Wyrozumiałość

Dlaczego kłamiemy

Sztuka przepraszania

Każde dziecko chciałoby mieć wyrozumiałych rodziców. My same także (będąc jeszcze nastoletnimi dziewczynkami) wyobrażałyśmy sobie siebie jako tolerancyjną mamę, która potrafi wiele zrozumieć . Z czasem oczywiście wszystko się zmienia. Nie zawsze bezstresowy model wychowania się sprawdza i zamiast kolejnej bezowocnej rozmowy trzeba dać dzieciakowi po prostu klapsa. Czy klaps jest w takim przypadku równoznaczny z brakiem wyrozumiałości? Otóż, niekoniecznie. Każde dziecko powinno umieć rozgraniczać dobro od zła. Samo tej wiedzy nie przyswoi, więc rodzice zobowiązani są mu w tym pomóc. Tak więc, każda mądra i rozsądna mama może być wyrozumiała w stosunku do drobnych, nieświadomych przewinień. Natomiast jeśli chodzi o występki popełnione przez ukochane dziecko świadomie lub z premedytacją – o wyrozumiałości w takim przypadku nie powinno być mowy.

Staramy się rozumieć ludzi wokół. Nie chcemy się do nich uprzedzać, a przynajmniej głośno się do swoich uprzedzeń nie przyznajemy. Dzieje się tak z wielu powodów. Jednym z nich jest to, że w dwudziestym pierwszym wieku rasa czy narodowość nie powinny mieć wpływu na postrzeganie danej osoby. Jednakże w naszej głowie bardzo często krążą utarte schematy, których w żaden sposób nie można się wyzbyć. Jesteśmy więc bardziej wyrozumiali dla słodkiego dziecka sąsiadów, które ukradło czekoladę z osiedlowego sklepu spożywczego niż dla Rumuńskiego umorusanego malucha, który zrobił dokładnie to samo. Rasa, kolor skóry czy miejsce urodzenia przyczynia się do stopnia naszej tolerancji i wyrozumiałości. Niestety wciąż patrzymy na człowieka widząc w nim homoseksualistę, murzyna i Cygana zamiast po prostu człowieka.

W każdym udanym związku obok miłości, wierności i zaufania nie powinno zabraknąć miejsca również na wyrozumiałość. Należy rozumieć, chociaż czasami jest to naprawdę bardzo trudne, że druga osoba może na przykład mieć zły dzień (kłopoty w pracy, złe samopoczucie, itp.) i z tego powodu jest lekko podirytowana i rozdrażniona. Być może wcale nie ma ochoty uśmiechać się, rozmawiać i prawić komplementów. Nawet jeśli usłyszymy od niej coś niemiłego to również warto wykazać się wyrozumiałością. Dlatego czasami lepiej nie denerwować jej bardziej i zwyczajnie usunąć się na jakiś czas. I zachowanie takie nie oznacza wcale braku miłości. Obustronne zrozumienie bowiem jest przejawem niczego innego jak właśnie miłości. Jesteśmy bowiem ze sobą nie tylko w radosnych, ale także w smutnych chwilach. Znosimy nie tylko dobre, ale również złe nastroje ukochanej osoby. Każdy z nas jest tylko człowiekiem. Nikt nie jest niestety doskonały. Każdy ma mniejsze bądź większe wady. Dlatego też powinniśmy nauczyć się akceptować i
tolerować ułomności chłopaka, narzeczonego czy męża. Pamiętajmy, że nie kocha się za zalety, ale wbrew wadom! I dlatego właśnie bądźmy dla tych wad szczególnie wyrozumiali.

Oczywistą prawdą jest, że żyjemy wśród ludzi, którzy mają różne charaktery, przyzwyczajenia i osobowości. Takie współżycie czasami wcale nie jest łatwe. Zazwyczaj oczekujemy oraz wymagamy od innych, aby byli bardziej wyrozumiali w stosunku do nas niż my jesteśmy wyrozumiali w stosunku do nich. Liczymy, że zaakceptują nasze niedoskonałości oraz przymkną oko na wszystkie błędy, jakie popełniamy. Taka postawa zazwyczaj do niczego nas nie doprowadzi. Oczekując wyrozumiałości od innych powinniśmy w pierwszej kolejności sami być dla innych wyrozumiali.

Wyrozumiałość... Naprawdę warto zastanowić się i na chwilę zatrzymać nad tym pojęciem. Ważne przede wszystkim, abyśmy wszyscy zrozumieli, że należy być wyrozumiałym dla innych ludzi, szczególnie dla tych, którzy naprawdę na to zasługują. Ważne też, abyśmy byli wyrozumiali również dla siebie.