Pierwsza prawdziwa topmodelka Twiggy Lawson

Wszystko w niej stanowiło protest przeciwko wybujałej kobiecej zmysłowości: począwszy od szczupłej, chłopięcej sylwetki po krótkie włosy. Nastolatki, chcąc wyglądać jak Twiggy, poddawały się restrykcyjnym dietom. Zapomniały jednak, że szczupłą sylwetkę Twiggy zawdzięczała genom.
Będąc u szczytu olśniewającej kariery, Twiggy w 1972 roku zdecydowała, że kończy z modelingiem. Zapytana o powód takiej decyzji, odpowiedziała:
- Nie można przez całe życie być wieszakiem na ubrania.
Pozowanie porzuciła na rzecz kariery filmowej. Za rolę w musicalu „The Boy Friend” Kena Russella otrzymała dwa Złote Globy (Nowa Gwiazda Roku, Najlepsza Aktorka Musicalowa lub Komediowa). Zagrała również w filmach tj. „Blues Brothers”, „W”, „Stambuł”, telewizyjnym „Pygmalionie” czy serialach „Twiggy, „Opowieści z krypty”, „Young Charlie Chaplin”. Występowała na Broadwayu w spektaklu „My One and Only”. Ostatni raz na ekranie pojawiła się w 2005 roku, w adaptacji szekspirowskiej sztuki „Poskromienie złośnicy”. Swoich sił spróbowała również w muzyce, wydając w 1966 roku swój pierwszy singiel „Beautiful Dreams”. Została twarzą sieci Marks&Spencer oraz ambasadorką L'Oreal na Wielką Brytanię. W 1997 roku ukazała się jej autobiografia „Twiggy in Black and White”. Była także jurorką w amerykańskiej edycji „America’s Next Top Model”. Zawzięta przeciwniczka naturalnych futer i botoksu, miłośniczka zwierząt i wegetarianka. Razem z mężem i dziećmi (córką Carly i synem Lawsona z jego poprzedniego małżeństwa) mieszka w domu w Suffolk.