Małgorzata Rozenek na głos powiedziała to, do czego większość Polek się nie przyzna

"Ja uprawiam fitness, robię sobie bieżnię, robię sobie przysiady. Sport dla wyglądu, a nie sport dla sportu" – powiedziała celebrytka w pierwszym odcinku programu "Iron Majdan" wypowiadając na głos prawdę o motywacji kobiet.

Moda na fitness jest niczym innym, jak pokłosiem mody na sportową sylwetkę. Kilka dobrych lat temu kobietom marzyła się raczej sylwetka a la Cocaine Kate niż umięśnione pośladki i kaloryfer na brzuchu. W najlepsze kwitły społeczności Pro Ana, promujące niezdrowe jadłospisy z rodzaju "dieta 800 kcal" i porady "jak nic nie jeść i nie być głodną".

Oczywiście, większość z nas chciałaby jeść zdrowiej, lepiej i o stałych godzinach, podobnie jak większość z nas chciałaby dłużej i lepiej spać. Tyle że gdyby to figura modelki wybiegowej była obecnie promowana w mediach, część kobiet, ćwiczących dziś z Chodakowską, z równym zaangażowaniem by się głodziła.

- Dla 90 proc. kobiet, które do mnie przychodzą, motywacją jest wygląd. Przede wszystkim chcą schudnąć, a przy okazji wyrzeźbić mięśnie. Rzadko kiedy mówią o zdrowiu czy poprawie kondycji, to raczej mile widziane efekty uboczne – mówi Sonia Kostecka, trenerka personalna.

Kostecka nie ocenia jednak tego zjawiska negatywnie, uznaje, że każda motywacja, która działa, jest dobra. Drugą stroną medalu, w przypadku motywcji opartej jedynie na chęci poprawy wyglądu, są przetrenowania. Osoby nieprzyzwyczajone do wysiłku fizycznego, które marzą o natychmiastowych efektach spędzają na treningach za dużo czasu lub ćwiczą zbyt intensywnie.

- Wiele kobiet, z którymi pracuję, nie widzi efektów ćwiczeń, mimo że są one ewidentne. Stan niezadowolenia z własnego ciała jest dla nas niestety czymś bardzo naturalnym. Praktyka robienia zdjęć "przed i po" służy wbrew pozorom nie tylko temu, żeby móc pochwalić się na Facebooku. To też dokumentacja pracy nad ciałem. Nawet mnie zdarza mi się łapać na tym, że dumna z siebie bywam głównie, kiedy oglądam starsze zdjęcia, a nie kiedy patrzę w lustro, a na siłowni jestem codziennie – opowiada Sonia Kostecka.

Pytaniem pozostaje, dlaczego boimy się mówić głośno o swoich motywacjach na głos, tak jak Rozenek-Majdan w ostatnim odcinku swojego nowego programu.
Z jednej strony chodzi tu z pewnością o strach przed oskarżeniami o bycie próżną czy pustą. Kładziemy dzieciom do głowy, że nie liczy się wygląd, jako i nam było kładzione, a potem wstydzimy się za siebie, kiedy okazuje się, że powierzchowność nie jest dla nas tak nieistotna, jak byśmy chcieli. Z takimi rozstrzałem wartości, przez co złośliwszych nazywanym "problemami pierwszego świata", radzimy więc sobie bez uzewnętrzniania się światu.

To trochę tak, jak z narracją o sporcie jako o "szlachetnym współzawodnictwie", gdzie nie liczy się wynik, ale uczestnictwo. "Dobra dobra" chciałoby się napisać. Nikt nie ogląda sportu, w poważaniu mając wynik.

Sonia Kostecka wskazuje na jeszcze inny powód, dla którego tak niechętnie opowiadamy, że robimy coś wyłącznie dla wyglądu.

- Nie oszukujmy się, kobiety są strasznymi zazdrośnicami. Trudno im przeboleć, że koleżanka robi coś dla siebie, a już zwłaszcza, kiedy chodzi o wygląd. Jeśli do tego taka kobieta sama nie ćwiczy i nie dba o dietę, najczęściej staje się silnym demotywatorem. "Po co ty to robisz?" czy "Nie lepiej zadbać o rozwój intelektualny?" to pytania, z którym spotkała się niejedna kobieta, która nieopatrznie pochwaliła się koleżankom nową dietą i planem treningowym – opowiada Sonia Kostecka.

Zdaniem trenerki personalnej mimo wszystko warto dzielić się w mediach społecznościowych informacjami o powziętych postanowieniach. Często działają jako dodatkowy motywator, na zasadzie "Kurcze, napisałam, że chcę zrzucić 10 kilo i widziało to kilkuset moich znajomych, to może jednak pójdę dziś na siłownię".

Deklaracje z rodzaju "ćwiczę dla dobrego samopoczucia" czy "nie obchodzi mnie jak wyglądam" należy włożyć między bajki. Tego kalibru, co deklaracje kandydatek do korony miss, że jedyne, czego pragną w życiu, to pokój na świecie.

Nic nie poradzimy na to, że żyjemy w czasach coraz bardziej obrazkowych, gdzie można zostać gwiazdą udostępniając regularnie zdjęcia własnych pośladków. Moglibyśmy natomiast (spróbować) pozbyć się zakłamania, które każe nam robić z czegoś tak przyziemnego, jak chęć schudnięcia, opowieść o walce dobra ze złem. "Nowy tyłek" to nie "nowa ty", ale po prostu "ty zgrabniejsza". Nie ma tu ani wielkiej filozofii, podobnie jak nie ma niczego haniebnego w tym, że się o nim marzy.