Gdzie się podziały golasy z tamtych lat?
Naga prawda
Trudne początki
Kiedy pojawili się pierwsi nowożytni nudyści? Morskie kąpiele w stroju Adama i Ewy zaczęto praktykować już w XIX wieku w Anglii, jednak za panowania królowej Wiktorii takich rozrywek surowo zakazano. Ruch odrodził się za to w Niemczech, które uważa się dziś za ojczyznę naturyzmu. Przetrwał nawet próby podporządkowania go hitlerowskiej propagandzie.
Wiadomo jednak, że początki bywają trudne. Przekonał się o tym Karl Diefenbach (1853-1913), niemiecki malarz, uznawany za prekursora nudyzmu. Zorganizował w opuszczonym kamieniołomie pierwszy naturystyczny plac biwakowy i korzystał z niego wraz z rodziną i uczniami. Artysta został jednak srodze ukarany za ignorowanie prawa. Za swoje swawole zapłacił procesem sądowym i wyrokiem skazującym na karę więzienia.
O dziwo Niemcy, którzy słyną z porządku, zamiłowania do przepisów i uregulowań, okazali się pionierami w dziedzinie nudyzmu. W 1900 r. potrzebę wolności zamanifestowały „Wędrowne ptaki” (Wandervogel) – młodzi ludzie przemierzający kraj w poszukiwaniu odludnych miejsc, w których mogliby się opalać i kąpać nago. Nie była to jednak tylko beztroska zabawa. Niemiecki socjolog Heinrich Pudor napisał książkę "Kult nagości", wychwalającą zalety naturyzmu, a kolejna grupa - Naturheilbewegung, czyli Naturalny Ruch Leczniczy - działająca w latach 20. XX wieku przekonywała do leczniczych właściwości kąpieli słonecznych. Zbawienny wpływ słońca i wiatru miał być odczuwalny tylko po rozebraniu się do rosołu, a powrót do natury miał uchronić przed skutkami rozwijającego się przemysłu.