Ile dziecko powinno zostać w domu po antybiotyku?

Przyjmowanie antybiotyku może mieć szereg negatywnych skutków, które nie pojawiają się co prawda u wszystkich maluchów, ale powinny być brane pod uwagę przed rozpoczęciem terapii. Są to m.in. biegunka, ból żołądka, nudności, grzybica języka, pokrzywka, wysypka. Biegunka po antybiotyku należy do najczęstszych. Jej bezpośrednią przyczyną jest bakteriobójcze działanie leku. Antybiotyk zabija nie tylko złe, ale również dobre bakterie zasiedlające ściany przewodu pokarmowego i odpowiedzialne za neutralizowanie toksyn. W efekcie dochodzi do zaburzenia pracy jelit i żołądka. Dziecko, u którego wystąpi biegunka, powinno zostać w domu po antybiotyku do czasu, aż układ trawienny zacznie znowu prawidłowo pracować. Dłuższej przerwy od szkoły wymaga też wystąpienie uczulenia po antybiotyku. Wywołują je dodatki poprawiające smak i kolor syropów oraz zawiesin.

Leczenie przedłuża się, kiedy zapalenie krtani czy angina po antybiotyku nie ustępują, a wręcz się nasilają. To dlatego, że żaden lek nie działa na wszystkie rodzaje bakterii. Aby dobrać odpowiedni, należy wykonać badanie bakteriologiczne. Zażywanie nieskutecznego antybiotyku może sprawić, że kuracja będzie trwała wiele tygodni.

*W czasie choroby warto nieco urozmaicić potomkowi czas. Czytanie książek dla dzieci z WP radarOkazji rozwinie jego wyobraźnię, a relacja z rodzicem zacieśni się. *

Antybiotyk, zwłaszcza jeśli jego przyjmowaniu towarzyszą dolegliwości ze strony układu pokarmowego, znacznie osłabia organizm. Aby ustrzec się kilkutygodniowej rekonwalescencji, należy więc razem z lekiem podawać dziecku probiotyki, które uzupełniają naturalną florę bakteryjną, a oprócz tego mają działanie stymulujące układ odpornościowy. Osłona przy antybiotyku zmniejsza osłabienie, o którym świadczą: uczucie ogólnego rozbicia, senność, zawroty głowy, utrata masy ciała, zmniejszona siła mięśni. Warto wspomagać organizm dziecka naturalnymi metodami, które zregenerują układ immunologiczny. Zaleca się włączenie do diety bogatych w witaminy owoców i warzyw (np. cytrusów i kapusty kiszonej), czosnku oraz cebuli, a także ryb zawierających nienasycone kwasy tłuszczowe (łososia, tuńczyka, sardynek).

Przyjmowanie antybiotyku powinno zawsze odbywać się według wskazań lekarza, który może zalecić kurację trwającą nawet 10–14 dni (w zależności od lokalizacji zakażenia, typu bakterii, ciężkości przebiegu choroby, wieku dziecka, schorzeń współistniejących). Gorączka zwykle ustępuje po trzech dobach od rozpoczęcia antybiotykoterapii, nie wolno jednak przedwcześnie kończyć podawania leku, by nie doprowadzić do nawrotu choroby. Do przedszkola czy szkoły najlepiej posłać dziecko dopiero po wizycie kontrolnej, podczas której pediatra potwierdzi, że stan zdrowia pozwala na powrót do normalnego trybu życia. Kontakt z rówieśnikami przy upośledzeniu układu odpornościowego może skutkować złapaniem kolejnej infekcji. Najlepiej jest stopniowo przyzwyczajać dziecko do przebywania na świeżym powietrzu, zaczynając od półgodzinnych spacerów (najwcześniej trzy dni po zakończeniu gorączkowania).