Historia hip‑hopu - taniec nowoczesny dla wszystkich

Hip-hop to popularna odmiana tańca nowoczesnego (ulicznego), która ma wielu zwolenników. To również określenie specyficznej kultury i stylu ubierania się. Luźne bluzy z kapturem, wygodne spodnie, czapki z daszkiem — to tylko niektóre z wyznaczników. Interesująca jest nie tylko historia hip-hopu, ale również podstawowe kroki. Przekonajmy się, czy każdy może tańczyć hip-hop.

Hip-hop to styl tańca ściśle związany z kulturą i specyficznym stylem ubierania się. Został wyodrębniony w latach 70. XX wieku w Bronxie. Jest połączony z afroamerykańską kulturą uliczną i jej typowymi wyznacznikami, w tym sposobem przekazywania emocji. Początkowo hip-hop był wyrazem buntu.

Znajduje się w szeroko pojętej grupie tańców ulicznych (street dance), do których należy (poza hip-hopem) funk, locking, poping czy electric boogaloo. Poza tym hip-hop to nie tylko taniec, ale przede wszystkim muzyka. Rapowanie i beatbox połączony z zapętleniem i samplingiem pozwala poczuć specyficzny rytm.

Z hip-hopem kojarzone jest również graffiti (rodzaj sztuki ulicznej), zazwyczaj niezwykle kolorowe nadruki na budynkach lub specjalnie wydzielonych przestrzeniach namalowane sprayami.

Kultura hip-hop rozprzestrzeniła się na całym świecie, dając młodym ludziom możliwość wyrażenia własnych uczuć i emocji, których nie da się wyrazić w żaden inny sposób. Hip-hop pojawia się w teledyskach (np. Missy Elliot)
oraz filmach ("Honey").

Najpopularniejszą odmianą hip-hopu jest breakdance. To rodzaj tańca, podczas którego ciało zazwyczaj jest w pozycji pionowej. Wykonawcy wykorzystują ręce i nogi, by wykonywać spektakularne figury, często trudne do zrobienia przez amatorów. Jedną z widowiskowych pozycji jest kręcenie się na głowie, odpychając się rękami. Nogi pozostają w górze.

Ponadto mamy do czynienia z hitting przypominającym uderzenia i poppingiem — w tym wypadku ruch ciała przypomina podskakiwanie w miejscu.

Inną odmianą jest krumping polegający na wzajemnym odpychaniu się, często jest wykorzystywany podczas tzw. bitew (battles) hip-hopowych, które są efektem improwizacji tancerzy.

Można wyróżnić cztery podstawowe rodzaje kroków tanecznych. Należy do nich przede wszystkim toprock, który jest niezwykle dynamiczny. Dodatkowym atutem jest gestykulacja, która sprawia, że taniec staje się sugestywny.

Power moves można określić jako figury należące do breakdance’u (np. bączek). Freeze jest zatrzymaniem ciała podczas wykonywania określonego ruchu na kilka-kilkanaście sekund. Podczas robienia przysiadu podpartego można nauczyć się kolejnego kroku, czyli footwork (six steps czy baby swipes).

Hip-hop najczęściej jest kojarzony z młodymi osobami, jednak odpowiednia sprawność fizyczna sprawia, że ten rodzaj tańca nie ma ograniczeń wiekowych. Każdy może nauczyć się podstawowych kroków, aby sprawdzić, czy figury tańca ulicznego mu odpowiadają.

Hip-hop sprawia kursantom wiele radości, a poza tym pozwala pozbyć się negatywnych emocji, dlatego mając szansę nauczyć się kilku kroków, warto spróbować.