Znak miłości i wierności

Obrączka ślubna jest znakiem rozpoznawalnym na całym świecie. Jej symbolika jest bardzo bogata, a historia naprawdę ciekawa. Warto zatem wiedzieć więcej o tym podstawowym atrybucie małżonków.
Obrączka ślubna – jak wskazują historycy i badacze archeologowie – ofiarowana jest podczas ślubu od tysięcy już lat. Przed wiekami była znakiem umowy zawieranej przez małżonków – a bardziej nawet przez ich rodziny, które podczas ślubu wymieniały się darami – w tym złotem i srebrem.

Przez wieki jednak tylko kobieta otrzymywała obrączkę, mężczyzna nie nosił jej wcale. Zwyczaj wymieniania się obrączkami przez małżonków podczas ślubu jest naprawdę bardzo świeży – stosowany powszechnie dopiero od XX wieku! Zawdzięczamy go udanemu marketingowi amerykańskich firm jubilerskich, którym udało się przekonać pary, by oboje małżonkowie, a nie tylko kobieta, nosili obrączki.

Tradycyjnie obrączki ślubne są złote, damska i męska różni się tylko wielkością. Wcześniej, skoro obrączka była noszona jedynie przez kobietę, mogła być także w jakiś sposób ozdobiona – znaleziono np. obrączki przypominające sygnety, na których umieszczony jest wizerunek Chrystusa łączącego męża i żonę podczas ceremonii ślubu.

Wybór złota na obrączkę ślubną podyktowany jest nie tylko względami estetycznymi, ale i praktycznymi – złoto nie tylko bowiem jest eleganckie, ale przede wszystkim trwałe, a obrączka ślubna – noszona codziennie – powinna być odporna na zniszczenia i zużycie. Dziś obrączki zakładają sobie wzajemnie małżonkowie podczas ceremonii ślubu wypowiadając przy tym słowa: „Przyjmij tę obrączkę na znak mojej miłości i wierności. W imię Ojca i Syna i Ducha Świętego”.

W tradycji polskiej obrączka noszona jest przez małżonków na palcu serdecznym prawej ręki (podobnie jest m.in. w Niemczech, Austrii i Hiszpanii), w wielu innych krajach – na palcu serdecznym ręki lewej (m.in. w Stanach Zjednoczonych, Francji czy Anglii).

Obrączka jest znakiem miłości i wierności małżonków. Dla osób postronnych ma być znakiem, że noszące ją osoby są komuś oddane, nie będą się zatem angażować w inne związki. Ale również jest i symbolem tego, że noszącej ją kobiecie i mężczyźnie ktoś ślubował dozgonną miłość, że druga osoba się dla nich ofiarowała.

Zapewne właśnie z tego ostatniego względu stała się przedmiotem zazdrości wśród osób samotnych – zwanych ostatnio z języka angielskiego – singlami. Wprowadzono bowiem niedawno na rynek – również w Polsce – tzw. singelringen, czyli obrączkę dla samotnych. Może też być – podobnie jak ślubna – rozumiana jako symbol wyboru stanu; w przypadku osób poślubionych jest to stan małżeństwa, w przypadku osób samotnych byłby to zatem stan samotności. Kto by jednak chciał pozostać samotny na zawsze?

(ma)

POLECAMY: DZIECKO? NIE, DZIĘKUJĘ!