Katarzyna Bosacka: W kwestii jedzenia nie jestem fundamentalistką

Pomimo obowiązków związanych z objęciem przez jej męża posady Ambasadora Polski w Kanadzie, nie zrezygnowała z pracy. Co sezon zaskakuje nas nowymi tematami w programie „Wiem, co jem i wiem, co kupuję. O świadomości konsumenckiej w Polsce i Kanadzie, grzeszkach jedzeniowych oraz minusach rozpoznawalności rozmawiamy z Katarzyną Bosacką.

EksMagazyn: Jak ocenia pani świadomość konsumencką w Polsce?
Katarzyna Bosacka: Moim zdaniem jest coraz lepiej! Chociaż pomimo, że zaczęliśmy oglądać te opakowania i czytać etykiety, to nadal brakuje nam kolejnego kroku. Wiemy, że np. napoje energetyczne to nic dobrego, ale jednak sięgamy po nie. Wierzę, że ludzie się zorientują, że chorób dieto-zależnych, czyli takich które powstają przez to, co zjadamy, jest aż osiemdziesiąt! Mam nadzieję, że za wiedzą konsumencką, wkrótce pójdzie również praktyka.

Oj… oni tam nic nie wiedzą! W Kanadzie miałabym bardzo dużo do zrobienia! Nie mam jednak takich planów. Po pierwsze z powodu bariery językowej, a po drugie zwyczajnie nie mam czasu - mam dzieci do wychowania. Franek ma nieco ponad rok, ale potrzebuje mamy, pozostałe dzieci też. Absolutnie wystarcza mi „Wiem co jem i wiem, co kupuję”. Tutaj się w stu procentach spełniam i nie potrzebuję więcej.

Moje przyjaciółki mówią: „Bosacka- ty to nie powinnaś nikogo porównywać do siebie, bo jesteś cyborgiem (śmiech)”. Rzeczywiście chyba mam w sobie jakieś baterie, nie mam pojęcia skąd! Jak zaczynam rano, od szóstej, a czasem wcześniej, to kończę o pierwszej czy drugiej w nocy. I cały czas jestem na nogach, cały czas coś robię… Po tych wszystkich latach mam też praktykę. Oczywiście mam pewną pomoc, jednak nigdy nie było tak, że na stałe była u nas zatrudniona pomoc domowa. Nie było tak, że ktoś za mnie zajmował się domem, a ja biegałam po kosmetyczkach czy fryzjerach.

Powiem tak - jeśli to jest ewidentna kopia, to oddaję sprawę do sądu, podobnie jak było w przypadku tego programu („Zdrowie na widelcu”- przyp. red). Jeśli to tylko inspiracja, nie mam nic przeciwko. Nie mam przecież monopolu na ten temat. Bardzo mnie cieszy, że coraz częściej poruszane są te zagadnienia. Niedawno czytałam książkę napisaną przez mamę dzieci alergicznych. Radzi w niej, jakich produktów unikać, co podawać, jak czytać skład produktów na opakowaniach. Super! Im więcej będziemy mówić o świadomości konsumenckiej, tym będziemy bardziej świadomi, a co za tym idzie - zdrowsi.

Kiedy jestem w Polsce, spotyka mnie jeszcze więcej takich sytuacji, bo mój program wyemitowała naziemna stacja TTV, więc dotarliśmy do tych widzów, którzy dotychczas nie oglądali nas w TVN Style. Nawet kiedy byłam w wakacje na basenie, kilka osób poprosiło mnie o „selfie” (śmiech). Traktuję to jako dodatek do mojej pracy. Jest to wpisane w ten zawód.

Telewizja nie spowodowała tego, że stałam się inną osobą. Jeśli chodzi o podobne sytuacje w Kanadzie, myślę, że już cała Polonia wie, że prowadzę program. Oni równie często do mnie podchodzą i zadają pytania. Nawet jakiś czas temu, gdy miałam spotkanie autorskie w Calgary, przyszło ponad 60 osób. Byłam pozytywnie zaskoczona. Z drugiej strony wiem też, że w badaniach prowadzonych przez TVN Style wyszło, że ludzie darzą mnie sympatią i zaufaniem. Jest to bardzo miłe.

Oczywiście! Łącznie zdobyliśmy sześć nagród. Ja mówię „my”, bo to cały zespół pracuje nad programem. W ubiegłym roku otrzymaliśmy Telekamerę. Myślę, że mogę nieskromnie powiedzieć, że to już jest kultowy program.

Czasem nie mam innego wyjścia. Kiedy jestem w podróży i jadę z rodziną na trasie Warszawa- Poznań, gdzie są wyłącznie fast-foody, często tam lądujemy. Ja zwykle wybieram jakąś sałatkę. Dzieci frytki albo coś innego. Ale gdyby się trafił ktoś nieżyczliwy – pstryknął zdjęcie, to poszłoby, że „Bosacka objada się w fast-foodzie”. Ja nie jestem fundamentalistką i uważam, że nawet w kwestii jedzenia - dzieciom czy dorosłym - należy się przyzwolenie, żeby od czasu do czasu, pozwolić sobie na coś niezdrowego.

Nigdy w życiu nie kupiłam i nie kupię napoju energetycznego. Hamburgera z fast-foodu, takiego przemysłowego, też bym nie zjadła, bo jest okropny. Jeśli już musiałabym wybrać, to wolę frytki. Nie zjem też parówek, takich o których mówiłam w jednym z odcinków „Wiem co jem i wiem, co kupuję”.

Rozmawiał: Łukasz Kędzior /* Eks Magazyn*