Style wnętrz – rodzaje

Do głównych dylematów, przed jakimi stajemy w trakcie remontu i wykańczania domu, jest wybór stylu wnętrz. Wszystkie rodzaje konwencji architektonicznych potrafią stać się inspiracją do urządzenia własnego gniazdka. Jak więc wybrać coś dla siebie? Warto zacząć od poznania i porównania najpopularniejszych stylów.

W aranżacji wnętrz triumfy święci ostatnio styl skandynawski, który odzwierciedla charakterystyczne dla mieszkańców chłodnej Północy upodobanie do minimalizmu. Co prawda na ścianach i frontach meblowych występują przede wszystkim jasne i zimne kolory – od bieli przez szarość po błękit – ale wnętrza skandynawskie nie są całkiem surowe dzięki dodatkom. Można tam znaleźć całe mnóstwo narzut, koców, pledów oraz włochatych i dzianinowych obić, w które można się wtulić, siedzą z kubkiem gorącej herbaty przy kominku lub obserwując płomień świecy tańczący w lampionach o kształcie charakterystycznych skandynawskich domków.

Kolejny popularny styl wnętrzarski to rustic, który nawiązuje do wystroju i atmosfery wiejskich chałup z przełomu XIX i XX wieku. W domach urządzonych zgodnie z zasadami tego stylu królują drewno, kamień i dzika zielona roślinność. Dominują beże, brązy i inne kolory ziemi. Jako elementy dekoracyjne wykorzystywane są przedmioty użytkowe z historią, takie jak stare maszyny do szycia i wysłużone kufry z masywnymi okuciami. W sielskich aranżacjach nie może zabraknąć koszyków rattanowych, szklanych gąsiorów ani metalowych konewek i kanek na mleko, które w nowoczesnych domach pełnią najczęściej funkcję doniczek na kwiaty. Meble rustykalne charakteryzują się masywnością i maksymalną prostotą. Siedziska są często pozbawione obić.

Styl rustykalny ma bardzo wiele wspólnego ze stylem prowansalskim, który czerpie inspiracje z tradycyjnego wyglądu wnętrz na prowincjach południa Francji. Francuzi z nadmorskich regionów lubują się w jasno rozświetlonych przestrzeniach, dlatego ich meble są malowane na biało i kremowo, nierzadko pokryte cienką warstwą patyny, spękane i przetarte. Mają w sobie lekkość, którą zawdzięczają długim i powyginanym nóżkom kabriolowym. Szafki często są ozdobione rzeźbionymi frontami, a stoły mają okrągłe blaty. W tym stylu wnętrzarskim rodem z Prowansji nie może zabraknąć dodatków w odcieniach lawendowego fioletu i przytłumionego różu ani staromodnej ceramiki poustawianej w oszklonym kredensie.

Aranżacyjnym powrotem do przeszłości jest również styl retro, który nawiązuje głównie do wzornictwa secesyjnego i art deco, ale również do trendów w sztuce użytkowej lat 50. i 60., kiedy to w każdym pokoju dziennym centralne miejsce zajmowała meblościanka. Wnętrza urządzone w duchu dwudziestolecia międzywojennego zdominowane są przez wzory geometryczne pojawiające się zarówno na podłogach, jak i na ścianach. Do mocnych akcentów zdobniczych należą mozaiki oraz tkaniny w cętki. W aranżacjach inspirowanych art deco przeważa ciemna, czarno-brunatna kolorystyka przełamana mocnymi akcentami w złocie, czerwieni bądź butelkowej zieleni. Do stylu retro, który czerpie ze spuścizny PRL-u, można użyć nieco lżejszej tonacji kolorystycznej i zagrać jasnymi odcieniami brązu. Warto postarać się o jakiś designerski gadżet, np. stary radioodbiornik lub telewizor w drewnianej obudowie.

Styl glamour to prawdziwa gratka dla miłośników pałacowych wnętrz w nowoczesnym wydaniu. Dzięki niemu można stworzyć eleganckie, a jednocześnie bardzo funkcjonalne aranżacje. Polega na zestawianiu ze sobą elementów współczesnego designu, takich jak połyskujące meble z płyty MDF, oraz dodatków o bogatych, wręcz barokowych zdobieniach. W tym stylu wnętrzarskim utrzymane są mieszkania pełne blasku pochodzącego z lśniących tkanin, srebrnych i złotych bibelotów oraz kryształowych żyrandoli. Wystrój glamour pozwala na wprowadzenie do domu odrobiny ekstrawagancji – wybranie szezlonga zamiast sofy czy pokrycie ściany ciemną tapetą w bogate kwieciste wzory.

Styl angielski w aranżacji wnętrz jest wprost stworzony dla niepoprawnych romantyków. Pozwala na urządzenie domu tak, by stał się prawdziwą ostoją – ciepłą, przytulną i rodzinną. Do kolorów nieodłącznie przypisanych temu stylowi zaliczyć należy pastele oraz beże, które pokrywają ściany i tapicerki miękkich kanap z tuzinami poduszek. Na obiciach, obrusach i zasłonach pojawia się motyw łączki, a w kredensach wystawione są pokaźne kolekcje eleganckiej porcelany. W aranżacjach inspirowanych stylem angielskim przeważają obłe kształty – stoliki, podobnie jak lustra, niemal zawsze są okrągłe. Wnętrza dekoruje się całym mnóstwem zdjęć w ramkach i figurek poustawianych na szafkach i komodach.

Tym, którzy są zwolennikami wysokiej jakości, szczególnie przypada do gustu styl nowojorski. Jego naczelną zasadą jest wybieranie elementów wyposażenia charakteryzujących się prostotą formy, lecz już na pierwszy rzut oka wyglądających solidne i gustownie. W stylu nowojorskim przeważają szlachetne barwy, symbolicznie związane z władzą i prestiżem, a więc bordo, ciemna zieleń, granat i głęboka czerń. Panuje równowaga między drewnem a powierzchniami niklowanymi. Nowojorczycy w swoich aranżacjach szczególną wagę przypisują oświetleniu, dlatego w urządzanych przez nich wnętrzach nie brakuje lamp stojących i wiszących ani halogenów. Styl nowojorski w domu jest równoznaczny z przestrzeganiem zasad symetrii – każdy detal występuje parami. Idealne proporcje łączą się ze śmiałością włączeniu ze sobą motywów i kolorów.

Styl marynistyczny stanowi niewyczerpane źródło inspiracji dla amatorów nadmorskich wojaży, którzy chcą być w swoim żywiole nie tylko na wakacjach. Najczęściej bazuje na klasycznym żeglarskim połączeniu bieli, granatu i czerwieni bądź na komponowaniu ze sobą bieli i turkusu. Występuje również w nieco mniej kolorowej wersji, nawiązującej do szaro-drewnianego wystroju kajuty pasażerskiej na statku. Ten ciekawy styl wnętrzarski można rozpoznać po nagromadzeniu dodatków w kształcie takich symboli, jak kotwica, ster, kompas, mapa, muszelka, butelka z listem oraz skrzynia. We wnętrzach marynistycznych niektóre detale są wykonane ze sznurka jutowego i sieci rybackich.

Fantazji można dać się ponieść również aranżując mieszkanie w stylu industrialnym, który narodził się w drugiej połowie XVIII wieku, gdy zaczęły powstawać pierwsze wielkie zakłady produkcyjne. Taki styl wnętrzarski to prawdziwa gratka dla miłośników mechaniki i ogromnych przestrzeni. Pomieszczenia przypominające hale fabryczne wyglądają, jakby były niedokończone, zawieszone w stanie surowym. Tynk odsłania cegłę, a po ścianach biegną rury i przewody. Nieodłącznymi elementami aranżacji są goły beton i stalowe elementy, takie jak lampy na statywach i żyrandole, masywne nogi mebli, a nawet designerskie fabryczne szafki. Jako dekoracje wykorzystuje się też zabytkowe rowery, ogromne zegary ścienne i części mechanizmów zegarowych.

Bardzo ciekawy efekt aranżacyjny można uzyskać dzięki wykorzystaniu stylu kolonialnego, którego najważniejszym elementem są meble wykonane z egzotycznych gatunków drewna: bambusa, palisandru, mahoniu, wenge i akacji. Charakteryzują się one bogatymi zdobieniami i wstawkami ażurowymi. Styl kolonialny polega na mieszaniu motywów zdobniczych pochodzących z różnych zakątków świata. Można w nim wykorzystać figurki o kształcie słoni i innych dzikich zwierząt, rzeźby z drewna tekowego, kosze rattanowe, dzbany gliniane oraz siedziska wyplatane naturalną włókniną. Pojawiają się też symbole podróżników, czyli kufry i walizki, globusy, mapy ścienne, lornetki i słomkowe kapelusze. We wnętrzach przeważają ciemne kolory: brunatny, czarny, czerwony, grafitowy. Przełamuje się je jasnymi odcieniami brązu.

Wielbiciele stylu orientalnego czerpią inspiracje z kultury krajów Bliskiego i Dalekiego Wschodu. Uwielbiają intensywne barwy i nie boją się kontrastów. Ci, którzy fascynują się kolorowymi Indiami, nie stronią od błyskotek ani nastrojowych elementów oświetlenia. Hołdują zasadzie: im więcej, tym lepiej. Dlatego też we wnętrzach indyjskich panuje prawdziwy przepych, zwłaszcza jeśli chodzi o zastosowanie tkanin pokrytych misternymi wzorami. Są one materiałem do szycia zasłon, lambrekinów, baldachimów, a także narzut na łóżka i sofy oraz poszewek na poduszki. Nieco mniej dzieje się w aranżacjach wzorowanych na stylu chińskim. Kolory są zazwyczaj ciemne, a na pierwszy plan wybijają się krwistoczerwone akcenty.

Do typowej architektury orientalnej nie przystają wnętrza japońskie, w których rządzi radykalny minimalizm. Jasne drewno bambusowe, białe lampiony z papieru, proste poduszki i maty do siedzenia, niski stolik oraz skromne dekoracje w postaci drzewek bonsai to wszystko, co jest potrzebne do urządzenia orientalnego wnętrza rodem z Kraju Kwitnącej Wiśni.

Do najstarszych stylów wnętrzarskich należy styl antyczny, który ma się dobrze nawet we współczesnej architekturze. Decydują się na niego zwykle posiadacze domów jednorodzinnych, ponieważ antyczny monumentalizm wymaga dysponowania sporą przestrzenią. O stylu tym dobrze jest pomyśleć już na etapie projektowania, bo jego nieodłącznym elementem są kolumny. Jeśli jednak w domu nie ma miejsca na podpory architektoniczne biegnące od sufitu do podłogi, można zastąpić je minikolumnami w formie stojaków na kwiaty. Charakterystyczne dla stylu antycznego są gustowne dekoracje ścian w postaci listew podsufitowych, malowideł, płaskorzeźb i pokrycia kamiennego. Schemat kolorów opiera się zwykle na kontraście brąz-beż, a do najważniejszych dodatków należą gipsowe rzeźby wzorowane na starożytnych greckich popiersiach.

Jednym z polskich akcentów w architekturze wnętrz jest styl zakopiański, w którym nie sposób nie zakochać się, oglądając twórczość ludową charakterystyczną dla obszaru u podnóża Tatr. Do rozpropagowania tego stylu pod koniec XIX wieku przyczynił się Stanisław Witkiewicz, który projektował meble i całe wille, biorąc sobie za wzór tradycyjne podhalańskie formy. We wnętrzach zakopiańskich króluje drewno pokrywające zarówno ściany, jak i podłogi. Krzesłom, stołom, frontom szafek i wezgłowiom łóżek uroku dodają powycinane wzory ludowe, a żywe kolory wprowadzają porozkładane na blatach i siedziskach chusty góralskie. Nie brakuje również kamiennych akcentów ani naturalnych skór owczych, które nadają pokojom przytulności.