Choć trudno to sobie wyobrazić, objawy depresji dotykają już dzieci poniżej szóstego roku życia. Na łamach pisma "Current Directions in Psychological Science" naukowcy z USA zwracają uwagę na znaczenie wczesnego rozpoznania pierwszych symptomów.
Choć trudno to sobie wyobrazić, objawy depresji dotykają już dzieci poniżej szóstego roku życia. Na łamach pisma "Current Directions in Psychological Science" naukowcy z USA zwracają uwagę na znaczenie wczesnego rozpoznania pierwszych symptomów. Depresję u dzieci poniżej szóstego roku życia zaczęto analizować niedawno. Objawy nie zawsze przypominają te, które występują u dorosłych, dlatego często zostają niezauważone lub zbagatelizowane.
Pojawienie się objawów depresji nie musi oznaczać, że dziecko przez cały dzień jest smutne i przygnębione. Typowy dla tej choroby brak zdolności odczuwania przyjemności (tzw. anhedonia) u dorosłych przejawia się obniżeniem libido. U dzieci natomiast anhedonię można zaobserwować, jeśli nie potrafią czerpać przyjemności z zabawy - wyjaśnia dr Joan Luby zajmująca się psychiatrią dziecięcą na Uniwersytecie Waszyngtońskim w St. Louis.
Podstawową metodą wykrycia objawów depresji u przedszkolaków są specjalnie przygotowane wywiady, podczas których psycholog bądź psychiatra może stwierdzić, czy dziecko jest mniej radosne, czy ma skłonność do poczucia winy lub miewa zaburzenia snu.
Najnowsze badania dr Luby wykazały, że depresja w wieku przedszkolnym nie jest jedynie stanem przejściowym, ale może być zwiastunem przewlekłej choroby, z którą przyjdzie dziecku zmierzyć się w przyszłości.
Badaczka podkreśla, że ze względu na długotrwałe konsekwencje, wczesne wykrycie depresji dziecięcej ma niezwykle istotne znaczenie. Mózg dziecka jest bowiem bardzo elastyczny, dlatego łatwo adaptuje się i zmienia pod wpływem nowych doświadczeń. Ta elastyczność mózgu sprawia, że terapie i działania prewencyjne rozpoczęte odpowiednio wcześnie mogą pomóc dziecku uniknąć zaburzeń depresyjnych w późniejszym życiu.
Obecnie testowane i obiecujące metody leczenia opierają się na terapii interakcji rodzic - dziecko (Parent Child Interaction Therapy - PCIT); są one jednak zmodyfikowane w taki sposób, by położyć nacisk na rozwój emocjonalny dziecka.
