Bakterie powodem chorób skóry

Bakteriami wywołującymi choroby skóry są głównie paciorkowce i gronkowce, spotyka się także zakażenia mieszane. Typów bakteryjnych chorób skóry jest wiele, wśród najbardziej powszechnych na pewno znajdzie się róża skórna, której powodem jest paciorkowiec, niesztowica oraz liszajec zakaźny.

Bakteriami wywołującymi choroby skóry są głównie paciorkowce i gronkowce, spotyka się także zakażenia mieszane. Typów bakteryjnych chorób skóry jest wiele, wśród najbardziej powszechnych na pewno znajdzie się róża skórna, której powodem jest paciorkowiec, niesztowica oraz liszajec zakaźny.

Róża (erysipelas) jest chorobą bakteryjną skóry, powodowaną przez paciorkowce (b-hemolizujące z grupy A). Zakażenie zajmuje powierzchniowe warstwy skóry i tkanki podskórnej. Zajęte też są naczynia limfatyczne objętego chorobą obszaru.

Choroba jest jest ostrym stanem zapalnym. Rozpoczyna się nagle wysoką gorączką bliska około 40o C, często towarzyszą jej dreszcze. Pojawiające się potem zmiany skórne mają postać czerwonych ognisk chorobowych. W obrębie zmian skóra jest silnie napięta. Najczęściej zmiany występują na skórze twarzy ale także podudzi i ramion. Mają charakter obrzękowy i odznaczają się bolesnością. Powiększone są okoliczne węzły chłonne.

Przebiegowi choroby towarzyszą objawy ogólne takie jak: wysoka gorączka, dreszcze, złe samopoczucie, poczucie „rozbicia”. Posiewy ze zmian skórnych nie zawsze wykazują obecność paciorkowców, dla zdiagnozowania wykonuje się także posiewy krwi. Róża to najważniejsze zakażenie jest wywoływane przez paciorkowce. Chorobie sprzyjają drobne urazy, zaburzenia krążenia żylnego i limfatycznego.

W leczeniu wykorzystuje się antybiotyki – penicyliny, antybiotyki makrolidowe. Dla obniżenia gorączki i działania przeciwbólowego poleca się leki z grupy przeciwzapalnych.

W przypadku powtarzających się zachorowań mówi się o róży nawrotowej, a jej powikłaniem może być z kolei utrzymujący się stale obrzęk - słoniowacizna.

Dolegliwość typowo dziecięca, ale może pojawiać się także u osób dorosłych. Zmiany występują w postaci pęcherzy ropnych, szybko ulegających przerwaniu i pokrywających się żółtymi strupami. Zmiany zazwyczaj zajmują okolice ust, ale możliwe jest ich występowanie także w każdej okolicy ciała. Pęcherze mają dużą skłonność przenoszenia się na inne części ciała.

Leczenie schorzenia zajmuje od kilku do kilkunastu dni. Zaleca się stosowanie maści i aerozoli zawierających w swym składzie antybiotyki. Gdy brakuje efektów w tradycyjnym leczeniu stosuje się antybiotyki doustnie.

Niesztowica (Ecthyma) jest schorzeniem charakteryzującym się występowaniem wykwitów pęcherzowo-ropnych, przekształcających się w owrzodzenia. Zmiany zlokalizowane są w obrębie podudzi, grzbietów stóp, rzadziej pośladków czy tułowia. Ustępują one po kilku tygodniach, pozostają gładkie, przebarwione na obwodzie blizny. Podczas choroby może występować podwyższona temperatura i powiększenie węzłów chłonnych.

Terapia ma charakter skojarzony i obejmuje ogólne podawanie antybiotyków (penicyliny, erytromycyny, klindamycyny) przez 10-14 dni oraz stosowanie maści antybiotykowych. Niesztowice zwykle dotyczą osób, u których doszło do zaniedbań higienicznych, rzadziej chorych wyniszczonych, niedożywionych albo z obniżoną odpornością.