki boskie i ludzkie, wśród pomyślności i przeciwności trwali w wierności ciałem i duchem, dalecy od wszelkiego cudzołóstwa i rozwodu.