Depresja dziecięca

Moja 11-letnia córka ostatnio dziwnie się czuje, odczuwa ciągły smutek bez powodu, wydaje się jej, że życie wokół jest nierealne, chociaż dużo rozmawiam z córką, to niewiele pomaga. Najczęściej czuje się tak kiedy jest sama w domu i nic się nie dzieje. Ten stan utrzymuje się od trzech miesięcy. Bardzo proszę o odpowiedź. Czy jest to normalne zachowanie czy to depresja dziecięca?

Jeśli ten stan przygnębienia utrzymuje się od trzech miesięcy, zdecydowanie należy udać się z córką do psychologa. Nie chciałabym w tym miejscu, bez poznania córki, jej otoczenia i problemów, stawiać diagnozy. Wydaje się jednak prawdopodobne, że mamy do czynienia z dziecięcą depresją. Nie należy lekceważyć problemu, nie należy samodzielnie próbować pomóc córce, bo takie działania raczej nie rokują pozytywnie. Mama, tata i bliska osoba nigdy nie będą terapeutą dla dziecka. Proszę jak najszybciej poszukać specjalisty i rozpocząć z nim spotkania. Ufam, że postawiona diagnoza sprawi, że mała będzie uczestniczyła w terapii i pozbędzie się przygnębienia, smutku i niczym nieuzasadnionego braku chęci do życia. Czym dłużej trwa taki stan, tym trudnej się z niego wychodzi. Proszę więc działać i najlepiej by udało się, jak najszybciej zorganizować małej pomoc. Do psychologa nie musi mieć Pani żadnego skierowania, a szukać go trzeba w rejonowej poradni, w Przychodni Psychologiczno – Pedagogicznej czy poradni
przyszpitalnej. Bywa, że szkoły zatrudniają psychologów i wtedy należy skorzystać z jego pomocy. Jeśli skieruje córkę dalej, proszę nie zastanawiać się, czy warto, należy, czy jest powód, ale udać się na wizytę. Życzę córce szybkiego powrotu do zdrowia. Niech uśmiech powróci na jej buzię, a radość jak najszybciej pojawi się w codziennym życiu.

Krystyna Zielińska - psycholog dziecięcy i logopeda