Operacje intymne. Konieczność czy kaprys?

Część kobiet decyduje się na operację okolic intymnych ze względów estetycznych. Dla innych to konieczność. Nadmierna wielkość warg sromowych powoduje bowiem problemy związane z higieną osobistą, uprawianiem sportu, życiem seksualnym, a w skrajnych przypadkach sprawia ból w kontakcie z bielizną. Labioplastyka umożliwia modelowanie małych lub wielkich warg sromowych.

Małe i duże wargi sromowe to delikatne fałdy skóry, które tworzą ujście pochwy i cewki moczowej. Podstawową ich funkcją jest ochrona narządów płciowych. Zdarza się jednak, że są przerośnięte. Nie ma powodu do niepokoju, jeśli przerost ten nie jest duży i nie powoduje uczucia dyskomfortu. Kiedy jednak jest znaczny, może utrudniać normalne funkcjonowanie. A wtedy dyskomfort powoduje nawet noszenie zwykłej bielizny, która ociera wargi. Uniemożliwia też uprawianie sportu. A kobiety wstydzą się pokazać w stroju kąpielowym.

Zdarza się też, że kobietom zwyczajnie nie podoba się wygląd ich warg sromowych. Szczególnie na zachodzie Europy i w USA lawinowo rośnie liczba zabiegów. Pacjentki traktują je jak jeszcze jedną wizytę u chirurga plastyka - jak odsysanie tłuszczu czy kurację botoksem. Chciałyby, żeby ich narządy płciowe wyglądały jak u modelek z mocno wyretuszowanych zdjęć w magazynach erotycznych.

Operacja ze względów estetycznych ma uzasadnienie tylko wtedy, kiedy bariera psychiczna jak tak duża, że uniemożliwia satysfakcjonujące życie seksualne. W innym wypadku warto pamiętać, że nie ma w 100 proc. bezpiecznych operacji. Zawsze możliwe jest wystąpienie powikłań.

Kobiety zdecydowane na ten zabieg muszą liczyć się z wydatkiem rzędu 3-5 tys. zł. Wykonuje go wiele klinik chirurgi plastycznej. Podstawowym warunkiem przeprowadzenia zabiegu jest pełnoletność pacjentki. Konieczne są też szczegółowe badania, zlecone przez chirurga plastycznego, który oceni, czy i w jakim zakresie potrzebny jest zabieg. Zazwyczaj pacjentka uzgadnia z lekarzem, jaki ma być kształt lub wielkość operowanej części ciała po zabiegu. Wykonuje się go krótko po zakończeniu menstruacji. Operację przeprowadza się pod narkozą. Zabieg może być wykonywany laserem lub tradycyjnymi metodami. Do zszycia rany najczęściej używa się szwów rozpuszczalnych. Czas operacji zależy od wielkości zabiegu, zazwyczaj trwa godzinę. Większość pacjentek otrzymuje leki przeciwbólowe po zabiegu. Chociaż ból nie jest duży, pacjentki określają go jako nieprzyjemne pieczenie w operowanych miejscach. Pacjentki po labioplastyce zazwyczaj wypisywane są do domu już drugiego dnia po operacji. Rana zazwyczaj goi się bez powikłań a
blizny pozostają niewidoczne.

Zanim rana się wygoi, powinny unikać długiego siedzenia, dlatego należy zrezygnować z podróży, które wymają kilku godzin jazdy. Trzeba też bardzo skrupulatnie dbać o higienę intymną. Trzeba też liczyć się z tym, że w operowanym miejscu pojawi się opuchlizna, która powinna ustąpić po kilku dniach. W razie komplikacji dobrze jest być w stałym kontakcie ze swoim chirurgiem. Na wygojenie się rany i całkowity powrót do formy trzeba sobie dać jakieś dwa tygodnie. Seks należy odłożyć na 6 tygodni po zabiegu. Blizny w okolicy poddanej operacji są praktycznie niewidoczne.

Należy pamiętać, że labioplastyka to operacja pod narkozą, więc pacjentka jest narażona na powikłania, jak przy każdej operacji. Błona śluzowa zawiera wiele naczyń krwionośnych. Po ustąpieniu działania stosowanych podczas zabiegu środków obkurczających, może pojawić się krwawienie, a co za tym idzie, konieczność korekcji chirurgicznej.

Część seksuologów odradza zabieg, jeśli narządy nie są na tyle przerośnięte, że utrudniają życie, bowiem istnieje ryzyko słabszego odczuwania doznań seksualnych po operacji. A z drugiej strony, jeśli narząd był zniekształcony, to po operacji efekt może być wręcz odwrotny, zniknie psychiczna bariera związana z wyglądem miejsc intymnych, kobieta poczuje się pewna siebie, dzięki czemu może czerpać większą satysfakcję z życia seksualnego.

POLECAMY: 10 SEKRETÓW SZCZUPŁEJ SYLWETKI