Nie mówię "NIE"
Nie potrafię nikomu odmówić, nawet jeżeli wiem, że inni mnie wykorzystują, a ja nie chcę zrobić tego, o co mnie proszą. Nikt nie liczy się z moim czasem, a ja nie potrafię powiedzieć - NIE!
30.10.2006 | aktual.: 28.05.2010 13:26
Zalogowani mogą więcej
Możesz zapisać ten artykuł na później. Znajdziesz go potem na swoim koncie użytkownika
Nie potrafię nikomu odmówić, nawet jeżeli wiem, że inni mnie wykorzystują, a ja nie chcę zrobić tego, o co mnie proszą. Tak więc zajmuję się dziećmi koleżanek, kiedy chcą iść do kina, załatwiam różne sprawy znajomym, którymi mnie obarczają, a które są dla mnie bardzo kłopotliwe. Nikt nie liczy się z moim czasem, a ja nie potrafię powiedzieć - NIE!
Zosia, mężatka, lat 26.
Czuję się z tym wszystkim okropnie, mam wrażenie, że jestem gorsza od innych i dlatego ja sama o nic nikogo nie proszę, nawet jeżeli mam poczucie, że to mi się należy. Boję się odmowy, a równocześnie boję się, że jeżeli ja odmówię, to inni się na mnie obrażą i zostanę zupełnie sama. Nie wiem, co powinnam zrobić, aby to zmienić i czy w ogóle można coś zmienić?
Z tego co pisze Zosia wynika, że brak jej tzw. "asertywności". Asertywność oznacza przede wszystkim szacunek dla siebie i innych. Jest zaprzeczeniem biernego podporządkowania się wszystkim wokół, powodującego, że człowiek niesłusznie zaniedbuje ochronę własnych interesów, potrzeb i przysługujących mu praw. Z drugiej strony jest jednak zaprzeczeniem agresywności, która sprawia, że człowiek agresywny w nieuzasadniony sposób narusza prawa, terytorium lub dobre samopoczucie innych ludzi, a także domaga się tego, co mu się nie należy.
Asertywność
Asertywność jest aktualnie pojęciem dość modnym w psychologii, coraz bardziej rozpowszechnia się także technika psychoterapeutyczna - trening asertwności.
ZOBACZ RÓWNIEŻ
Oprócz szacunku dla samego siebie, asertwność łączy się także z przyjmowaniem odpowiedzialności za swoje życie, za siebie i za swoje samopoczucie. Człowiek ma mniejszą skłonność do obwiniania innych ludzi i "złego losu" za swoje niepowodzenia czy też poczucie niezadowolenia z życia. Wie, że wiele zależy od niego.
Samoakceptacja
Warunkiem niezbędnym do bycia asertywnym jest wysoki stopień samoakceptacji, sympatii a nawet miłości do samego siebie. Konieczny jest także wysoki poziom zaufania do samego siebie oraz zdrowej pewności siebie.
Po pierwsze więc - kochaj i szanuj samą siebie! Sympatia do siebie zwiększa także szacunek do własnej osoby i podnosi poczucie własnej wartości. Jeżeli darzysz siebie miłością i akceptujesz siebie taką jaką jesteś - potrafisz lepiej podejmować takie działania i podejmować takie wybory, które uczynią twoje życie lepszym, takim jakiego pragniesz. Wtedy nie pozwolisz także, aby inni poniżali cię, lekceważyli czy wykorzystywali. Asertywność to umiejętność wyrażania siebie w sposób właściwy, przyjazny własnej osobie.
Wysokiej asertywności towarzyszy jednocześnie wyższy poziom samoświadomości a także twórczej pracy nad samym sobą, własnym rozwojem. Asertywność bowiem pomaga wykonać to, co jest dla nas ważne i co musimy zrobić, nawet jeżeli chwilowo nie mamy na to ochoty. Łączy się ona z cechą, zdrowej własnej woli.
"NIE" Mów więc - NIE! - zawsze wtedy, gdy uważasz, że tak właśnie powinnaś powedzieć. Czyniąc to, patrz w oczy swojemu rozmówcy i bądź stanowcza. Będziesz wówczas w zgodzie z własną psychiką, a więc i zdrowiem.
Jeżeli sama nie jesteś w stanie zmienić swego myślenia, zafunduj sobie trening asertywności u psychologa. Dzięki treningowi asertywności nauczysz się skutecznej walki o prawa ci przysługujące, a równocześnie nauczysz się kochać i szanować samą siebie, a twoja samoocena i jakość twojego życia znacznie się poprawią. Natomiast słuszna odmowa przestanie być stresem nie do pokonania.
