Afrodyzjak z przeszłością

Ta ciemnofioletowa "gruszka" o pięknej lśniącej skórce jest jednym z głównych warzyw jadanych w kuchni śródziemnomorskiej i bałkańskiej. Tymczasem, u nas bakłażan nazywany też oberżyną, dopiero znajduje swoich smakoszy i odkrywców. Warto zatem przyjrzeć mu się bliżej i na stałe zaprosić go do naszego jadłospisu.

Nie wiemy o nim wiele, ale już dzisiaj w niemal każdej włoskiej, greckiej czy bułgarskiej restauracji w Polsce, w menu można znaleźć potrawy, w których bakłażan odgrywa niebagatelną rolę. Swoim smakiem zdobywa nowych amatorów i nakłania do kulinarnego eksperymentowania. Skąd zatem wziął się bakłażan i na czym polega jego smakowitość?

Twarde, mięsiste warzywo o pięknym ciemnofioletowym kolorze swoje korzenie ma w Indiach, gdzie uprawiane było jeszcze kilka wieków przed naszą erą. Do Europy, a konkretnie do Hiszpanii oberżyna dotarła wraz z muzułmanami w VII wieku n.e. Kiedy bakłażan zaczął rozprzestrzeniać się po Europie, jeszcze nie wszyscy znali jego walory smakowe, początkowo bowiem traktowano go jako warzywo trujące. Z drugiej jednak strony, jeszcze azjatyccy mędrcy traktowali bakłażana jako afrodyzjak, stąd funkcjonująca do dzisiaj jego nazwa – gruszka miłosna. Oberżyna przeszła tak naprawdę dość trudną drogę poprzez kuchnie i stoły Europy, gdyż dopiero w XIX wieku zyskała pełnoprawne miano warzywa, które bez wątpliwości można było dodawać do wszelkich potraw.

Bakłażan to duże, około 30-centymetrowe warzywo w kształcie przypominającym maczugę, które z powodzeniem i smakiem może zajadać każdy. Jest przysmakiem o niskiej kaloryczności, bo w jego 100 gramach jest zaledwie około 30 kalorii. Jest jednak dość ciężkostrawny, szczególnie jeśli przyrządzany jest z dużą ilością tłuszczu, zatem nie zalecany jest osobom na diecie lub cierpiącym na zaburzenia trawienia.

Inne przepisy... Średniej wielkości owoc zawiera jednak sporo wody, bo aż 90%, a zaledwie 2 % cukrów – głównie glukozy i fruktozy i niewielkie ilości białka i tłuszczu. Główne wartościowe składniki bakłażanów to sole mineralne – potas, wapń i żelazo oraz witaminy, głównie C, E, z grupy B. Bakłażany bogate są również w fosfor i błonnik, którego posiadają niemal o połowę więcej niż jabłka czy brzoskwinie. Niedojrzałe warzywa zawierają również solaninę, która jest substancją trującą, dlatego też można jeść całkowicie dojrzałą oberżynę. Bakłażany są delikatne i oryginalne w smaku, jednak to nie jedyna ich zaleta. Podobno oprócz swoich właściwości rozbudzających życie miłosne, potrafią obniżyć poziom cholesterolu, a nawet zagwarantować długowieczność.

Bakłażan, mimo iż dopiero powoli rozpoczyna swoją karierę kulinarną w naszej rodzimej kuchni, to jednak znamy już różne sposoby na jego przyrządzenie. Warzywa tego nie jada się raczej na surowo, natomiast po przygotowaniu można z nim robić praktycznie wszystko. Pokrojony w grube plasterki bakłażan jest świetnym warzywem z grilla. Faszerowany mięsem, grzybami i ryżem doskonale smakuje jako główne danie obiadowe. Ugotowany lub podsmażony na oliwie doskonale będzie komponował się z daniami mięsnymi. Można go dodać do leczo, gulaszu lub zapiekanki. Przygotowując danie z oberżyny, po jej obraniu, warto ją posolić i skropić sokiem z cytryny, a następnie opłukać – dzięki temu bakłażan traci gorzkawy posmak. Kiedy chcemy przyrządzić jakieś smakowite danie z bakłażanami, przy ich zakupie warto wybierać owoce z gładką błyszczącą skórką, bez żadnych uszkodzeń. Pod naciskiem palca miąższ powinien lekko się uginać. Dojrzałe warzywa można przechowywać w lodówce owinięte w folię nie dłużej niż 3-4 dni.

Chyba najbardziej popularnymi na świecie i jednocześnie najsmaczniejszymi potrawami z nieocenionym udziałem bakłażanów jest grecka musaka, francuskie ratatouille czy turecki bakłażan zapiekany, nazywany omdlałym imamem. Dziś niemal cała Europa, w szczególności jej kraje południowe zajadają się ze smakiem tym pięknym ciemnofioletowym warzywem. Przekonując się do jego delikatnego smaku i ucząc się, jak go ze smakiem przyrządzać, zyskujemy kolejny rarytas w rodzimym menu.

Inne przepisy...