FitnessNajgroźniejsze choroby weneryczne

Najgroźniejsze choroby weneryczne

Kiła, świerzb, czy rzeżączka brzmią jak nazwy chorób z zamierzchłej przeszłości. Tymczasem wirusy, bakterie i pasożyty, przenoszone drogą płciową, wciąż są groźne. I chociaż budzą wstyd, warto natychmiast po pierwszych objawach iść do lekarza. Gabinety specjalistów odnotowują więcej pacjentów szczególnie latem i jesienią, bo wakacyjne wyjazdy sprzyjają seksualnym przygodom.

Najgroźniejsze choroby weneryczne
Źródło zdjęć: © Jupiterimages

01.08.2011 | aktual.: 08.09.2011 10:56

Kiła, świerzb, czy rzeżączka brzmią jak nazwy chorób z zamierzchłej przeszłości. Tymczasem wirusy, bakterie i pasożyty, przenoszone drogą płciową, wciąż są groźne. I chociaż budzą wstyd, warto natychmiast po pierwszych objawach iść do lekarza. Gabinety specjalistów odnotowują więcej pacjentów szczególnie latem i jesienią, bo wakacyjne wyjazdy sprzyjają seksualnym przygodom.

Do zakażenia chorobami wenerycznymi dochodzi przede wszystkim podczas kontaktów seksualnych, także analnych i oralnych, przez ślinę, krew, nasienie i wydzielinę pochwową. Najlepszym zabezpieczeniem przed nimi jest zdrowy, stały i wierny partner oraz abstynencja. A jeśli już mamy przygodę seksualną, warto stosować prezerwatywę. Daje duży poziom bezpieczeństwa, jednak nie chroni w 100 procentach, bowiem część wirusów i bakterii może znajdować się również na częściach narządów płciowych, których kondom nie obejmuje.

Należy też pamiętać, że choroba weneryczna nie zawsze oznacza zdradę partnera. Część z nich przenosi się nie tylko przez spermę i wydzielinę pochwową, ale też zakażoną pościel, ręczniki, czy brudną deskę klozetową, a także podczas zabiegów lekarskich.

Oto najczęściej występujące:
* Wirusowe HIV i AIDS*. To zdecydowanie najgroźniejsza, bo nieuleczalna choroba przenoszona drogą płciową. A jednocześnie najbardziej znana. HIV po wniknięciu do organizmu człowieka niszczy limfocyty, które odpowiadają za naszą odporność. Do zakażenia dochodzi najczęściej przez krew i spermę. Chociaż choroba jest nieuleczalna, to jednak wczesne wykrycie wirusa i rozpoczęcie leczenia pozwala zatrzymać lub spowolnić rozwój, a przez to zapewnić wiele lat życia w dobrej kondycji. Jeśli zdarza nam się przygodny seks, to warto raz na jakiś czas zdecydować się na badania profilaktyczne (bezpłatne i anonimowe), bowiem wirus wiele lat może nie dawać objawów. W zaawansowanym stadium choroby są to powiększone węzły chłonne, osłabienie organizmu.

Zapalenie wątroby typu B (HBV). Jest to choroba przenoszona m.in. drogą płciową. Często długo nie daje objawów. Skutki jej nieleczenia są jednak bardzo poważne - marskość wątroby i rak. Dlatego warto wykonać badania profilaktyczne. Opryszczka. Zazwyczaj kojarzy nam się z rankami na ustach. Tymczasem wirus ma swoją drugą postać. Opryszczka wywołana wirusem HSV-2 pojawia się w okolicach narządów płciowych. Zarazić się nią można przede wszystkim podczas seksu, rzadziej porodu naturalnego. Objawy choroby to: swędzenie miejsc intymnych i pojawienie się krostek - pęcherzyków z płynem. Należy go leczyć, ale trzeba się liczyć z tym, że mogą być nawroty choroby.

HTLV. Jest niezwykle groźny, bo I typ tego wirusa wywołuje białaczkę i chłoniaka, II związany jest z chorobami neurologicznymi. Zakazić się nim można przez krew, nasienie i mleko matki. Współczesna medycyna nie zdołała stworzyć szczepionki przeciwko HTLV. Jedyną metodą jest odpowiednia profilaktyka.

* Kłykciny kończyste (HPV)*. Wywołuje tę chorobę zwaną także brodawkami wenerycznymi. Pierwsze objawy pojawiają się na kilka miesięcy po zakażeniu. Na narządach płciowych i okolicach odbytu są widoczne narośle brodawkowe. Leczy się je środkami farmakologicznymi lub usuwa.

Kiła, zwana także syfilisem. Do zakażenia dochodzi przede wszystkim podczas stosunków seksualnych. Po trzech tygodniach od zakażenia w miejscach intymnych i jamie ustnej pojawiają się krosty i owrzodzenia. Choroba ma kilka okresów, w ciągu 2 lat od zakażenia chory może zarażać innych. Nieleczona jest bardzo groźna, doprowadza do uszkodzenia serca i mózgu oraz śmierci.

* Rzęsistkowica*. Wywoływana jest przez pierwotniaka rzęsistka pochwowego. Objawia się bólem i pieczeniem cewki moczowej, częstym oddawaniem moczu, zaczerwienieniem błon śluzowych i upławami. Warto pamiętać, że może przebiegać bez objawów lub ze skąpymi objawami.

* Rzeżączka, zw. tryprem*. Wywołuje ją bakteria dwoinki rzeżączki. Łatwo się nią zarazić, dlatego jest bardzo częstą chorobą. Do zakażenia dochodzi podczas stosunku i poprzez stosowanie tych samych przedmiotów codziennego użytku (ręcznik, bielizna, pościel). Objawami tej choroby jest ból przy oddawaniu moczu, pieczenie i upławy. Czasami jest mylona z zapaleniem pęcherza. By ją wykryć, konieczne są badania laboratoryjne.

Chlamydioza. Jej objawy to upławy, pieczenie, ropna wydzielina z cewki moczowej. Chociaż często przebiega bez żadnych symptomów. Najczęściej leczy się ją podając antybiotyki.

* Drożdżyca, zw. grzybicą i kandydozą*. Choroba bakteryjna jest przenoszona drogą płciową, ale może pojawić się jako skutek uboczny stosowania antybiotyków. Objawy to głównie swędzenie, pieczenie, zaczerwienienie narządów, ból przy oddawaniu moczu i upławy. Leczenie polega na przyjmowaniu leków przeciwgrzybicznych.

* Świerzb*. Wywołują go pasożyty - świerzbowce. Do zakażenia dochodzi przez kontakt płciowy, ale też przez kontakt z przedmiotami chorego takimi jak ręcznik, pościel, bielizna. Jest niezwykle uciążliwa, najważniejszymi objawami świerzbu są: swędzenie, zaczerwienienie skóry oraz plamy. Leczy się ją głównie maściami. Niestety choroba szybko się rozprzestrzenia, dlatego najczęściej trzeba włączyć w to wszystkich domowników.

Wiele osób podejrzewając u siebie chorobę weneryczną, wstydzi się pójść do lekarza. Próbuje leczyć ją na własną rękę, co jest nieskuteczne. Leczenie chorób wenerycznych zawsze powinno przebiegać pod opieką lekarza.

(mos)/(kg)

Wybrane dla Ciebie

Komentarze (92)