Skoro panie w recepcji przychodni nie dają sobie w naszej obecności rady, bo „nie słyszą własnych myśli”, skoro starsze panie na nasz widok w poczekalni mówią „siądę dalej, bo już się nasłuchałam dzisiaj dzieci w pociągu”, to dlaczego miałaby wytrzymać z nami załoga takiej arki, która prawdopodobnie chciałaby przejść przez zagładę w miarę przytulnej atmosferze?
