Maria Wałęsa - wiem czego szukam

Maria Wiktoria Wałęsa, siódma z ośmiorga rodzeństwa, to bystra i inteligentna dziewczyna. Kocha zakupy, trendowe ciuchy, ale zarzut lanserskiego stylu życia jest całkowicie bezpodstawny. Blichtr wielkiego świata nie poprzewracał jej w głowie, jak mawiają złośliwi. Przeciwnie, swoją przyszłość wiąże z asystowaniem u boku ojca i propagowaniem jego idei na świecie.

Wychodzę właśnie ze związku. Od miesiąca jestem sama. Po siedmiu latach rozstaliśmy się. Zostawiłam kawałek życia w Gdańsku, starych znajomych, chłopaka. Jestem w stanie teraz, w Warszawie, ułożyć sobie część życia już jako inna kobieta. Mam trochę propozycji i chcę z nich skorzystać. Idę też do dwuletniej szkoły PR-u, koło Uniwersytetu Warszawskiego.

Poznałam paru fascynujących ludzi. Być może oni są częścią tego świata, ale chodzi o te osobowości i konkretnie o te osoby. Nie sądzę, żeby pociągało mnie życie „warszafki”.

Od czasu do czasu. Mam trochę zaproszeń i korzystam z tych, które mi pasują.

Jedna sukienka... mała, złota, z czarnym szerokim paskiem. Wysoki stan, błyszczący materiał, jakby z cekinów lub złota…

Tak! Super!

Połączenie różnych materiałów: połyskliwych, aksamitnych i bardzo matowych. Poza tym fajne pomarańczowe kolory i zielenie.

Ale nie jestem nowatorska. Na pewno nie... Potrzebuję inspiracji. Nie mam w sobie takiego daru, żeby wymyślić coś sama. Mam teraz wspaniałą koleżankę Ewę Szabatin, uczestniczkę „Tańca z gwiazdami”, partnerkę Przemysława Sadowskiego. Jest nowatorska. Potrafi sama coś wymyślić, na przykład pociąć bluzkę, zrobić sobie kolczyki. Dla mnie jest niesamowitą inspiracją.

Rzeczywiście, Ewa Szabatin wspominała, że poza tańcem mogłaby zajmować się stylizacją i projektowaniem. Może stworzycie coś wspólnego?
Może. Byłabym zaszczycona.

(śmiech) To na razie przyszłościowy pomysł.

To nie byłam tylko ja, tylko grupa ludzi. Burza mózgów, kilka projektów. Czułyśmy jakąś mistyczną siłę. Intuicyjnie nam pasowało do ciuchów typu street wear. Było kolorowo, ostro, taka mieszanka… Ale to epizod w moim życiu.

Zara – kocham! Simple – kocham! Zień – oczywiście!

Versace? Roberto Cavalli? Raz na jakiś czas… Jest we mnie taka kobieta...

Hm... (śmiech) Za to buty nie. Nie jestem wierna nikomu. Po prostu kocham piękne modele. Widziałaś moje buty?

Noo, czyli wiesz, o czym mówię! (śmiech)

Właśnie. Gdy są piękne, biorę je!

…podróżuję. Oczywiście ulokowałabym część pieniędzy, by zarabiały na siebie, ale resztę wydałabym na podróże.

Tak! tak! tak! Lokata i może inwestycja w nieruchomości?

Wiesz, nawet teraz, gdy nie mam miliona dolarów, staram się przynajmniej raz w miesiącu uszczknąć cząstkę moich dochodów i dać coś komuś. Może to być nawet osoba na ulicy. Wierzę w filozofię datków: masz trochę i bezinteresownie dzielisz się z innymi, bierzesz odpowiedzialność za sytuację innych osób.

Czy weźmiesz odpowiedzialność za sytuację innych osób wchodząc w świat polityki?
W przyszłości na pewno będę zajmować się sprawami mojego ojca i promocją Polski, żeby nie zapomnieć o naszej historii, naszym zwycięstwie, Solidarności. Teraz chcę się poduczyć, skończyć trochę kursów, doświadczyć nowych sytuacji, żeby być bardziej wartościowym pracownikiem.

W tej chwili wybrałam dwuletnie studium z zakresu PR. Być może od przyszłego roku wybiorę studia.

Być może politologia.

(śmiech) Tak, to prawda!

Niestety nie jest doceniany. Nie korzysta się z jego potencjału. Być może w Gdańsku sprawy mają się trochę lepiej, bo jest wizytówką tego miasta. Wiele inicjatyw dzieje się w tym mieście i potencjał taty, jego charyzma jest wykorzystywana. Gdzie indziej w Polsce – absolutnie nie. A szkoda, bo cieszy się wielkim zainteresowaniem za granicą. Otwiera wiele drzwi, do których żaden inny Polak nie ma dostępu. Wzbudza tyle szacunku. Można by, z korzyścią dla Polski, spożytkować jego mądrość i jego legendę.

Tak, okolice Popowa, w pobliżu rodzinnych stron mojego taty. Spotkanie na dwieście osób. Tradycyjnie tata zaczął wykład, prosił o pytania, a tu nikt go nie słucha... Nikt nie chciał wiedzieć, co ma do powiedzenia. Byli gotowi do walki i przygotowani na ciętą ripostę.

Ludzie, walcząc o demokrację, chcieli lepszego jutra. Nie każdy rozumie, że aby było lepiej, potrzeba czasu, że lepsze jutro zastaną ich wnuki. A gdy ludzie nie mają na książki dla dzieci, leki czy chleb, łatwo mogą popaść we frustrację. To byli właśnie sfrustrowani ludzie. A ponieważ ojciec był przywódcą… Chcieli skorzystać z tego, żeby ,,nawrzucać”. Leciały inwektywy. Tata stał, opowiadał, tłumaczył, ale oni tego nie chcieli słuchać.

Że to było dobre spotkanie. Mój ojciec jest świadomy tego, jak jest. Rozumiał tych ludzi i ich zachowania.

W zasadzie gdziekolwiek na świecie pojawia się mój ojciec, zainteresowanie jest równie duże. Gdy jest Lech Wałęsa, nieważne czy to Francja czy Kalifornia, sale są pełne. W Polsce nie docenia się naszej historii. Nie umiemy docenić tego wielkiego wydarzenia, bo – być może – jesteśmy zbyt blisko niego.

Odkryłam niebywałą rzecz o rodzinie Wałęsów. Podobno pradziad Lecha przegrał majątek w kasynach...
Było tak! Przyjechał z wielkim majątkiem z Francji… To taka historia rodzinna. Mamy taki smaczek z przeszłości.

Jest niesamowicie rodzinny, ale – jestem o tym przekonana – że moja mama dała mu wystarczająco dużo komfortu i wzięła to całkowicie na siebie. Nie sądzę, żeby zarywał strajk. Nie musiałby tego robić…

Na pewno nie! Jestem o tym przekonana.

Och! To stuprocentowa perfekcjonistka! Z prowadzenia domu uczyniła sztukę. To jest tak wysoki poziom, że żadna z córek nigdy jej nie dorówna. Nie dość, że sama przygotowuje posiłki, to na dodatek wszystko jest w najlepszym gatunku. Warzywa, mięsko… Jeszcze prowadzi ogród – pomidorki, ogórki, malinki, porzeczki. Zawsze pamięta, co lubimy. Do tego w cudowny sposób zajmuje się wnukami. Ma ich dziesięcioro, jak na razie.

Bardziej jesteś zżyta z linią Gołosiów czy Wałęsów?

Czuję się miksem mamy i taty.

Mama pięknie tańczy, a tata się dobrze bawi na parkiecie…

No wiesz, taniec jest taką niesamowitą dziedziną, w której nie można się całkowicie odciąć od swojego gustu. Ktoś może technicznie zatańczyć pięknie, ale jedna osoba podoba się, druga nie… Nie masz na to wpływu. Czasami miałam wrażenie, że cokolwiek bym zrobiła, jej się nie podobam.

Oni są profesjonalistami. Szanuję każdą jej ocenę i nawet zgadzam się z tą punktacją, ale niektóre opinie… Nawet gdy ktoś zatańczył źle technicznie, zawsze jest coś, co zrobił dobrze, tym bardziej biorąc pod uwagę to, że tańczy od miesiąca i nie jest zawodowcem… Możesz się skupić na tym albo możesz po nim po prostu pojechać! Ona dokonała takiego wyboru…

Twoją poprzedniczką była Ola Kwaśniewska. Istnieje między Wami rywalizacja?
Jesteśmy córkami prezydentów, ale to zupełnie inna sytuacja. Jesteśmy całkowicie odmienne.

(śmiech) Jesteśmy na ,,cześć”, piszemy do siebie esy. Jest bardzo sympatyczna. Gdyby mnie zaprosiła albo ja ją, z chęcią byśmy gdzieś wyskoczyły. Żaden problem.

(śmiech) Czasami wpadamy na siebie w różnych miejscach…

Trudno mierzyć się do Lecha Wałęsy, bo niby czemu? Nie widzę żadnego powodu! Dla mnie to absurdalne, żeby chcieć go przeskoczyć. Lech Wałęsa jest naszym polskim bohaterem! Postacią historyczną! I pokojowym noblistą…

Absolutnie nie mam problemu z tym, że nigdy nie doskoczę do ojca albo że jestem w jego cieniu. Mogę być kroczek za. Gdy ktoś mnie pyta, jakie jest życie w cieniu Lecha Wałęsy, odpowiadam: ja się pławię w jego blasku! Ostatni rok pracowałam u boku taty, więc trochę tego przeżyłam. Ludzie chętnie dają mi wizytówki, chętnie się ze mną witają. Odnoszę się do tego z wielkim szacunkiem.

Chcę być wartościową osobą. Chcę być najlepszą profesjonalistką, jaką tylko mogłabym być. Chcę się rozwijać. To moje cele życiowe. Teraz robię sobie przerwę, chcę się doszkalać, ale przyszłościowo wracam do taty. Chcę skorzystać z szans, które się przede mną otworzyły. Teraz stawiam na rozwój, naukę.

Lubię jogę i pilates.

Staram się. Największy problem mam z jedzeniem w nocy. Ale zjadam dwa posiłki w ciągu dnia. Nie możesz nie jeść przez trzy dni, a potem rzucać się na jedzenie. Staram się jeść regularnie.

Uwielbiam Chanel, Christiana Diora, Lancôme... Trzeba kombinować, bo są drogie, ale to cudne kosmetyki. One pieszczą skórę. Zawsze mam w swojej kosmetyczce jakiś produkt tego typu.

To drogie kosmetyki. Zdarza się, że negocjujesz cenę?
Czasami rzucę żartem, czy możliwy jest jakiś rabacik…

Kiedyś bardziej. Nawet myślałam, że jestem strasznie naiwna. Te różne świecące rzeczy… Ale teraz nie. Zakupy mam przemyślane. Jestem konkretna. Wiem, czego szukam.

O, bardzo. Czasami mnie odpycha z różnych miejsc. Potrafię czegoś nie kupić tylko dlatego, że ekspedientka potraktowała mnie nie tak.

Gdy się panie nie witają, czasami brak wystarczającego zainteresowania. To się zdarza, a pewien poziom musi być utrzymany.

Zainteresowanie, szacunek dla osoby.

Nieeee, musi mi się podobać!

Uczę się.

Wiesz, jeśli wydam, to nie będę miała. Nauka. Jestem dorosłą osobą.

Staram się tego nie robić, mam swój limit i trzymam się go.

Pieniądze dają komfort i wolność. Nie można tego ukryć. Nie są najważniejsze, ale gdy nie masz na chleb i leki… Podstawowe potrzeby muszą być zapewnione, a potem dzięki nim możesz się już tylko rozwijać. Czasami ludzie w Polsce nie mają zapewnionych podstawowych potrzeb, a co tu w ogóle mówić o rozwoju. To jest strasznie smutne.

Mam.

To wynika z Twoich prywatnych zainteresowań czy obowiązków związanych z pracą u taty?
Również ze względu na nazwisko. Jestem świadoma historii ostatniej dekady. Wiem, że jest to konsekwencja transformacji. Przecież jesteśmy młodym, demokratycznym państwem.

Nie wiem, jakie będą konsekwencje obecnych rządów.

Tak jak całe społeczeństwo...

WM: Jarek jest człowiekiem o ogromnej potrzebie zmiany. Czuje się odpowiedzialny za Polskę, a to jest najwspanialszy moment. Chce, żeby było dobrze w Polsce. Bardzo ciężko pracuje i teraz jest potrzebny Polsce. Polsce w ogóle są potrzebni ludzie pracowici, profesjonaliści, którzy mają na uwadze dobro tego kraju.

Albo nie było dotąd tego widać!

To jest lekcja demokracji, przez którą musimy przejść.

Po prostu będziemy lepiej wybierać…