Jeśli nie Viagra to co?

Świadomość społeczna dotycząca zaburzeń seksualnych i ich ewentualnych przyczyn jest coraz większa. Mimo to, ich leczenie najczęściej kojarzy się z podawaniem Viagry. Tymczasem zaburzenia seksualne nie ograniczają się do zaburzeń erekcji, nie dotyczą tylko mężczyzn i nie zawsze mają przyczynę leżącą w ciele.

Metody leczenia zaburzeń seksualnych nie ograniczają się do stosowania jednego leku i w dużej mierze zależą od specyfiki zaburzenia i jego przyczyn. Jak mówi seksuolog Krzysztof Bojar (pracujący w gabinecie seksuologicznym Lecznica "Prosen" w Warszawie oraz w gabinecie „Pro Familia” w Lublinie): - Pacjenci zgłaszający się ze swoimi problemami do lekarza seksuologa zazwyczaj nie mają koncepcji swojego leczenia, oczekują raczej propozycji od lekarza. Potrafią określić co im przeszkadza w dobrym funkcjonowaniu w związku, ale wybór sposobu terapii ustalamy wspólnie na pierwszej wizycie. Warunkiem skuteczności terapii jest oczywiście pełna akceptacja metody diagnostyki i leczenia przez pacjenta.”.

Wiele zaburzeń seksualnych ma swoje podłoże w niewiedzy lub utrwalonych stereotypach (np. mężczyzna powinien być zawsze zdolny do odbycia stosunku, kobieta zawsze powinna się na to godzić itp.). W takich przypadkach zazwyczaj wystarcza edukowanie. Terapia przez czytanie kompetentnych publikacji, dotyczących konkretnych trudności seksualnych, nazywa się fachowo libroterapią. Do edukacji mogą także służyć broszury, filmy (ale nie powszechnie dostępna pornografia) czy witryny internetowe.

Niektórych wizyty w takim przybytku brzydzą, inni szukają tam inspiracji, ale niewiele osób wie, że zakupy w sex-shopie mogą także wiązać się z leczeniem zaburzeń seksualnych. W zaburzeniach erekcji można stosować pompki próżniowe. Mimo pewnych niedogodności związanych z ich stosowaniem (trzeba jej użyć przed stosunkiem, może to powodować wstyd), takie pompki są skuteczne, a do ich zalet należy możliwość wielokrotnego stosowania jednego urządzenia. Przy leczeniu obniżonej wrażliwości seksualnej pomocne może być także używanie wibratorów, jednak należy pamiętać o tym, by były one dobrej jakości. Również dostępne w takich sklepach lubrykanty na bazie wodnej mogą być z powodzeniem stosowane w przypadkach niedostatecznego nawilżenia pochwy, wynikającego z zaburzeń hormonalnych lub innych schorzeń.

Do najpowszechniejszych metod w terapii zaburzeń seksualnych należy farmakoterapia. Choć część pacjentów obawia się działań niepożądanych i nie chce przyjmować leków, a u innych zaburzenie ma podłoże psychogenne i bardziej zasadne wydaje się oddziaływanie na sferę psychiczną, to w wielu przypadkach przyjmowanie leków pozwala osiągnąć szybkie i satysfakcjonujące efekty. Jeśli wykonane wcześniej badania laboratoryjne wykażą niedobór hormonów, farmakoterapia pozwala na ich uzupełnienie. Przy obniżonej pobudliwości seksualnej można stosować johimbinę, apomorfinę lub leki psychostymulujące. W przypadkach, w których to nadmierny popęd seksualny stanowi problem stosuje się leki hamujące seksualnie, najczęściej antyandrogeny. Kiedy interwencja chirurga?

Niekiedy zaburzenia z tej grupy wymagają interwencji chirurga. Mogą to być zabiegi niewielkie, jak przy usunięciu stulejki, jak i większe, jak w przypadku chirurgicznego leczenia zaburzeń erekcji. Zaburzenia erekcji mogą mieć przyczynę naczyniową, wówczas zakres operacji obejmuje unaczynienie prącia. W niektórych przypadkach chirurgiczne leczenie zaburzeń erekcji polega na wszczepieniu protez do trzonu prącia, umożliwiają one uzyskanie jego sztywności odpowiedniej dla odbycia stosunku. W niektórych krajach stosuje się ponadto kastrację chirurgiczną wobec przestępców seksualnych.

Według lekarza seksuologa Krzysztofa Bojara „Rola psychoterapii w leczeniu zaburzeń seksualnych jest nadal duża, ale nie dominująca, jak to było przed 20 laty. U większości zgłaszających się mężczyzn znajdujemy organiczne przyczyny zaburzeń erekcji, które poddają się leczeniu farmakologicznemu. W leczeniu seksuologicznym stosuje się aktualnie metody mieszane czyli farmakoterapię i psychoterapię. Wiemy, że każda rozmowa z lekarzem seksuologiem ma znaczenie psychoterapeutyczne.”.

Jeśli zaburzenie seksualne ma swoje podłoże w psychice pacjenta lub w negatywnych relacjach w danym związku, takie osoby lub pary kieruje się na psychoterapię. W zakresie tych oddziaływań można wyróżnić metody behawioralne, czyli związane z modyfikowaniem zachowania lub pewnych odruchów, oraz metody głębszego oddziaływania jak psychoterapia psychodynamiczna czy egzystencjalna.

W zakres metod behawioralnych wchodzi relaksacja, odwrażliwianie w przypadku fobii seksualnych, a także metody treningowe. Jak mówi doktor Bojar „Techniki treningowe są nadal stosowane w terapii seksualnej przez lekarzy i psychoterapeutów. Dobre efekty osiągamy w leczeniu pochwicy, skuteczne są przy leczeniu braku orgazmu u kobiet (trening masturbacyjny i ćwiczenia mięśnia Kegla)
, dużo mniejsze znaczenie maja obecnie przy leczeniu przedwczesnego wytrysku. Nie wszyscy pacjenci akceptują te metody ze względu na oczekiwaną przez nich spontaniczność przeżyć seksualnych, przeszkadza im pewna mechaniczność metod treningowych, często odczuwają zmęczenie ćwiczeniami i przerywają terapię.”, jednocześnie specjalista zaznacza, że od czasu popularyzacji farmakoterapii znaczenie metod treningowych zmalało.

Psychoterapia systemowa, rodzinna, małżeńska, indywidualna lub grupowa jest stosowana w zaburzeniach seksualnych, u podłoża których leżą zakłócenia w rozwoju seksualnym, zaburzenia w komunikacji w parze lub traumatyczne wcześniejsze doświadczenia seksualne.

POLECAMY: * Mówi, że kocha, a seksu unika...*