Co robić gdy mąż straci pracę?
Nagle, czasem zupełnie niespodziewanie twój mąż, słyszy od szefa: „Zwalniam Pana”, a wy mieliście właśnie w planach kupno większego mieszkania, macie kredyt na samochód i planowaliście wyjazd na rocznice ślubu. Nagle wszystko przepadło. Mąż stracił dobrze płatną i cenną dla siebie pracę. Prysły marzenia i wiecie że musicie zrezygnować z zamierzonych planów. Czujecie też że czeka was o wiele istotniejsza sprawa a mianowicie: Jak poradzicie sobie z zaistniałą sytuacją utraty pracy?
16.06.2008 | aktual.: 25.05.2010 21:04
Nagle, czasem zupełnie niespodziewanie twój mąż, słyszy od szefa: „Zwalniam Pana”, a wy mieliście właśnie w planach kupno większego mieszkania, macie kredyt na samochód i planowaliście wyjazd na rocznice ślubu. Nagle wszystko przepadło. Mąż stracił dobrze płatną i cenną dla siebie pracę. Prysły marzenia i wiecie że musicie zrezygnować z zamierzonych planów. Czujecie też że czeka was o wiele istotniejsza sprawa a mianowicie: Jak poradzicie sobie z zaistniałą sytuacją utraty pracy?
Czy będziecie się wspierać? Czy będziecie ze sobą walczyć? Warto żebyś zdała sobie w tym momencie sprawę, że dla twojego męża najważniejsze w tej sytuacji jest zrozumienie i wsparcie. Albowiem mężczyzna tracąc pracę czuje mniej wartościowy. Często zaczyna myśleć o sobie że się nie sprawdził, że jest „do niczego” jako mężczyzna, bo zawiódł jako mąż, partner, ojciec, żywiciel rodziny itd.
Stracił też to co było dla niego cenne i przez co czuł się ważny, potrzebny i ceniony. Mężczyzna realizuje się i określa samego siebie poprzez pracę, pełnione stanowisko i zarobki. Wtedy też czuje się potrzebny, a zarabiając na dom wyraża swoją miłość i dbałość o rodzinę. Jeśli mężczyzna nie może znaleźć nowej pracy, pomimo że jej aktywnie szuka oraz słyszy na kolejnych rozmowach kwalifikacyjnych: „Nie mam dla Pana żadnej oferty”, „ To stanowisko nie leży z zakresie Pana kompetencji” „Ma Pan za duże kwalifikacje na to stanowisko” to zaczyna czuć się coraz gorzej. Ciągłe odmowy powodują, że zaczyna się utwierdzać w przekonaniu, że jeśli nie może znaleźć pracy to może rzeczywiście jest „do niczego”?
W domu zaczyna się nerwowo zachowywać lub przeciwnie, staje się nadmiernie wycofany. Tobie również udziela się zdenerwowanie i cała sytuacja powoduje wzrost napięcia pomiędzy wami. Co możesz zatem zrobić w tej sytuacji?
Po pierwsze -Trzymajcie się razem!
Nie obwiniaj męża za utratę pracy i nie mów mu: „A nie mówiłam”, „Widziałam, że to się tak skończy”, „Co my teraz zrobimy?” itd. Takie uwagi nie pomagają ani jemu ani tobie. Szukanie winy nie ma teraz najmniejszego sensu. Sytuacja już zaistniała i skoro jesteście razem to warto się wspierać, a nie kłócić i wzajemnie obwiniać. Choć może tego nie widać, twój mąż po utracie pracy czuje złość i przygnębienie. Warto żebyś zadbała o miły wieczór, zaproponuj kolacje i spróbuj z nim o tej sytuacji porozmawiać. Nie nasikaj jednak jeśli nie będzie miał ochoty rozmawiać, ale niech wie, że może przyjść ze swoim problemem do ciebie jak do najlepszego przyjaciela.
Wspieraj go i mów: „Poradzimy sobie”, „Wierzę, że dasz radę”, „Chętnie Ci pomogę” „Możesz na mnie liczyć”. Ustalacie co możecie zrobić w obecnej sytuacji np.: ograniczycie wydatki, nie pojedziecie na wymarzone wakacje, będziecie częściej jadać w domu, a nie w restauracjach, mąż znajdzie pracę dorywczą itd. Ustalacie najlepsze dla was rozwiązanie. Jeśli twój mąż nie może kolejny miesiąc znaleźć pracy, to może zajmie się dziećmi, a ty weźmiesz dodatkowe zlecenia? Rozmawiajcie, dyskutujcie, wspierajcie się i wypracujcie własne wyjście z tej sytuacji.
Nie musicie robić tego co doradzają wam rodzice lub znajomi. To wasze życie i to wy zadecydujecie, że np.: teraz ty będziesz zarabiać na dom, a mąż będzie się realizował jako tata, lub będzie się przekwalifikowywał i skończy odpowiednie kursy.
Po drugie -Dopinguj go!
Mężczyźnie potrzebne jest wsparcie i otucha, ale także doping do działania. Możesz więc popytać znajomych, twoich kolegów z pracy czy nie słyszeli, że ktoś szuka pracownika. Rozpuść wici i przedyskutuj z mężem czy nie warto skorzystać z każdej nadarzającej się oferty, mimo że nie będzie to praca jego marzeń. Ważne bowiem żeby miał punkt zaczepienia i by poczuł się potrzebny. Najpierw jednak ustal z nim jakiej pracy chętnie by się podjął i nie decyduj za niego.
Staraj się unikać opowiadań na spotkaniach rodzinnych, gdzie to twój mąż wysyła CV i ile rozmów o pracę już przeszedł. Takimi uwagi stawiasz go w niekorzystnym świetle, albowiem dajesz mu do zrozumienia: „Nie wierzę w ciebie” a rodzinie pokazujesz, że jest nieudacznikiem.
Jeśli ktoś zainteresuje się jego utratą pracy to pozwól mu mówić samemu. Twój mąż nie potrzebuje twojego użalania się nad nim ani traktowania go jak dziecko. Jeśli nie może znaleźć pracy i kolejny tydzień siedzi w domu warto żebyś zadbała o jakąś formę zaangażowania go do pracy w domu. Może zaproponujesz mu porządne sprzątanie, mały remont, robienie zakupów lub podpowiesz mu by zapisał się na kurs tenisa? Warto by twój maż miał w miarę stały plan dnia i wychodził z domu między ludzi.
Po trzecie - Zrozum jego i swoje zachowanie
Po kolejnych bezowocnych próbach, twój mąż przestaje szukać pracy. Zaczyna być coraz bardziej niemiły, uszczypliwy, nie wychodzi z domu i stale ogląda telewizję. Ty kipisz z nerwów, wracasz przemęczona z pracy, ale zagryzasz zęby i nic nie mówisz. Awantura wisi w powietrzu. To trudna sytuacja dla was obojga. Ty też cierpisz i masz prawo do zdenerwowania. Czasem powiesz o dwa słowa za dużo, bo poniosą Cię nerwy, on z kolei swoje porażki przeżywa w środku, a na zewnątrz jest niemiły i złośliwy.
To trudna sytuacja, warto żebyś w niej zrozumiała zachowanie swoje i jego. Daj sobie prawo do podirytowania, ale jeśli powiesz coś niemiłego partnerowi to przeproś. Jednocześnie postaraj się wczuć w to co on przeżywa i dlaczego się tak zachowuje. Twój mąż ma dość ponoszenia, kolejnych porażek i przeżywania upokorzeń w stylu „Nie mamy dla Pana pracy”.
To naprawdę frustrujące i jeśli twój mąż rzeczywiście się stara i szuka aktywnie pracy, to pozwól mu na chwilę gorszego samopoczucia. Porozmawiajcie wspólnie o tym co oboje czujecie i jak doświadczacie tej sytuacji. Może bowiem okazać się, że twój mąż zachowuje się w niemiły sposób i przestaje szukać pracy, bo chce uniknąć kolejnych porażek i nie wierzy już w możliwość jakiejkolwiek zmiany obecnej sytuacji. Tobie natomiast ciężko jest pogodzić pracę zawodową z pracą w domu. Warto w tym momencie pomyśleć, że zaistniała sytuacja nie jest bez wyjścia. Jeśli nie umiecie sobie sami poradzić to poszukajcie wparcia rodziny lub przyjaciół.
Czasem także jeśli zobaczysz, że twój partner coraz bardziej zagłębia się w stan wycofania i bezradności, a ty nie potrafisz mu już pomóc, zaproponuj wizytę u psychologa. Najpierw jednak usiadacie razem i pomyślcie, że to co macie najcenniejsze to, to że jesteście razem w tej sytuacji. Przypomnijcie sobie, że jakiś czas temu zdecydowaliście się iść razem poprzez życie „na dobre i na złe”, w „czasie burzy i w czasie radości”. Okazujcie więc sobie wzajemne wsparcie, otuchę i bliskość, a pokonacie zaistniałą sytuację.
