Hanka Bielicka - humor w wielkim kapeluszu

9 marca 2006 roku zmarła Hanka Bielicka, jedna z najsłynniejszych polskich artystek kabaretowych, znana także z licznych występów w filmie i w teatrze. Gdy odeszła, miała ponad 90 lat, ale do końca zachowała klasę i maniery wielkiej damy, a także to „coś”, co powodowało, że była duszą każdego towarzystwa.

Urodziła się 9 listopada 1915 roku. Mając 2,5 roku zamieszkała z rodziną w Łomży, z którą związana była przez większość okresu międzywojennego. W 1939 roku skończyła studia z filologii romańskiej na Uniwersytecie Józefa Piłsudskiego w Warszawie oraz Państwowy Instytut Sztuki Teatralnej. Rozpoczynającą się karierę na deskach scenicznych przerwał wybuch wojny.

Po 1945 roku występowała w teatrach w Białymstoku, Łodzi i w Warszawie. Prawdziwą sławę przyniósł jej jednak kabaret. Stworzyła nieśmiertelną postać Dziuni Pietrusińskiej, pełnej werwy paniusi ze swadą komentującej, w warszawskiej gwarze, realia życia w Polsce Ludowej. Dziunia przez 25 lat bawiła słuchaczy „Podwieczorka przy mikrofonie”.

Bielicka wystąpiła także w ponad dwudziestu fillmach kinowych i telewizyjnych. Były to role komediowe. Zagrała między innymi w serialu „Wojna domowa” i kultowej komedii „Gangsterzy i filantropi”, w której stworzyła wspaniały duet z Wiesławem Michnikowskim. Aktorka wystąpiła także w „Zakazanych piosenkach” i „Panu Wołodyjowskim”.
W 1977 roku przeszła na emeryturę, ale kontynuowała występy.

Dbała o wygląd aż do przesady (nawet w mieszkaniu nie pozwalała sobie na słabość w tej kwestii). Nigdy nie wychodziła z domu bez starannego makijażu i uczesania. Złośliwi mawiali, że tego ostatniego mogła sobie oszczędzić, gdyż i tak głowę Bielickiej niemal zawsze skrywał potężnych rozmiarów kapelusz (podobnie zresztą, jak i reszta garderoby, starannie dobrany). O kapeluszach, tak związanych z jej osobą, mawiała: „Ja mam mniej lat niż kapeluszy, bo lata lecą, a kapelusze wychodzą z mody, ale kapelusze nie przysparzają zmarszczek”.

Nie była klasyczną pięknością, ale swego czasu zdobyła Jerzego Duszyńskiego, czołowego amanta polskiego kina. Małżeństwo trwało trzynaście lat i zakończyło się rozwodem. Artystka po latach przyznała, że choć męża kochała, to seks nie miał dla niej istotnego znaczenia. - Istniałam tylko od pasa w górę, a w dół to były zakazane rejony - wyznała w jednym z wywiadów. W dodatku nie chciała mieć dzieci, których Duszyński bardzo pragnął.
Z tym wszystkim aktor może jednak w końcu by się pogodził. Oziębłość małżonki rekompensował sobie licznymi „skokami w bok”, ale Bielicka boleśnie ugodziła w jego męską dumę. Zarabiała znacznie więcej od niego i faktycznie utrzymywała dom. W latach pięćdziesiątych małżonkowie rozstali się. Bezpośrednim powodem rozwodu był romans artystki z satyrykiem Jerzym Baranowskim.
Mimo rozwodu para pozostawała w serdecznych relacjach. Były one tak serdeczne, że gdy rozpadł się związek z Baranowskim, Bielicka chciała zaproponować Duszyńskiemu powtórne małżeństwo. Miała te oświadczyny już na końcu języka, gdy aktor poinformował ją, że... wkrótce się żeni.

Ten mimowolny „kosz” nie osłabił relacji z dawnym małżonkiem. Hanka Bielicka była w nim zakochana aż do jego śmierci. Gdy umierał, w 1978 roku, na raka, czuwała razem z synem Duszyńskiego z drugiego małżeństwa i jego siostrą przy szpitalnym łóżku. Chciała także zabrać byłego męża do swojego domu, by tam otoczyć go opieką. Duszyński jednak nie zgodził się na to. Zmarł 24 lipca 1978 roku w warszawskim szpitalu.
Bielicka mocno przeżyła tę śmierć, ale z występów nie zrezygnowała. Była, jak zawsze, wszechstronna. Po latach, w roku 2002, nagrała nawet własną płytę pt. „Kazali mi śpiewać”. Tytuł albumu był kolejnym dowodem na duży dystans artystki w stosunku do własnej osoby.
1 marca 2006 roku po raz ostatni wystąpiła publicznie. W programie „Szymon Majewski Show” powiedziała wówczas prorocze słowa: „Dzisiejszy wieczór będzie pod nazwą: Bawcie się dzieci, nim babcia odleci”. Osiem dni później już nie żyła.