Miód: słodkie panaceum dla duszy i ciała
Miód od starożytności znany był jako środek leczniczy oraz słodki dodatek do jedzenia. Ten pszczeli produkt ceniony jest od tysięcy lat, a najlepiej świadczy o tym fakt, że w piramidach, oprócz wielu cennych przedmiotów, z jakimi wysyłano zmarłych do wieczności, znaleziono także naczynia z miodem. W Polsce z kolei pierwszymi alkoholami były aromatyczne, słodko pachnące miody pitne.
07.02.2011 | aktual.: 07.02.2011 22:42
Zalogowani mogą więcej
Możesz zapisać ten artykuł na później. Znajdziesz go potem na swoim koncie użytkownika
Miód od starożytności znany był jako środek leczniczy oraz słodki dodatek do jedzenia. Ten pszczeli produkt ceniony jest od tysięcy lat, a najlepiej świadczy o tym fakt, że w piramidach, oprócz wielu cennych przedmiotów, z jakimi wysyłano zmarłych do wieczności, znaleziono także naczynia z miodem. W Polsce z kolei pierwszymi alkoholami były aromatyczne, słodko pachnące miody pitne.
Wystarczy jedna łyżka miodu dziennie (około 20-25 gramów), by człowiek pracujący ciężko fizycznie miał więcej sił. Miód regeneruje nas również psychicznie – potrafi wyprowadzić chorego z apatii życiowej, dodać energii i chęci do działania.
Kto zatem powinien spożywać miód? Praktycznie każdy. Osoby pijące dużo kawy, herbaty, palące papierosy i pijące alkohol powinny zjadać do 100 gramów miodu dziennie, dzięki temu szkodliwe działanie używek zostanie zminimalizowane.
Wiele badań potwierdziło, że miód ma właściwości bakteriobójcze oraz radzi sobie z wirusami, jest więc najlepszym środkiem leczniczym w przypadku grypy, infekcji bakteryjnych i biegunek. Nawet katar sienny ustępuje przy systematycznym spożywaniu miodu.
Należy jednak uważać podając ten przysmak dzieciom. Według najnowszych zaleceń medycznych nie powinny go dostawać maluchy, które nie ukończyły 12 miesiąca życia; czasami w miodzie stwierdza się obecność bakterii Clostridium botulinum (bakterie jadu kiełbasianego), układ pokarmowy dzieci nie zawsze potrafi poradzić sobie z ich obecnością i może dojść do botulizmu dziecięcego. Jest to schorzenie bardzo rzadko spotykane, ale od kilku lat notuje się wzrost liczby zachorowań.
Dzieci w wieku przedszkolnym i szkolnym, które systematycznie spożywają miód (ale nie więcej niż 2 łyżki dziennie!) mają większą odporność i lepiej się uczą.
POLECAMY: NA GRYPĘ: CZOSNEK I SEKS!
W jakiej postaci spożywać miód? Najprościej jest po prostu zjeść łyżkę czy więcej (o ile jest to wskazane). Bardzo korzystną formą spożywania miodu jest przygotowanie wody miodowej – ilość miodu zalecaną danej osobie zalewa się letnią wodą i odstawia na kilka godzin. Najczęściej robi się to wieczorem – wodę najlepiej wypić na czczo, tuż po przebudzeniu. Czasami można dodać także odrobinę soku z cytryny.
Uwaga! Nie wolno miodu zalewać wrzącą wodą, ani podgrzewać go do temperatury powyżej 41 stopni Celsjusza. Traci wtedy swoje cenne właściwości.
Miód to przede wszystkim glukoza i fruktoza. Są to cukry proste, które korzystnie działają na organizm człowieka. Skład miodu to także biopierwiastki, a są wśród nich te bardzo ważne, czyli: żelazo, wapń, magnez, mangan, potas czy fosfor.
Miody zawierające więcej glukozy, czyli głównie: rzepakowy, malinowy czy wielokwiatowy są wskazane dla osób z chorym sercem i wątrobą. Miody zawierające więcej fruktozy, a takim jest miód akacjowy, mogą spożywać nawet diabetycy. Osoby ze schorzeniami nerek i przewodów moczowych powinny spożywać miód akacjowy oraz rzepakowy, gdyż zawierają one minimalną ilość aminokwasów i biopierwiastków.
Najpopularniejszy jest miód lipowy zazwyczaj stosowany do leczenia infekcji, gryp, chorób przeziębieniowych. Działa on przy bezsenności, alergii, stresach i nerwicach. Przeziębienia leczy też miód gryczany i koniczynowy.
Dla większości rekonwalescentów i osób anemicznych wskazany jest miód gryczany i spadziowy, bo to miody szczególnie bogate w biopierwiastki.
POLECAMY: NA GRYPĘ: CZOSNEK I SEKS!
Rodzaje miodów
Rodzaj miodu zależy od tego, z jakich kwiatów został zebrany nektar. Najpopularniejsze i najczęściej spotykane w sklepach to: lipowy, wielokwiatowy i spadziowy. Ten ostatni jest najbogatszy w składniki lecznicze. Miody typu wrzosowy, akacjowy, malinowy, gryczany, koniczynowy, lucernowy nektarowo- mniszkowy czy leśny możemy nabyć bezpośrednio w pasiekach lub w sklepach ze zdrową żywnością. Istnieją też miody prawie nieznane. Do nich zaliczyć można miód lakowy, ostowy, żeńszeniowy, bławatkowy, z Wielosilu błękitnego, czy z kruszyny.
Kilka słów o Manuce
To wyjątkowy przysmak. Pszczoły robią go z nektaru kwiatów rosnących tylko w jednym miejscu na ziemi; są to kwiaty krzewu herbacianego o nazwie manuka rosnące wyłącznie w Nowej Zelandii. Przebadano dokładnie właściwości lecznicze tego miodu i okazało się, że jest on najbogatszy wśród wszystkich miodów w składnik leczniczy o nazwie methylogloxal. Działanie lecznicze Manuki jest na tyle silne, że radzi sobie nawet z gronkowcem, przyspiesza gojenie trudnych ran. Ma także zastosowanie w kosmetyce – jego silne właściwości higroskopijne pomagają utrzymać odpowiednie nawilżenie skóry.
Przekazane w artykule informacje powinny być początkiem poszukiwania wiedzy o właściwościach różnych miodów. Miód odżywia, leczy, a dwójniak lub trójniak może skutecznie rozgrzać w zimne wieczory...
(kk/ma)
POLECAMY: NA GRYPĘ: CZOSNEK I SEKS!