Zazdrosne dzieciaki

Jak zachować się wobec dzieci, które wiecznie ze sobą rywalizują i okazują zazdrość o każdy szczegół?

O jedynakach mówi się, że są zapatrzeni w siebie i nie potrafią dzielić się z innymi, dlatego lepiej mieć rodzeństwo, bo to uczy życia z rówieśnikami. Jednak między braćmi i siostrami nie zawsze jest przecież tak kolorowo. W wielu rodzinach codziennością są kłótnie, spory, ataki zazdrości i ciągłe złośliwości. Jak zachować się wobec dzieci, które wiecznie ze sobą rywalizują i okazują zazdrość o każdy najmniejszy szczegół?

Prezent, zabawka, oceny w szkole, a nawet uwaga i uczucia okazywane przez rodziców mogą być przyczyną ataków zazdrości, a w konsekwencji wszczynają kłótnie między rodzeństwem. Zachowanie w obliczu takiego postępowania pociech nie jest łatwe. Samo bycie sprawiedliwym wcale nie musi pomóc.

Zastanawiając się nad przyczyną takich zachowań, należy cofnąć się do momentu, gdy nasze pierwsze dziecko przestało być już jedynakiem. Pojawienie się kolejnego dziecka powoduje, że cała uwaga bliskich zawsze kumuluje się na niemowlaku. Począwszy od poświęcanego czasu, po prezenty oraz komplementy w kierunku maleństwa, wszystko to wywołuje zazdrość u braci i sióstr. Jeśli rodzice popełnią błąd i rzeczywiście nieco odsuną od siebie starsze dzieci, może to być pierwszą przyczyną przyszłych problemów między rodzeństwem.

Rodzice przeróżnie reagują na spory między pociechami. Część osób za wszelką cenę walczy o spokój w domu i ucisza je, inni wcielają się w rolę mediatorów i starają się pogodzić maluchy. Z kolei jeszcze inni sami decydują, kto ma rację i kto kogo ma przeprosić, niejednokrotnie jeszcze bardziej zaogniając przez to sytuację. Zanim jednak zainterweniujemy i na swój sposób uspokoimy rodzeństwo, zastanówmy się, czy nie lepiej pozwolić im samodzielnie rozwiązywać swoje konflikty.

Spory między rodzeństwem to naturalny sposób kształtowania charakteru. Kłócąc się dzieci zdobywają umiejętność przedstawiania swoich racji, walczenia o swoje prawa, przełamywania swoich słabości, a w konsekwencji uczą się też wypracowywania kompromisów i godzenia się. Dlatego należy obserwować dzieci, wsłuchiwać się w ich spory i zanim się w nie włączymy, sprawdzić czy rodzeństwo nie rozwiąże ich bez naszej interwencji.

Dzieci są bardzo wrażliwe na krytykę i porównania względem innych, dlatego unikaj tego. Staraj się raczej pokazywać, że ich zachowanie, praca, zabawa są inne, a nie gorsze lub lepsze. Jeśli karzesz za coś dziecko, to nigdy nie mów, że dlatego, iż zrobiło coś gorzej, niż rodzeństwo. Może to wywołać negatywne uczucia między nimi i wprowadzić jeszcze silniejszą negatywną rywalizację.

Ważne jest również to, by rozmawiać na ten temat z dziećmi i tłumaczyć im, że rodzice jednakowo kochają wszystkie swoje pociechy. Pojawienie się młodszego rodzeństwa nie oznacza, że w jakikolwiek sposób uczucie do starszych dzieci ucierpi. Trzeba znaleźć czas, by poświęcić go dla każdego dziecka indywidualnie, by każde poczuło, że jest ważne, kochane i pozostałe rodzeństwo nie stanowi dla tych uczuć żadnego zagrożenia.