Samoobrona - sztuki walki dla kobiet. Podstawy nauki samoobrony

Samoobrona jako rodzaj walki to ogół działań, które podejmuje się w celu obrony przed fizycznym atakiem napastnika.

Pojęcie samoobrony nie występuje w polskim systemie prawnym. W kodeksie karnym znajdują się bowiem takie określenia jak obrona konieczna czy stan wyższej konieczności. Kodeks cywilny dopuszcza istnienie instytucji samopomocy. Definicja obrony koniecznej mówi, że odparcie ataku przemocą nie może być uznane za przestępstwo. Pełną odpowiedzialność, czyli uszczerbek a nawet śmierć, ponosi agresor.

Jednak należy pamiętać o ograniczeniach obrony koniecznej czy też samoobrony. Po pierwsze, atak można odeprzeć środkiem współmiernym do zamachu. Po drugie, atak należy zakończyć, jeśli napastnik został unieszkodliwiony, obezwładniony lub odstraszony.

Nauka samoobrony bardzo często opiera się na uświadomieniu możliwych scenariuszy zagrożeń. Lekcje samoobrony polegają na oswojeniu się z określonymi technikami, które szybko pomagają opanować strach. Podczas treningu samoobrony zwraca się uwagę na psychologiczne aspekty ataku i obrony.

Pierwszym psychicznym efektem ataku jest stan paniki, paraliż mięśni i zdrętwienie. Taka sytuacja powoduje obniżenie szans na odparcie ataku. Dlatego w sytuacji ataku, o ile to możliwe, należy wziąć kilka głębokich oddechów, które dotlenią mózg i złagodzą poczucie paraliżu.

Drugim elementem, który spełnia ważną rolę podczas próby odparcia ataku, jest krzyk. Z jednej strony uwalnia drzemiące w nas pokłady energii, po drugie może odstraszyć napastnika. Liczne statystyki wykazały, że najlepszy skutek odnosi się krzycząc o zagrożeniu pożarowym.

Jeśli próby odstraszenia agresora nie pomagają, wtedy należy przystąpić do właściwej obrony opartej na znajomości konkretnych technik walki i chwytów obezwładniających przeciwnika.

Kursy samoobrony dla kobiet to jedno, sztuki walki natomiast to świetna metoda na ukształtowanie predyspozycji do obrony własnej. Wśród sztuk walki, które są pomocne w samoobronie wymienia się:

• aikido - techniki stosowane w aikido w większości opierają się na wytrąceniu przeciwnika z równowagi. Aikido jest sztuką walki typowo obronną, dlatego poleca się trenowanie tej sztuki w celach praktykowania samoobrony.
• tai chi - to chińska sztuka walki często łączona z filozofią gimnastyki medytacyjnej. Podczas treningów ćwiczy się koordynację układu mięśniowo-szkieletowego, walkę z wyimaginowanym przeciwnikiem oraz walkę z prawdziwym partnerem.
• jujitsu - to japońska sztuka walki opierająca się na metodzie walki wręcz. Tradycyjne jujitsu nie było sztuką walki przeznaczoną tylko do obrony. Zakładało zniszczenie przeciwnika i sprowadzenie go do parteru. Obecnie większość szkół jujitsu dostosowuje techniki tej sztuki walki do realnej samoobrony.