Co nas stresuje w pracy?
Stres w pracy stres jest nieodłącznym towarzyszem naszej codzienności. Człowiek w pracy, przeżywa różne napięcia emocjonalne, które wywołują zarówno zwiększoną chęć do jej wykonania, jak i powodują spadek zainteresowania jej procesem i rezultatami.
Stres w pracy stres jest nieodłącznym towarzyszem naszej codzienności. Człowiek w pracy, przeżywa różne napięcia emocjonalne, które wywołują zarówno zwiększoną chęć do jej wykonania, jak i powodują spadek zainteresowania jej procesem i rezultatami.
Jedni z nas lepiej, a drudzy gorzej radzą sobie ze stresem. Co dla jednych z nas jest stresujące np.: zbyt duża ilość obowiązków dla drugich jest źródłem motywacji. Jak i odwrotnie, monotonia i wielokrotne powtarzanie tych samych czynności dla niektórych z nas jest „rajem na ziemi” a na drugich działa demobilizujaco. Okazuje się także, że większość ludzi w sposób mniej lub bardziej świadomy wybiera sobie taki rodzaj pracy, który jest zgodny z ich od indywidualnym zapotrzebowaniem na stymulację, a także z wrodzoną odpornością na stres.
I tak często osoba dynamiczna, energiczna, która lubi wyzwania i silne emocje zostaje handlowcem, menadżerem, liderem zespołu itd. A osoba, która ceni spokój, stabilizacje i niską stymulację wybiera zawody takie jak: bibliotekarz, konserwator zabytków, programista. Czasami zdarza się jednak, że ludzie niezbyt fortunnie wybrali sobie zawód albo sytuacja życiowa zmusiła ich to pracy niezgodnej z ich indywidualnymi predyspozycjami. Wtedy faktycznie praca staje się dla nich silnym źródłem stresu i z czasem starają się zmienić pracę lub pracodawcy ich zwalniają, bo nie sprawdzają się na danym stanowisku i nie przynoszą firmie zysków.
Oprócz opisanych powodów niezadowolenia z pracy ostatnio można zauważyć wzrost narzekania Polaków na stresującą pracę. Stresorami są już dla nas nawet normalne zadania i obowiązki. I tak często urzędnik narzeka, na dużą ilość petentów i ich ciągłe roszczenia, robotnik skarży się, że musi dokładnie wykończyć remont mieszkania, sekretarka narzeka na zbyt dużą ilość telefonów i papierkową robotę, a szef wiecznie narzeka na pracowników.
Te narzekania mają często charakter nałogowych żali typu: jak to ciężko pracujemy, a jak nasz szef tego nie docenia. Czasami ma wrażenie, że te narzekania mają na celu podkreślenie wagi naszej pracy oraz zwrócenia uwagi innych na nasz wysiłek i zaangażowanie jakie wkładamy w naszą pracę. Narzekanie na stres w pracy stało się naszym narodowym tematem numer jeden. Potwierdzają to między innym badania z czerwca 2007 przeprowadzone przez ośrodek Pentor.
I tak okazuje się, że tylko 11% Polaków traktuje pracę jako spełnienie marzeń i źródło satysfakcji , podczas gdy dla ponad 60% z nas praca jest przede wszystkim sposobem na zarobienie pieniędzy. Dodatkowo badania te pokazują, że aż 85% pracujących Polaków odczuwa stres w pracy. Czy się tak stresujemy?
Najczęściej narzekamy na:
• przemęczenie spowodowane nadmiarem obowiązków (55%),
• niekomfortowe warunki pracy jak: hałas, niewygodne miejsce pracy, nieodpowiednia temperatura w biurze itd.(43%).
• na stres wywołany koniecznością zostawania po godzinach.
Inne badania z 2007 roku, przeprowadzone na zlecenie jednego z portali internetowych pokazują, że ponad 40% Polaków uważa wykonywaną przez siebie pracę za wyjątkowo stresującą.
Przyczyną stresu w pracy według Polaków są:
- Szef
- Powrót do nie lubianej pracy
- Nadmiar zadań i obowiązków
- Zbyt mała ilość obowiązków
- Praca pod presją czasu i kontrolą przełożonych
- Niesympatyczni i zawistni współpracownicy
- Nagłe nadgodziny
- Niejasne oczekiwania względem wykonywanych obowiązków
- Zaburzony przepływ informacji w firmie
- Zbyt niskie wynagrodzenie w stosunku do wymagań wobec pracownika
- Brak szans na samorozwój
- Obawa przed utratą pracy
Jak widać różnorodność czynników stresujących jest bardzo duża. Stres w pracy może być bardzo groźnym zjawiskiem, albowiem permanentny stres może doprowadzić nas do licznych chorób i problemów emocjonalno - psychicznych. Może więc lepiej by było, gdybyśmy nie pracowali?
Odpowiedz nie jest oczywista albowiem większość z nas tak naprawdę chce i lubi pracować. Co więcej jeśli lubimy pracować to brak aktywności zawodowej byłby dla nas większym stresem niż nadmiar pracy. Liczne badania psychologiczne pokazują także, że brak pracy i kolejne lata spędzone na „bezrobociu” wpływają bardzo negatywnie na naszą psychikę, zachowanie i są przyczyną licznych chorób w tym także depresji. A więc stresujący jest dla nas zarówno brak pracy jak i jej posiadanie.
Co więc na pozostaje? Może po prostu polubimy naszą pracę, przestaniemy na nią ciągle narzekać i zastanowimy się co w niej cenimy i dlaczego właśnie ją wybraliśmy. Jeśli jednak okaże się, że obecna praca naprawdę nam doskwiera i jest dla nas zbyt dużym stresorem to zrezygnujmy z niej i poszukajmy nowej. Nie jesteśmy tylko przedmiotem i ofiarą stresu, ale przede wszystkim, podmiotem sytuacji stresowej i to od nas zależy jak się w niej zachowany i jak sobie z nią poradzimy.
