Sytuacja, którą opisała autorka wątku, wydarzyła się w Lublinie. Pasażerka jechała tramwajem, a obok niej stała matka z trójką dzieci - nastoletnim chłopakiem i dwiema dziewczynkami w wieku przedszkolnym.
"Odniosłam - może mylne - wrażenie, że śmiały się ze mnie. Nie miałam odwagi podejść, w ogóle nie zareagowałam. Teraz żałuję, może gdybym podeszła, to temu rozwrzeszczanemu towarzystwu zrobiłoby się po prostu głupio. Muszę dodać, że nie wiem, z czego się śmiały: ani nie byłam ubrana wyzywająco, ani dziwnie się nie zachowywałam, nie byłam też w ogóle umalowana" - zastanawia się.
Słusznie oburzene czy przewrażliwienie?
Kobieta twierdzi, że matka dzieci nie potrafiła ich prawidłowo wychować i żałuje, że nie zwróciła im uwagi. "Czy gdyby naprzeciwko nich był kaleka bez nogi lub ktoś ślepy, też śmiałyby się do rozpuku?" - oburza się i jednocześnie pyta innych użytkowników: "Jak zwracać uwagę takim ludziom?".
W komentarzach zawrzało. Głos zabrały głównie kobiety, które zaczęły sprzeczać się, czy autorka nie jest przypadkiem przewrażliwiona. "Chcesz zwracać uwagę, bo ktoś się z czegoś śmiał? Nie wiedząc z czego? Serio, tak ci przeszkadza widok szczęśliwych ludzi i jesteś taka upierdliwa?" - napisała jedna z nich.
Z kolei inna doskonale zrozumiała, co miała na myśli pasażerka. "Po prostu ten typ ludzi, a dzieci powtarzają zachowania dorosłych. Powiem ci, że w takiej sytuacji niewiele można, bo cokolwiek powiesz rozniecisz burzę, a kultury w autobusie nie nauczysz i z głupim nie wygrasz" - podsumowała.
A jak wy uważacie? Co powinno się zrobić w takich sytuacjach? Czy zwracanie komuś uwagi w komunikacji miejskiej jest niegrzeczne?
Zapraszamy na grupę FB - #Wszechmocne. To tu będziemy informować na bieżąco o terminach webinarów, wywiadach, nowych historiach. Dołączcie do nas i zaproście wszystkie znajome. Czekamy na was! Chętnie poznamy wasze historie, podzielcie się nimi z nami i wyślijcie na adres: wszechmocna_to_ja@grupawp.pl.
