Ryzykując życiem, pomagał dzieciom w Syrii. Dostał "bilet śmierci" od rządu i ISIS

- W 2015 roku Rosja weszła do Syrii i zaczęła wspierać reżim Asada. Już wtedy syryjscy aktywiści i dziennikarze ostrzegali, że jeśli Zachód nie zareaguje stanowczo wprowadzeniem dotkliwych sankcji, Putin ruszy dalej i zagrożona będzie również Europa – mówi Wirtualnej Polsce Renata Grzybczak z Fundacji Światło dla Syrii. Jeden z jej przedstawicieli – Mohammad Alahmad – który pomaga od lat tamtejszym dzieciom, chce wraz z rodziną rozpocząć nowe życie w Polsce.

O analogiach między obecną sytuacją ukraińskich cywili oraz ludności cywilnej z Syrii mówią eksperci. - Zasadniczo jesteśmy obecnie świadkami tego, co wydarzyło się w Syrii, w Aleppo. Rosja osłabiła tam rebeliantów, niszcząc infrastrukturę państwową i zdolność do świadczenia usług publicznych. Zaatakowano i zrównano z ziemią przedszkola, szkoły, szpitale. Niestety, to samo obserwujemy teraz w Ukrainie. (…) To, co obłudnie nazywa się denazyfikacją, jest oczywiście eksterminacją kulturalnej, politycznej i obywatelskiej elity tego kraju. (...) Już teraz można zaobserwować przygotowania do czystek – ocenił w rozmowie z niemieckim portalem RND ekspert ds. bezpieczeństwa Gustav Gressel.

To właśnie w Aleppo mieszkał Mohammad z całą rodziną, w tym trójką dzieci. Gdy siły Asada wespół z rosyjskimi zaczęły bombardować miasto, założył grupę Candle Team (ang. – świeczka, by podkreślić, że niosą płomień nadziei). W okupowanym i ostrzeliwanym mieście dostarczał jedzenie i pomoc najbardziej potrzebującym, szczególnie dzieciom. Po deportacji do zachodnich wsi Aleppo, gdzie przeniesiono wszystkich, którzy nie chcieli współpracować z reżimem, zajmował się dokładnie tym samym.

– Były sytuacje, że dystrybuując żywność i lekarstwa, przez pięć godzin siedział schowany w jakiejś dziurze, a wokół niego fruwały pociski – mówi Renata Grzybczak. – Gdy miasto jest oblężone, ludzie po prostu umierają z głodu. Gdyby nie osoby takie jak Mohammad, gotowe ryzykować życiem, by dostarczyć komuś kilka kromek chleba, ofiar byłoby jeszcze więcej – dodaje.

Sam Mohammad zapewnia, że nigdy nie bał się o swoje życie. Towarzyszył mu za to strach o bliskich: dzieci, żonę, rodziców i braci. Od początku wiedział, że nie chce chwytać za broń, ale wraz z zespołem pojawiał się tam, gdzie trzeba było opatrzyć rannych lub pomóc głodującym. Nie każdy miał odwagę, by to robić, bo wówczas w Aleppo – podobnie jak dziś w Buczy czy Mariupolu – takie próby często kończyły się śmiercią.

- Bardzo długo byliśmy z rodziną pod ostrzałem, bez jedzenia. Wokół dzieci umierały z głodu lub zimna. Żeby mieć pieniądze na chleb, sprzedałem ubrania. W tym czasie moja mama szukała dla nas zielonych, spleśniałych resztek… Nawet teraz, po latach, boimy się z żoną odgłosów samolotów. Kojarzą nam się z tym, że zaraz zginą ludzie – opowiada mój rozmówca.

Na Mohammadzie ciąży do dziś podwójny wyrok śmierci. – W opozycyjnej telewizji wypowiadałem się przeciwko skorumpowanemu rządowi Asada, sprzeciwiałem się niesprawiedliwości i uciskowi ludności cywilnej. Reżim oskarżył mnie o wspieranie frakcji zbrojnych, ponieważ udzielałem pomocy humanitarnej, także na terenach poza jego kontrolą – wyjaśnia w rozmowie z WP Kobieta.

O bluźnierstwo oskarżyło go także ISIS (Państwo Islamskie w Iraku i Syrii - przypis red.) i grupy islamskie, ponieważ odrzucił ekstremizm w islamie. - Jestem osobą umiarkowaną i wierzę w wolność wyboru, szanuję wszystkie religie. Przeprowadzili nawet kilka prób, na szczęście nieudanych, zamachów na mnie. Do Syrii nie mogę wrócić choćby z tego względu – z obawy przed ekstremistycznymi frakcjami islamskimi oraz ich oskarżeniami o niewierność i kontakty z Zachodem. Jestem znany z tego, że kocham wolność. Nikt nie zmusi mnie do przejścia na jakąkolwiek religię. Moja żona nie przestrzega reguł islamu np. dotyczących stroju – tłumaczy.

Obecnie rodzina Mohammada przebywa w Stambule. Z pomocą fundacji Światło dla Syrii po długich staraniach skompletowali dokumenty potrzebne, by ubiegać się o azyl w Polsce. Udało się, ale potrzebne jest mieszkanie. Jak mówi pani Renata, te, które obiecano wcześniej Syryjczykom, są obecnie zajęte przez uchodźców z Ukrainy.

- Znam niesprawiedliwość Putina, przeżyłem ją wraz z rodziną i własnymi rękami pochowałem wielu moich krewnych i przyjaciół, w tym brata – mówi Mohammed. Jak wielu wolnych Syryjczyków, solidaryzuje się z Ukraińcami od początku.

- Syryjczycy widzą, że w Ukrainie też cierpią cywile. Boję się, żeby nie doszło tam do ataków chemicznych, jak miało to m.in. miejsce w Ghucie. W 2015 roku Rosja weszła do Syrii i zaczęła wspierać reżim Asada. Już wtedy syryjscy aktywiści i dziennikarze ostrzegali, że jeśli Zachód nie zareaguje stanowczo wprowadzeniem dotkliwych sankcji, Putin ruszy dalej i zagrożona będzie również Europa – zauważa Renata Grzybczak.

– Wolni Syryjczycy uważają, że gdyby nie Rosja, poradziliby sobie z reżimem. Na to wskazują też dane: przed militarnym zaangażowaniem mocarstwa, syryjskie siły prorządowe traciły kolejne terytoria na rzecz opozycyjnych ugrupowań i organizacji terrorystycznych – dodaje.

Jej fundacja przygotowuje właśnie debatę ekspercką pt. "Rosja: od Syrii do Ukrainy".

Aktywistka zwraca uwagę na jeszcze jeden aspekt: wpływ putinowskich trolli na społeczny odbiór wojny w Syrii.

– Ludzie powtarzali przecież, że Asad jest demokratycznie wybranym prezydentem, tymczasem jego rodzina rządzi w Syrii od 1963 roku, a wybory są fałszowane. Poza tym propaganda Putina wspierała propagandę Asada, próbując zrobić z obrony cywilnej, tzw. białych hełmów, organizację terrorystyczną. Narracja cały czas była taka, że rząd walczy z terrorystami, a Syryjczycy robili zdjęcia pomordowanym w bombardowaniach dzieciom i pisali: "to są ci rzekomi terroryści?". Dokładnie ten sam mechanizm obserwujemy teraz w Ukrainie – Putin twierdzi przecież, że walczy z faszystami – podkreśla.

Podobieństwa widzi także w bestialskich morderstwach cywili – wskazuje, że i w Ukrainie, i w Syrii pojawiały się bomby z napisem "dla dzieci". Bombardowane były lub są szpitale, także położnicze. Tę analogię zauważa także historyk i wschodoznawca Grzegorz Kuczyński, który w rozmowie z WP Kobieta stwierdza:

- Widać bardzo wyraźnie, że Rosja wykorzystuje swoje doświadczenia z wojny w Syrii: atakuje szpitale, szkoły, infrastrukturę cywilną, żeby zastraszyć i sterroryzować ludność, a tym samym zmniejszyć społeczne poparcie dla ukraińskiego wojska. Niebezpiecznie zabrzmiały w tym kontekście zapowiedzi sprowadzenia i wykorzystywania najemników syryjskich. Nie mieliby oni oczywiście wielkiej zdolności bojowej na linii frontu, ale już na terenach okupowanych mogą odegrać ogromną rolę.

Kuczyński wyjaśnia, że to ludzie z zewnątrz, dla których ludność Ukrainy jest zupełnie obca. - Najemnicy mogliby prowadzić politykę terroru w bardzo bezwzględny sposób. To może być bardzo groźne dla Ukrainy – mówi.

Z kolei Renata Grzybczak uczula, że po oblężeniu Ghouty w okolicach Damaszku dzieci z syryjskich sierocińców zostały wywiezione do rosyjskich szkół kadetów. Dziś mogą mieć 15-16 lat. Niewykluczone, że wkrótce to właśnie one pojawią się z wojskami rosyjskimi w Ukrainie, gdzie wysyłani są wyłącznie przestępcy - najemnicy reżimu syryjskiego.

W Ukrainie walczą również rosyjscy przywódcy, którzy wcześniej bronili reżimu Asada w Syrii, jak np. Dinar Chametow, o którego śmierci na froncie poinformowano 10 kwietnia.

Mohammad Alahmad i Renata Grzybczak zbierają pieniądze i koordynują akcje pomocowe w obozach uchodźczych na turecko-syryjskiej granicy. Obecnie przebywa tam ponad 1,7 mln ludzi, wielu z nich wielokrotnie wysiedlonych, niemających do czego wracać. Niektórzy, mieszkając jeszcze w zachodnich wsiach, próbowali zmieniać zawód, np. z profesorów, lekarzy na budowlańców czy rolników. Natomiast teraz nie mogą znaleźć już żadnej pracy. Większość z nich żyje w namiotach, także zimą, gdy zdarzają się opady śniegu, a temperatura sięga kilku stopni na minusie.

- W naszym obozie jest ok. 200 rodzin. Prawie codziennie w kolejnych bombardowaniach giną dzieci. Dochodzi też do śmierci z wychłodzenia lub zaczadzenia, gdy ludzie próbują ogrzać się w namiocie. Lato jest z kolei bardzo gorące, pojawiają się choroby skóry, nie ma wystarczającej ilości wody – opowiada aktywistka.

Wraz z Mohammadem starają się zapewnić tym ludziom nie tylko jedzenie, ale też dostęp do edukacji – prowadzą szkołę, zapewniają opiekę medyczną. Ciągle prowadzą na ten cel zbiórki, ponieważ potrzeby są ogromne.

Alahmad po przyjeździe do Polski planuje otworzyć charytatywną restaurację z oryginalnymi, syryjskimi potrawami. Część dochodu, jak przystało na "ambasadora pokoju", jak nazywają go przyjaciele i ludzie doceniający jego działalność, chce regularnie przeznaczać na pomoc syryjskim rodzinom.

Jeśli chcesz pomóc Mohammadowi rozpocząć życie w Polsce, możesz zrobić to TUTAJ.

Zapraszamy na grupę FB - #Wszechmocne. To tu będziemy informować na bieżąco o terminach webinarów, wywiadach, nowych historiach. Dołączcie do nas i zaproście wszystkie znajome. Czekamy na was!

Chętnie poznamy wasze historie, podzielcie się nimi z nami i wyślijcie na adres: wszechmocna_to_ja@grupawp.pl