Mój partner jest fetyszystą

Pierwsze miejsca na liście najpowszechniejszych fetyszy na świecie zajmują buty i stopy. Do takich wniosków doszli naukowcy z University of Bologna, analizując wypowiedzi ponad pięciu tysięcy internautów. Fascynację butami zadeklarowało 64 proc. spośród nich, natomiast stopami – 47 proc. Fetyszyzm uznawany jest za najbardziej pospolite zaburzenie preferencji seksualnych. Czy więc wymaga terapii?

O fetyszyzmie mówimy wtedy, gdy obecność konkretnego przedmiotu czy zaistnienie określonych okoliczności jest warunkiem koniecznym do osiągnięcia satysfakcji seksualnej. Zróżnicowanie fetyszy jest ogromne. We wspomnianym badaniu 12 proc. internautów przyznało się, że źródłem podniecenia jest dla nich bielizna, a dla 7 proc. są to włosy. W dyskusji przewijały się też tatuaże, pępki, pośladki, paznokcie, piersi, usta, a nawet zęby, bransoletki czy… stetoskopy.

Rolę fetyszu mogą więc pełnić części ciała, ubrania, gadżety – niekoniecznie erotyczne, a nawet zapach i wydzieliny fizjologiczne. Bodźcem seksualnym może być brzuch ciężarnej kobiety (grawiditofilia), odmienny kolor skóry (heterochromofilia), rodzaj materiału (np. skóra, jedwab, koronki), miejsce publiczne (agorafilia) czy… drzewa (dendrofilia). Skrajnymi przykładami fetyszyzmu są nekrofilia i zoofilia. Skąd biorą się takie upodobania?

– Wśród czynników biologicznych, odpowiadających za powstawanie fetyszyzmu wymienia się: zaburzenia i predyspozycje genetyczne, zaburzenia neurologiczne (np. stwardnienie rozsiane, nadużywanie alkoholu)
oraz czynniki hormonalne. Do przyczyn psychologicznych zalicza się: zaburzenia identyfikacji z płcią, urazy, szoki oraz wykorzystanie seksualne w dzieciństwie, a także słabo wykształcone umiejętności społeczne oraz zaburzenia osobowości (typu borderline)
– wyjaśnia Daniel Cysarz, psycholog, seksuolog i psychoterapeuta z Gabinetu Seksuologicznego „Daniel Cysarz”.

– Jednak wystąpienie jednego, a nawet kilku wyżej wymienionych czynników nie jest gwarantem rozwoju fetyszyzmu, ponieważ kluczowym elementem okazuje się być przede wszystkim pewna predyspozycja, czyli podatność na rozwój takich preferencji. Predyspozycja ta zarysowuje się w toku rozwoju psychoseksualnego człowieka i prawdopodobnie tam powinno się szukać przyczyny wystąpienia tego zburzenia – dodaje seksuolog. Norma czy dewiacja?

Twój partner zachęca cię do zakładania szpilek w czasie zbliżenia? A może niby od niechcenia wspomina o zakupie kajdanek i lateksowego body? Z jednej strony nie sądzisz, aby używanie gadżetów było czymś nienormalnym, z drugiej natomiast zaczynasz odczuwać wątpliwości, czy rzeczywiście u partnera nie rozwinęło się zaburzenie.

– Fetyszyzm może mieć charakter dewiacji lub parafilii. O dewiacji możemy mówić wówczas, gdy sposób zaspokojenia seksualnego odbiega od typowego w danej kulturze, natomiast parafilia oznacza już stan chorobowy. Warto dodać, że posiadania niezwykłych i rzadkich preferencji seksualnych nie należy traktować jako patologii, bo o stanie parafilii mówimy dopiero wtedy, gdy dane preferencje przynoszą cierpienie, uniemożliwiając np. stworzenie i utrzymanie satysfakcjonującego związku z drugą osobą – podkreśla Daniel Cysarz.

Jeśli więc pewne zachowania lub przedmioty traktujecie jedynie jako urozmaicenie życia seksualnego, a partner nie stawia większego oporu przed rezygnacją z nich, nie masz powodów do niepokoju. Problem pojawia się, gdy upodobania partnera wywołują u ciebie negatywne odczucia – wstyd, zażenowanie, smutek, ból oraz gdy mimo rozmów i próśb nie potrafi zrezygnować z krzywdzących cię praktyk.

Terapia i pomoc specjalisty jest konieczna zwłaszcza wtedy, gdy do osiągnięcia satysfakcji seksualnej partner nie potrzebuje twojej obecności, a więc – jeśli fetysz zajmuje twoje miejsce.

(map/pho)

* Jak żyje polska singielka?*

* Co mężczyzna zrobi dla seksu?*

* Zazdrość czy obsesja?*

* Mam męża - kocham innego*

Jej orgazm najpierw!