Maine Coon – delikatny gigant

Jeden z mitów dotyczących kota rasy Maine Coon głosi, iż zwierzę powstało w wyniku skrzyżowania zwykłego kota z szopem. Nie jest to prawda, niemniej patrząc na jego majestatyczny wygląd oraz niezwykle towarzyski charakter nie sposób się dziwić, iż Maine Coon został wybrany jako symbol marki Purina One. To naprawdę towarzyski, urokliwy, dostojny i, co najważniejsze, przyjazny kot, który doskonale nadaje się dla rodzin z dziećmi. To trzecia najbardziej popularna rasa kota według danych CFA.

Nie ma konkretnych informacji na temat tego, kiedy dokładnie pojawiła się rasa Maine Coon: jedne kocie podania łączą ją z czasami panowania habsburskiej arcyksiężniczki i późniejszej cesarzowej Francji Marie Antoinette, której przed śmiercią udało się wysłać ukochane koty rasy Angora do Stanów Zjednoczonych, gdzie w wyniku genetycznych krzyżówek rozwinęły się w nowoczesną rasę Maine Coon. Inna wersja łączy koty z angielskim marynarzem Charlesem Coonem, a nawet i z XI-wiecznymi Norsemenami, którzy przywieźli skandynawskie kocury na teren Nowej Anglii. Jednak to Stany Zjednoczone uznaje się za ojczyznę tych pięknych zwierząt – powstała nawet legenda, jakoby miały powstać ze skrzyżowania szopów (ang. Racoon, często określane jako coon) z kotami żyjącymi w stanie Maine – stąd nazwa Maine Coon – jednak genetycznie udowodniono, iż jest to niemożliwe.

Pierwsza wzmianka o tych przepięknych zwierzętach pojawiła się w "Księdze kota" pióra Frances Simpson w 1861 roku. W 1895 roku w Madison Square Garden zorganizowano pokaz rasowych kotów, a zwycięzcą okazał się właśnie Maine Coon o imieniu Corsey. Jak można przeczytać na stronie Puriny: – Specjalnie dla Maine Coonów odbywały się pokazy już w latach 60. XIX wieku w USA, czyli na wiele lat przed oficjalnymi wystawami kotów. Maine Coon stały się bardzo popularne jako zwierzęta domowe, ale większość z nich została wykastrowana, co nie przyczyniło się do zwiększenia liczby. W 1953 roku popularność Maine Coon wzrosła i powstał Klub Maine Coon Cat Club, więcej o rasie dowiesz się z biblioteki ras na stronie: https://www.purina.pl/kot/cat-breeds/main-coon
Sto lat później, w 1985 roku Maine Coon stał się oficjalną rasą stanu Maine w USA. W 1983 roku Międzynarodowa Federacja Felinologiczna uznała oficjalnie rasę Maine Coon, nadając mu międzynarodowy kod MCO. Kot stał się rasą narodową Kanady. Został też wpisany do Księgi Rekordów Guinessa jako najdłuższy kot świata – zaszczyt ten spotkał kocura o imieniu Stewie (źródło: https://www.kociarze.pl/koci-magazyn/rasy/maine-coon).

Najbardziej charakterystyczną cechą Maine Coon jest wielkość zwierzaka oraz jego długa sierść, zwłaszcza na ogonie. Rasa ta ma dość muskularne ciało, od średniej do dużej wielkości oraz szeroką klatkę piersiową tworzącą proporcjonalne, prostokątne ciało. Głowa jest średniej wielkości, nieco dłuższa niż szersza, kości policzkowe są wysokie, zaś podbródek zwarty i zgodny z nosem i górną wargą. Koci nos jest lekko wklęsły, uszy długie i wysokie, szerokie u podstawy i zwężające się ku górze z charakterystycznymi kępkami rozciągającymi się poza krawędź ucha. Oczy są duże i okrągłe, z lekko skośnym ustawieniem, przybierają odcień od zielonego poprzez złoty i bursztynowy. Nogi średniej wielkości są szeroko rozstawione i ostro zakończone, zaś stopy duże i okrągłe, dobrze pofałdowane między opuszkami, co umożliwia kotu chodzenie po śniegu. Co ciekawe, kolor oczu nie ma żadnego związku z kolorem sierści – wyjątek stanowią koty o białym umaszczeniu, które mogą mieć oczy niebieskie, bursztynowe lub zielone.
Futerko kota Maine Coon jest pełne i kosmate, na szyi ma średnią długość, stopniowo wydłuża się w kierunku ogona i wzdłuż boków brzucha, tworząc ciężki i owłosiony ogon. Gładka sierść jest w stanie wytrzymać ciężkie warunki atmosferyczne. Samice są na ogół mniejsze niż samce. Kolor sierści może przybrać niemal każdy odcień, niemniej najbardziej popularny jest pręgowany brąz.

Chociaż z wyglądu kot może wydawać się groźny i niedostępny, jednak to jest bardzo błędne wrażenie. Charakter Maine Coon można określić jednym słowem – towarzyski. To bardzo przyjacielski kociak, który mimo dużych rozmiarów, uwielbia zabawę oraz ludzkie towarzystwo. Zrównoważony, dobrze zsocjalizowany osobnik, który jest bardzo cierpliwy, może znakomicie nadawać się do rodzin z dziećmi. Nawet dorosły kot ma tendencję do zwijania się w kłębek w różnych miejscach domu i wydawania przyjemnego dla ucha świergotu połączonego z trelami, miauczeniem i mruczeniem. Często siedzi także w pozycji sfinksa. Maine Coon sprawdzi się także w przypadku domów z ogródkiem. Ponieważ lubi wspinać się na drzewa oraz polować, należy uprzednio zabezpieczyć teren. To kot, który szybko się uczy i, co ciekawe, często uwielbia wodę, w której się bawi!

Maine Coon to łagodny olbrzym, nie ma tendencji do hałasowania, wykazuje średnią aktywność ruchową i nie przysparza problemów. W związku z jego towarzyską i łagodną naturą często przyrównywany jest do psów. Charakter Maine Coona sprawia, że jest bardzo lojalny wobec swojej rodziny i nieco ostrożny wobec obcych. Kot nie przepada za siedzeniem na kolanach, dobrze znosi obecność innego zwierzęcia, np. psa lub drugiego kota. Maine Coon lubi skakać, chętnie też uczy się współpracy z człowiekiem, czy aportowania lub chodzenia na smyczy. Kot, chociaż uwielbia towarzystwo, dobrze znosi samotność, dzięki czemu nadaje się dla osób pracujących zawodowo poza domem przez kilka godzin. Wystarczy tylko zapewnić mu drapak, aby mógł zaspokoić potrzebę ostrzenia pazurków. Warto mieć w pamięci, iż samce są nieco bardziej aktywne od samic.

Jednym słowem to kot, którego charakter przypomina bardziej psa niż zwykłego dachowca. Cena Maine Coona z rodowodem TICA waha się od 1500 złotych do nawet 2500 złotych za kociaka.

Długość życia kota rasy Maine Coon wynosi średnio od 10 do 13 lat, osiągając wagę od 6,8 do 11 kilogramów w przypadku samców i od 4,5 do 8,6 kilogramów w przypadku samic. Ile je Maine Coon? Wbrew pozorom, nie tak dużo! Przeważnie jest to 2x większa porcja, niż dla przeciętnych rozmiarów kota domowego, czyli około 150 g suchej karmy na cały dzień. W przypadku saszetek należy pamiętać, że podaje się około 1 małej puszki lub saszetki na 1 kg masy ciała, więc jeśli miałby tylko nimi się najeść – mógłby zjeść ich spokojnie około 8! W związku z tym, iż jest to koci gigant o dość pokaźnej masie, zaleca się żywienie bogate w wysokiej jakości białko, z którego powinien czerpać przynajmniej ok. 32 proc. energii (około 40 proc. powinno pochodzić z tłuszczu a pozostałość z węglowodanów). Pamiętajmy jednak o tym, aby go nie przekarmiać - na jeden kilogram masy ciała duży kot potrzebuje średnio 50 kcal, dlatego tak ważne jest, aby prawidłowo odmierzać porcję jedzenia. Maine Coon nie wymaga specjalnej diety, wystarczy podawać mu wysokiej jakości pełnoporcjową karmę dla kotów w postaci suchych granulek lub też jako mokry pokarm. Aby wspomóc jego piękną okrywę włosową, warto sięgnąć po takie karmy jak Purina® ONE® Coat &Hairball, które też zmniejszają linienie oraz formowanie się kul włosowych w przewodzie pokarmowym.

Najważniejszym zabiegiem w pielęgnacji kota jest dbanie o jego wyjątkowo piękną sierść – już od małego należy przyzwyczajać go do używania specjalnych szczotek (typu eliminator podszerstka), które pomogą usunąć martwą sierść i jednocześnie rozczesać włos, co zaleca się robić przynajmniej raz w tygodniu. Kąpiele, w odpowiednich preparatach pielęgnacyjnych, należy wykonywać zależnie od potrzeb. Jak każdego kota, zaleca się regularne odrobaczanie i szczepienie zwierzaka.

Piękny i majestatyczny wygląd może być okupiony skłonnością do występowania choroby serca o nazwie kardiompatia przerostowa, do dysplazji stawu biodrowego oraz do artretyzmu ze względu na duże obciążenie stawów. Groźny dla tej rasy jest także zanik mięśni kręgosłupa oraz wielotorbielowatość nerek. Im większy kot, tym większe ryzyko wystąpienia jednej z tych dolegliwości. W związku z tym warto przed zakupem porozmawiać z lekarzem weterynarii na temat potencjalnych zagrożeń i ewentualnych kosztów leczenia zwierzęcia. Specjalista doradzi także w kwestii żywienia i ewentualnych zabiegów pielęgnacyjnych, których może dodatkowo wymagać Maine Coon.

Źródła:

• Lek. wet. Jarosław Sałek, Maine Coon: charakter, pielęgnacja i choroby tej rasy kotów: https://cowsierscipiszczy.pl/maine-coon/
• https://en.wikipedia.org/wiki/Maine_Coon
• Maine Coon Cat: http://www.acfacat.com/Breed%20Standards/MAINE%20COON.pdf
• Maine Coon Cat: http://cfa.org/Portals/0/documents/breeds/standards/maine.pdf
• https://www.purina.pl/kot/cat-breeds/main-coon
• https://www.purina.com/cats/cat-breeds/maine-coon
• Body size and metabolic differences in Maine Coon cats with and without hypertrophic cardiomyopathy: https://www.researchgate.net/publication/258151360_Body_size_and_metabolic_differences_in_Maine_Coon_cats_with_and_without_hypertrophic_cardiomyopathy
• https://www.purina.com.au/cats/breeds/maine-coon
• https://www.purinaone-arabia.com/cat/catmag/article/breeds/the-maine-coon