Problemy wychowawcze z trzylatkiem: bunt trzylatka

Co potrafi trzylatek? Dziecko w takim wieku jest aktywne społecznie, lubi spędzać czas zarówno z rówieśnikami, jak i dorosłymi, z którymi chętnie chce gotować lub robić zakupy, popisuje się wierszykami czy piosenkami. Poznaje świat, zadaje niewygodne pytania, oddala się od rodziców i grupy. Samoobsługa wychodzi trzylatkowi coraz lepiej, umie o coś poprosić, asertywnie powiedzieć "nie", spokojnie się bawić.

Rozwój trzylatka silnie ukierunkowuje sfera emocjonalna. Niezaburzona pomaga w codziennym przystosowaniu się. Osamotnienie, brak poczucia bezpieczeństwa, urazy psychiczne, napięcia emocjonalne w rodzinie skutkują z kolei mocną potrzebą wyładowania nagromadzonych uczuć. Trzylatek nie wie jeszcze, co z nimi zrobić, stąd płacz, złość, agresja, bicie, gryzienie. To normalne.

Zmiana dobowego rytmu, intensywne dni i lęk separacyjny po pójściu do przedszkola to nagromadzenie emocji i sporo nowych sytuacji. Brak umiejętności ich zrozumienia często skutkuje dziecięcymi koszmarami nocnymi i budzeniem się z płaczem. Do tego dochodzi nowość – lęk przed ciemnością i nocne pielgrzymki do łóżka rodziców stają się codziennością, której ciężko uniknąć.

Jakie problemy z trzylatkiem najczęściej rodzice zgłaszają psychologowi?

• Awantury trzylatka.
• Niegrzeczny trzylatek.
• Nerwowy trzylatek.
• Histeria u trzylatka.
• Trzylatek nie chce jeść.
• Agresywny trzylatek.
• Trzylatek bije.
• Trzylatek nie słucha.
• Uparty trzylatek.
• Nadpobudliwy trzylatek.
• Płaczliwy trzylatek.

Jeśli zaobserwujemy u swojego dziecka objawy buntu trzylatka, nie załamujmy rąk. Może to być tylko sytuacja przejściowa. Przede wszystkim rodzice powinni od razu ustalić transparentne i zrozumiałe dla malucha zasady. Konsekwencja w ich stosowaniu oraz niezmienność reakcji dorosłych ułatwiają ich przyswojenie i pojmowanie sensu.

Brak posłuszeństwa to u niektórych dzieci jedynie krótkotrwała faza. W reakcji na bunt trzylatka nie zmieniajmy radykalnie własnego zachowania. Nie zaczynajmy spełniać zachcianek, bo pozwolimy dziecku wejść sobie na głowę, co nie przysłuży się ani dobremu wychowaniu, ani też naszemu samopoczuciu. A histeria u trzylatka w końcu minie, gdy dziecko się zmęczy.

Jak pokonać problemy wychowawcze? Kluczem do sukcesu są cierpliwość i konsekwencja w stawianiu granic. Przyczyną trudnego zachowania trzylatka mogą być problemy z adaptacją do nowej rzeczywistości, które pogłębiają życiowe zmiany takie jak pójście do przedszkola, pojawienie się nowego członka rodziny bądź to, że kogoś fizycznie zabrakło (chociażby wyjazd do pracy za granicę).

Stałość rytuałów i niezaburzony rytm dnia pomogą utrzymać trzylatka w ryzach. Sprawdzone sposoby wyciszenia malucha także poskutkują. Niech dziecko ma okazję do rozładowania gniewu, ale również do wypoczynku w ciągu dnia - pomoże on opanować lęk. Trzylatki rzadko drzemią, gdy za oknem jest jasno. Okazujmy im wyrozumiałość i wspierajmy na tym trudnym etapie rozwoju, ale nie ulegajmy każdej zachciance.