Nastoletnie grubasy i chudzielce mają problemy

Ludzie, którzy w nastoletnim wieku ważyli za mało lub byli otyli, dochowują się mniejszej liczby potomstwa, niż ci, którzy ważyli prawidłowo - zaobserwowali naukowcy fińscy.

Zdaniem autorów pracy na łamach pisma "Epidemiology", sugeruje to, że nieprawidłowości masy ciała w okresie dojrzewania mogą mieć negatywny wpływ na zdolności rozrodcze ludzi.

Naukowcy wiedzą obecnie, że znaczna niedowaga, jak również otyłość, mają negatywny wpływ na płodność człowieka. Liczne badania wskazują na przykład, że otyłe kobiety są bardziej narażone na powikłania ciąży, niż kobiety z prawidłową masą ciała.

Teraz naukowcy z Uniwersytetu Helsińskiego wykazali, że istnieje długotrwała zależność między wskaźnikiem masy ciała (tzw. BMI) w okresie nastoletnim, a niższą liczbą potomstwa w przyszłości. W badaniach wykorzystano dane dotyczące niemal 1.300 kobiet i mężczyzn, którzy brali udział w szeroko zakrojonym studium zdrowotnym.

Okazało się, że liczba potomstwa osób, które jako nastolatki miały niedowagę, była od 10 do 16 proc. mniejsza, niż w przypadku osób ważących prawidłowo w okresie dorastania. Z kolei kobiety i mężczyźni, którzy w wieku kilkunastu lat cierpieli na otyłość, mieli w przyszłości o 32-38 proc. mniej dzieci. Związek między masą ciała w okresie nastoletnim a liczbą potomstwa w przyszłości był silniejszy w przypadku kobiet i nie zależał od wskaźnika masy ciała w wieku dorosłym.

Jak wyjaśniają autorzy pracy, nieprawidłowo niska masa ciała powoduje u kobiet zaburzenia miesiączkowania. Z kolei otyłość może prowadzić do innych zaburzeń płodności - np. może być związana z zespołem policystycznych jajników, który powoduje bezpłodność.

Również u mężczyzn masa ciała nie pozostaje bez wpływu na zdolności rozrodcze. Zbyt wysoki, jak i bardzo niski wskaźnik masy ciała, udało się powiązać ze złą jakością spermy, a otyłość może dodatkowo zwiększać ryzyko zaburzeń erekcji.

Inna sprawa, że osoby z niedowagą lub otyłością w okresie dorastania rzadziej miały partnera w wieku dorosłym, w porównaniu z rówieśnikami ważącymi prawidłowo. To może częściowo tłumaczyć różnice w liczbie potomstwa, komentuje prowadząca badania Liisa Keltikangas-Jarvinen. (PAP) jjj/ krx/